scheen

• Geluid:  scheen    (hulp, bestand)

• scheen

• In de betekenis van ‘voorzijde van onderbeen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1080 ^[1]

de scheen v / m

1. (anatomie) voorkant van het onderbeen van de mens tussen de knie en de enkel

• scheenbeen

• Iemand het vuur na aan de schenen leggen.

Het iemand moeilijk maken.

• Iemand tegen de schenen schoppen.

Iemand pijnlijk raken.

scheen

1. enkelvoud verleden tijd van schijnen
   

   • Ik scheen. 
     
   • Jij scheen. 
     
   • Hij, zij, het scheen. 

   ▸ Ik ritste mijn tent weer open en scheen met mijn hoofdlamp onder mijn tentzeil.^[2]

• Het woord scheen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "scheen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.