d'reuver

d'reuver (Nederlands: erover)

• Mofers: d'reu~ver

d'reuver /drǿ:vər/

1. euver 't verneumdje, euver 't gemèndje

   Dao bie de bank; ich höb dae jas d'reuver gehange.

   De spraok van Mofert; Bakkes haet väöl d'reuver gesjreve.

Raod

Dit waord kan neet gesjèdj waere; daoveur mót me "dao-euver" broeke.

Lèt op! Bakkes sjrief dreuver.

Aafbraeking

• d'r-eu-ver

Variaasje

• (mit thornversjuving) t'reuver

Verwantje wäörd

• d'reuverhaer
• dao-euver, hie-euver, wo-euver
• baoved'rop, d'rop

Samestèlling

• d'r + euver

Zagswies

• de smik d'reuver haje/ligke: aanzitte toet spoje
• 't 'm d'reuver haje (naodrök op d'reuver): in e rap tempo hel doorwirke

  Es v'r det veur morge willen höbbe, kómme v'r 't 'm d'reuver te haje.

• ze d'reuver kriege (naodrök op d'reuver): 'n serjeus oetmoeling kriege (Nederlandjs: ervan langs krijgen)

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 108.

• Algemein Gesjreve Limbörgs: d'reuver
• Nederlandjs: erover^(nl:), erboven