clerus
- cle·rus
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘geestelijkheid’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1569 [1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | clerus | - |
| verkleinwoord |
de clerus m
- de leiders van een kerkgenootschap
- De clerus had het recht te oordelen over leven en dood.
1. de leiders van een kerkgenootschap
- Het woord clerus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "clerus" herkend door:
| 55 % | van de Nederlanders; |
| 86 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "clerus" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
