Eric Geboers
| Eric Geboers | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||
| Naam | Eric Geboers | |||
| Geboortedatum | 5 augustus 1962 | |||
| Geboorteplaats | Neerpelt | |||
| Overlijdensdatum | 6 mei 2018 | |||
| Overlijdensplaats | Mol | |||
| Nationaliteit |  Belgische
| |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline |  Motorcross Endurance
| |||
| Onderde(e)l(en) | 125 cc 250 cc 500 cc | |||
| Medailles | ||||
| ||||
Eric Geboers (Neerpelt, 5 augustus 1962 - Mol, 6 mei 2018), ook wel The Kid, was een Belgisch motorcrosser.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Geboers groeide op in een gezin met vijf zonen en een dochter. Zijn ouders hadden een café met benzinestation.[1]
Hij won 39 Grote Prijzen tijdens zijn motorcrosscarrière. Hij werd wereldkampioen 125cc in 1982 en 1983 met een Suzuki. In 1987 werd hij wereldkampioen 250cc op een Honda, en zowel in 1988 als in 1990 haalde hij de wereldtitel 500cc, ook met Honda. Hij was de eerste op de wereld die wereldkampioen is geworden in de 125, 250 en de 500cc, reden waarom hij werd aangeduid als Mister 875cc. Op 5 augustus 1990, toen hij het wereldkampioenschap won op de Citadel van Namen, stopte hij definitief met het crossen.
Na het einde van zijn professionele motorcrosscarrière startte Geboers twee bedrijven op, EG Heliservice en Heli Europe, actief in dienstverlening voor helitransport. Hij vervoegde ook van 1993 tot december 2015 zijn oudere broer Sylvain als teammanager bij het Suzuki-fabrieksteam Geboers Racing Promotion met als rijders onder andere Steve Ramon, Ken De Dycker, Kevin Strijbos en Clément Desalle.
Daarnaast was hij actief in endurance in de autosport waar hij reed in het FIA GT kampioenschap. Zo werd hij samen met Wim Daems in 2001 negende op het Circuito Permanente del Jarama in de FIA GT Jarama 500 km in een Chrysler Viper GTS-R, of reed hij in het team van Kurt Mollekens mee in de 24 uur van Spa-Francorchamps in 2001 en 2002 met een Porsche 911 Bi-Turbo. Hij werd ook organisator van motorcrosswedstrijden waaronder de Belgische Grand Prix van het wereldkampioenschap, eerst in Namen aan de Citadel van 2002 tot en met 2007 en van 2008 tot zijn overlijden in Lommel.
Op 13 maart 2004 meldde Het Nieuwsblad dat zijn bedrijf EG Heliservice officieel failliet was zonder duidelijke oorzaak nadat het bedrijf enkele jaren had stilgelegen. De curator vermeldde problemen die er altijd waren met de vergunningen.[2] Op 19 juli 2017 werd het faillissement beëindigd door vereffening.[3] De Vlaamse Ondernemer schreef in 1998 dat het bedrijf nachtvluchten mocht uitvoeren.[4]
Op 6 mei 2018 werd Geboers vermist nadat hij in de waterplas van het recreatiedomein Miramar in Mol vanuit een plezierboot een hond in nood achterna sprong. Op 7 mei 2018 werd zijn lichaam teruggevonden.[5] Geboers was 55.
Erkenning
[bewerken | brontekst bewerken]In 1988 werd hij Sportman van het jaar en kreeg hij de Nationale trofee voor sportverdienste.
- ↑ VERVLOET Ludo, “Liever tweede achter Joël Robert dan wereldkampioen 500cc", Het Nieuwsblad, 3 augustus 2012
- ↑ EG Heliservice officieel failliet, Het Nieuwsblad, 13 maart 2004 (geraadpleegd op 18 januari 2018)
- ↑ Faillissementen Mechelen, sluitingen 19 juli 2017, Rechtbank van koophandel Antwerpen afdeling Mechelen (geraadpleegd op 18 januari 2018; Gearchiveerd op 19 januari 2018)
- ↑ EG Heliservice NV, De Vlaamse Ondernemer, 19 juni 1998 (geraadpleegd op 18 januari 2018; gearchiveerd op 19 januari 2018)
- ↑ Lichaam van ex-motorcrosskampioen Eric Geboers gevonden, Het Nieuwsblad, 7 mei 2018 (Geraadpleegd op 7 mei 2018; gearchiveerd op 15 juni 2018)
· 
· 