studeren

• Geluid:  studeren    (hulp, bestand)

• stu·de·ren

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘leren’ voor het eerst aangetroffen in 1265 ^[1]
• afgeleid van het Latijnse studēre met het achtervoegsel -eren ^[2]

studeren

1. overgankelijk (onderwijs) het volgen van een opleiding en verwerven van kennis, gewoonlijk aan een universiteit als voornaamste bezigheid

   • Jan studeert in Groningen. 

2. inergatief het zich concentreren op een bepaalde lesstof om zich deze eigen te maken

   • Je moet Jan niet storen want hij zit te studeren. 

• [2] bestuderen

• afstuderen, bestuderen, doorstuderen, instuderen, telestuderen

• studeerkamer

• Het woord studeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "studeren" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.