rotten

• Geluid:  rotten    (hulp, bestand)

• rot·ten

• In de betekenis van ‘verrotten’ voor het eerst aangetroffen in 1287 ^[1]
• Via Middelnederlands rotten van pgm: *rutēn, *rutōn. Verdere herkomst onbekend. ^[2]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
rotten	rotte	gerot
zwak -t	volledig

rotten

1. ergatief, absoluut een proces van fermentatie ondergaan

   • Het heeft een tijd in de grond gezeten en heeft daarom gerot. 

• afrotten, oprotten, samenrotten, verrotten, wegrotten

vervoeging van
rotten

rotten

1. meervoud verleden tijd van rotten
   

   • Wij rotten. 
     
   • Jullie rotten. 
     
   • Zij rotten. 

de rotten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord rot

• Het woord rotten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rotten" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• rot·ten

rotten, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rotte

• Geluid:  rotten (VK)    (hulp, bestand)

rotten

1. voltooid deelwoord van rot

• rot·ten

rotten, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rotte

• rotta, v