dicht

• Geluid:  dicht    (hulp, bestand)
• IPA: / dɪxt / (1 lettergreep)

• dicht

• In de betekenis van ‘nauw aaneensluitend’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1286 ^[1]
• In de betekenis van ‘gedicht’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 ^[1]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dicht	dichten
verkleinwoord	dichtje	dichtjes

het dicht o

1. dichtkunst
2. (dichtkunst) het resultaat van die dichtkunst, een gedicht

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	dicht	dichter	dichtst
verbogen	dichte	dichtere	dichtste
partitief	dichts	dichters	-

dicht

1. nauw aaneengesloten, zonder veel tussenruimte

   • De bewolking is erg dicht. 

   ▸ Dit dichte dennenwoud ontnam mij elke vorm van overzicht en ik voelde me vaak claustrofobisch.^[2]

   ▸ Hoe hoger we kwamen, hoe dichter ik tegen de rotswand ging lopen, doordat het naast me loodrecht naar beneden liep.^[2]

2. waar niets in of doorheen kan gaan, moeilijk doordringbaar

   • De deur is dicht. Het dak is dicht. Na zes uur is de winkel dicht. 

• [2] gesloten, toe

• [2] ondicht, open

• [2] ondoordringbaar

• [1] Dicht bij het vuur zitten.

Nauw bij iets betrokken zijn.

• [1] Dichter tot elkaar komen.
  • Meer tot overeenstemming komen.
• [1] Dicht bij elkaar staand.
• [2] Mond dicht!
  • Verzoek om iets geheim te houden.
• [2] Dicht bebouwd.
• [2] Een dicht woud.
• De deur dicht doen of Dat doet de deur dicht

• Zo dicht als een pot zijn

dicht

1. op compacte wijze

   • Nederland en Vlaanderen zijn dicht bevolkte gebieden. 

2. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord

   dichtmaken, dichtdoen: Dat deed de deur dicht.

vervoeging van
dichten

dicht

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van dichten
2. gebiedende wijs van dichten

   • Ik dicht wel even een Sinterklaasrijmpje. 

• Het woord dicht staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dicht" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.