Frederik I van Brandenburg

Frederik I
1371-1440
Frederik ontvangt de Mark Brandenburg als leen en wordt verheven tot keurvorst
Markgraaf van Ansbach
Periode	1398-1440
Voorganger	nieuw
Opvolger	Albrecht Achilles
Keurvorst van Brandenburg
Periode	1415-1440
Voorganger	Sigismund
Opvolger	Frederik II
Markgraaf van Kulmbach
Periode	1420-1440
Voorganger	Johan III
Opvolger	Johan
Burggraaf van Neurenberg
Periode	1398-1427
Voorganger	Frederik V
Opvolger	einde van het burggraafschap
Vader	Frederik V van Neurenberg
Moeder	Elisabeth van Meißen

Frederik I (Neurenberg, 21 september 1371 — Cadolzburg, Ansbach, 20 september 1440), uit het Huis Hohenzollern, was van 1397 tot 1437 als Frederik VI burggraaf van Neurenberg en van 1415 tot 1437 als Frederik I markgraaf en keurvorst van Brandenburg.

Hij trad al vroeg in dienst van de Oostenrijkers en streed aan de zijde van de Hongaarse koning Sigismund. Na zijn terugkomst verdeelde hij zijn erfdeel met zijn broer Johan: Frederik kreeg Ansbach en Johan Bayreuth. Vervolgens probeerde hij te bemiddelen in de politieke strijd tussen koning Wenceslaus van Bohemen en Ruprecht III van de Palts, maar koos in september 1399 de kant van Ruprecht.

Frederik trad op 18 september 1401 in het huwelijk met Elisabeth, dochter van hertog Frederik van Beieren. Na vijandelijkheden gaf hij in 1409 de regering van Ansbach op en trad in dienst van koning Sigismund. Op 20 september 1410 nam hij als vertegenwoordiger van Brandenburg deel aan de keurvorstelijke verkiezingen en mede door zijn stem werd Sigismund keizer van het Heilige Roomse Rijk. Als dank maakte die hem leider van het Keurvorstendom Brandenburg. Na opstanden van de plaatselijke adel met ijzeren hand de kop te hebben ingedrukt, herstelde hij snel de orde. Dit was het begin van de 400 jaar die de Hohenzollerns over het gebied zouden regeren. Op het Concilie van Konstanz van 30 april 1415 maakte Sigismund Frederik tot markgraaf en keurvorst. Op 21 oktober werd hij door de Brandenburgers in Berlijn ingehuldigd en in 1417 kreeg hij het gebied officieel als leen.

Frederik was het niet eens met Sigismunds gewelddadige aanpak van de hussieten, waardoor de relatie bekoelde. Ook de interne vijandelijkheden in het Keurvorstendom Brandenburg bevielen Frederik niet en in 1425 trok hij zich terug op de Cadolzburg en maakte zijn zoon Johan regent (maar bleef wel zelf keurvorst). Vanaf 1427 organiseerde hij de oorlog tegen de hussieten en vanaf 1437 trok hij zich helemaal terug in zijn burcht, alwaar hij in 1440 ook stierf.

Frederik I werd als keurvorst opgevolgd door zijn zoon Frederik II.

• Elisabeth (1403–1449), huwde in 1418 met hertog Lodewijk II van Liegnitz en nadien in 1438/1439 met hertog Wenceslaus I van Teschen
• Cecilia (1405–1449), huwde in 1423 met hertog Willem I van Brunswijk-Wolfenbüttel
• Johan (1406–1464), markgraaf van Brandenburg-Kulmbach
• Margaretha (1410–1465), huwde in 1423 met hertog Albrecht V van Mecklenburg, daarna in 1441 met hertog Lodewijk VIII van Beieren-Ingolstadt en vervolgens in 1446 met graaf Martin van Waldenfels
• Magdalena (1412–1454), huwde in 1426 met hertog Frederik II van Brunswijk-Lüneburg
• Frederik II (1413–1471), keurvorst van Brandenburg
• Albrecht Achilles (1414–1486), keurvorst van Brandenburg
• Sophie (1416–1417)
• Dorothea (1420–1491), huwde in 1432 met Hendrik IV van Mecklenburg
• Frederik III (1422/24–1463), heer van Altmark

Zie de categorie Frederick I, Elector of Brandenburg van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.