flink

• Geluid:  flink    (hulp, bestand)
• IPA: / flɪŋk / (1 lettergreep)

• flink

• Ontleend aan Middelnederduits flink 'vlug, behendig', al dan niet via Hoogduits flink 'id.'. Verwant met Middelnederlands vlinken. ^[1]
• Oorspronkelijk in de betekenis 'vlug, behendig', (figuurlijk) 'vlug van begrip, pienter' voor het eerst aangetroffen in 1655 ^[2]. Deze betekenis is nog steeds behouden als bijwoord. De huidige betekenis in het Nederlands van ‘fors, stevig’ (van postuur, lichaamsbouw) is mogelijk ontstaan in het veelvuldig gebruik ervan met "kloek".^[3]

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	flink	flinker	flinkst
verbogen	flinke	flinkere	flinkste
partitief	flinks	flinkers	-

flink

1. (anatomie) groot en/of stevig, krachtig van lichaamsbouw

   • Je zoon is al een flinke jongen geworden. 

2. groot van afmeting of hoeveelheid

   • Hij nam een flinke teug van het bierflesje. 
   • Jan heeft een flink pak slaag gekregen. 

3. (figuurlijk) sterk van karakter

   • Wees een flinke jongen en gedraag je. 

4. (verouderd) vlug, snel

   ▸ De oude generaal maakt zoo flink mogelijk een buiging voor mevrouw Van Hake, en zegt te hopen dat hij haar niet te veel derangeerde.^[4]

• [1]: fors [1]
• [2]: aanzienlijk [2], behoorlijk [1], fors [3]

• [3]: flinkerd

flink

1. in hoge mate, veel, snel

   • Als ze wil kan ze flink eten. 

   ▸ Ik zette er flink de pas in en na een tijdje begon ik bijna te rennen want ik kon de hamburgers al ruiken!^[5]

• behoorlijk

• flinkerd, flinkheid, flinkig, flinks, flinkweg

• Flink in de bus blazen

• Het woord flink staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "flink" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[6]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

stellend	attributief
flink	flinke

flink

1. flink

   «Aangenaam verras, maar met ’n flinke skeut sinisme.»

   Aangenaam verrast, maar met een flinke scheut cynisme.

• Geluid:  flink    (hulp, bestand)
• IPA: /flɪŋk/

• flink

• Ontleend aan Middelnederduits flink, ontwikkeld uit "blinkend, flikkerend" (vergelijk qua betekenis Blitzkrieg), verwant aan Duits flinken (verouderd) "glanzen" ^[1]

flink

1. vlug, snel