stop

• Geluid:  stop    (hulp, bestand)
• IPA: / stɔp / (1 lettergreep)

• stop

[1]	enkelvoud	meervoud
naamwoord	stop	stoppen
verkleinwoord	stopje	stopjes

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘afdichting’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1368 ^[1]

[2]	enkelvoud	meervoud
naamwoord	stop	stops
verkleinwoord	-	-

de stop m

1. (elektrotechniek) zekering die elektrische stroom begrenst doordat zij smelt

   • Door de kortsluiting sloegen alle stoppen door. 

2. halte (korte onderbreking)

   • Bij de volgende stop moet ik echt naar de wc. 

3. voorwerp dat een opening kan afsluiten

   • Doe de stop in de gootsteen. 

4. besluit om verdere groei of toename te stoppen (-> wervingsstop)

• [1] smeltveiligheid

• Een stop zetten op

• De stoppen [1] slaan door

• De stop [3] eruit trekken

• post, post-, pots, sopt, spot, tops

vervoeging van
stoppen

stop

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van stoppen
   

   • Ik stop. 

2. gebiedende wijs van stoppen
   

   • Stop! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van stoppen
   

   • Stop je? 

• Het woord stop staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stop" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[2]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

stop

1. stoppen

• afsit
• keer

• spot

• Geluid:  stop (VS)    (hulp, bestand)
• IPA: /stɒp/

vervoeging
onbepaalde wijs	to  stop
he/she/it	stops
verleden tijd	stopped
voltooid deelwoord	stopped
onvoltooid deelwoord	stopping
gebiedende wijs	stop

stop

1. onovergankelijk een einde nemen, ophouden [1], stoppen [4]
2. overgankelijk tegenhouden
3. overgankelijk dichtstoppen

enkelvoud	meervoud
stop	stops

stop

1. afsluiting, einde, slot [3]
2. (transport) halte, stopplaats
3. (techniek) pal [1], pin [4], pin [1]
4. (scheepvaart) sjorring
5. (taalkunde) interpunctieteken
6. (taalkunde) occlusief
7. (muziek) klep [1] (v.e. muziekinstrument)

• opts, post, post-, POST, pots, spot, tops

stop

1. stop, ho

stop

1. stop; voorwerp dat een opening kan afsluiten
2. (elektrotechniek) stop; zekering die elektrische stroom begrenst doordat zij smelt

• IPA: /stɔp/
• Geluid:  stop    (hulp, bestand)

stop m

1. (verkeer) het liften; het, met een langs de weg aangehouden auto, als gratis passagier meerijden
2. (scheikunde) legering

1. –
2. (verouderd) aliaż

stop

1. stop, halt; aansporing om te stoppen

• IPA: /stɔp/

• stop

stop monbezield

1. (verkeer) het liften; het, met een langs de weg aangehouden auto, als gratis passagier meerijden
2. (sport) schorsing; een voorlopig of tijdelijk verbod om deel te nemen in races of wedstrijden te spelen

	enkelvoud	meervoud
nominatief	stop	stopy
genitief	stopu	stopů
datief	stopu	stopům
accusatief	stop	stopy
vocatief	stope	stopy
locatief	stopu	stopech
instrumentalis	stopem	stopy

1. autostop monbezield
2. distanc monbezield

• ztop

• stopař m
• stopovat

• stopařka v

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

stop

1. genitief meervoud van stopa

stop

1. informeel tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord stopit

stop

1. stop, halt; aansporing om te stoppen

• halt
• stůj
• pr
• prr

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

stop

1. (telecommunicatie) stop; gebruikt als punt in telegrammen

• Zie Wikipedia voor meer informatie.