struikelen

• Geluid:  struikelen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈstrœykələ(n) / (3 lettergrepen)

• strui·ke·len

• In de betekenis van ‘misstappen’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
• frequentatief gevormd uit struiken met het achtervoegsel -el ^[2]

struikelen ^[3]

1. ergatief het evenwicht verliezen doordat men met de voet verstrikt raakt

   • Er stak een stuk wortelstok uit de grond en hij struikelde daarover. 

   ▸ Ik werd in alle vroegte gewekt door iemand die over mijn scheerlijn struikelde en brommend verder liep.^[4]

• gestruikel, struikelaar, struikelblok, struikeling, struikelmat, struikelpartij, struikelpunt, struikelsteen, struikelzin

• over de eigen voeten struikelen

• het beste paard struikelt wel eens
  ook de beste maakt wel eens een fout

• Het woord struikelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "struikelen" herkend door: