alf

• Geluid:  alf    (hulp, bestand)

• alf

• [A] Middelnederlands alf ‘boze geest’, ontwikkeld uit Oergermaans *albaz ‘natuurgeest’. Evenals Nederduits Alf, Duits Alp, Alb ‘kwelduivel, nachtmerrie’, Engels elf en Noors alv.^[1]
• [B] Nevenvorm van alver ‘glanzend voorntje (Alburnus alburnus)’.^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	alf	alven
verkleinwoord	alfje alfken	alfjes alfkens

de alf m ^{[3] [4]}

1. elf; een mythologisch wezen dat meestal over bovennatuurlijke krachten beschikt
2. (overdrachtelijk) zot, dwaas

• (afleidingen): alfachtig, alven, alver, alverij, alvin (vrouwelijke alf)
• (samenstellingen): alfrape, alfrank, alfskap, alfenkruis, alverman, alvervrouw, donkeralf, lichtalf, zwartalf

• elf

• afl., laf

• Het woord alf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Afgeleid van het Oudfriese andlova

alf

1. elf; 11, het getal tussen tien en twaalf

• âlf
• alve
• âlve

• alfte
• alftal

• Afgeleid van het Oudnederlandse *alf

alf m

1. elf, alf, een boze geest, die de mensen zoekt te bedriegen

• (vrouwelijke alf): alvinne, alfsch
• alfsgedroch, alfsgedwas

• Nederlands: alf, elf

• Vroegmiddelnederlands Woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *albiz

alf m

1. elf

• IPA: /alf/

• alf

alf

1. genitief meervoud van alfa

• Geluid:  alf    (hulp, bestand)

• alf

• Afgeleid van het Middelhoogduitse eilf

alf

1. elf; 11, het getal tussen tien en twaalf

• ȧlf

• alfty

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• alf

alf g

1. elf

• fal