hie-euver

hie-euver /'hí:'jǿ:vər/ (mit twieë aksenttuup)

1. euver dit, euver deze, euver dees
   1. bedèkkendj of langs de oppervlakdje van de verneumdje plaats

      Ligk det zeil hie-euver die plenk druueg blieve wen 't raengert.

   2. euver waat juus gezag geworen is

      De gezèt wuuert róndj de vastelaovesdaag oetgebrach. Hie-euver wuuert nag mieë bekindjgemaak.

Raod

Dit waord wuuert dökker gesjèdj: Hie kóns te neet euver loupe.

Aafbraeking

• hie-eu-ver

Verwantje wäörd

• dao-euver, d'reuver, wo-euver

Samestèlling

• hie + euver

[1]

• Nederlandjs: hierover