rillen

• Geluid:  rillen    (hulp, bestand)

• ril·len

• In de betekenis van ‘trillen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1678 ^[1]
• afgeleid van ril met het achtervoegsel -en ^[2]

rillen

1. inergatief een onwillekeurige schuddende beweging maken van koude of afschuw

   • De gedachte aan wat er had kunnen gebeuren deed hem rillen. 

   ▸ Pietje werd er wakker van en liep vlug naar het rillende dier toe.^[3]

• beven, bibberen, huiveren, trillen

• berillen

• geril, riller, rillerig, rillijn, rilling, ritsig

de rillen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord ril

• Het woord rillen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rillen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.