[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Jump to content

Quarcum mirum

E Vicipaedia
Signum Nomen Onus Massa
Lat. Ang.
Primum genus
d deorsum down 1/3 ~ 5 MeV/c²
u sursum up +2/3 ~ 3 MeV/c²
Secundum genus
s mirum strange 1/3 95 ± 25 MeV/c²
c lepor charm +2/3 1,8 GeV/c²
Tertium genus
b imum bottom 1/3 4,5 GeV/c²
t summum top +2/3 171 GeV/c²
Murray Gell-Mann
Georgius Zweig.

Quarcum mirum,? vel quarcum s,[1] omnium quarcorum est tertium e levissimo, quasi particula elementaris, et magna materiei pars. Quarca mira in particulis subatomicis hadrona appellatis inveniuntur. Inter hadrona quae quarca mira continent sunt kaona (Formula:SubatomicParticle)?, mesona D mira (Formula:SubatomicParticle)?, baryona sigma (Formula:SubatomicParticle)?, aliisque particulis miris.

Quarcum mirum, cum quarco lepore, est pars secundae materiei aetatis, atque onus electricum1/3 e? et massam nudam 95+9
−3
 MeV/c2
.? habet.[2]

Quarcum mirum, sicut omnia quarca, est fermion elementare cui est versus 1/2,? et quod omnes quattuor vires fundamentales[3] patitur, quae sunt gravitatio, electromagnetismus, vires debiles, et vires fortes. Antiparticula quarci miri est antiquarcum mirum,[4] quod ab eo differt solum quod nonnullae ex eius proprietatibus, sicut onus electricum, magnitudinem aequam sed signum oppositum exhibent.

Prima particula mira (kaon, particula quae quarcum mirum continet) anno 1947 inventa est, sed exsistentia quarci miri ipsius (et exsistentia quarcorum sursum et deorsum) anno 1964 a Murray Gell-Mann et Georgio Zweig assumpta est ad positam hadronum taxinomiam per Octuplam Viam explicandam.[5] Prima quarcorum indicia certa anno 1968 observata sunt per experimenta apud Sedem Acceleratoris Linearis Stanfordiensem. Quae experimenta exsistentiam confirmaverunt quarcorum sursum et deorsum, et ad ultimum exsistentiam quarcorum mirorum, quia ad Octuplam Viam explicandam necessaria sunt.

Nexus interni

  1. Signum s, Anglicum strange significans.
  2. Tanabashi et al. 2018.
  3. Etiam interactiones fundamentales appellatae.
  4. Aliquando quarcum antimirum et antimirum tantum appellatum.
  5. Gell-Mann (1964) 2000.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Ali, A., et G. Kramer. 2011. "JETS and QCD: A historical review of the discovery of the quark and gluon jets and its impact on QCD." European Physical Journal H 36 (2): 245. doi:10.1140/epjh/e2011-10047-1. Bibcode 2011EPJH...36..245A. Arxiv 1012.2288. S2cid 54062126.
  • Gell-Mann Murray. 1953. "Isotopic Spin and New Unstable Particles." Physical Review 92 (3): 833. doi:10.1103/PhysRev.92.833. Bibcode = 1953PhRv...92..833G. PDF.
  • Gell-Mann, Murray. (1964) 2000. "The Eightfold Way: A theory of strong interaction symmetry." In The Eightfold Way, ed. Murray Gell-Mann et Yuval Ne'eman. Westview Press. ISBN 978-0-7382-0299-0. Primum impressus 1961: "The Eightfold Way: A theory of strong interaction symmetry". Synchrotron Laboratory Report CTSL-20. California Institute of Technology.
  • Johnson, G. 2000. Strange Beauty: Murray Gell-Mann and the Revolution in Twentieth-Century Physics. Novi Eboraci: Random House. ISBN 978-0-679-43764-2. Google Books.
  • Nave, R. "Quarks." In HyperPhysics. Department of Physics and stronomy, Georgia State University. Editio interretialis.
  • Nishijima, Kazuhiko. 1955. "Charge Independence Theory of V Particles." Progress of Theoretical Physics 13 (3): 285. doi:10.1143/PTP.13.285. Bibcode 1955PThPh..13..285N.
  • Pickering, A. 1984. Constructing Quarks. Sicagi: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-66799-7.
  • Tanabashi, M., et al. (Particle Data Group). 2018. "Review of Particle Physics." Physical Review D 98 (3): 1–708. doi:10.1103/PhysRevD.98.030001. Bibcode 2018PhRvD..98c0001T. PMID 10020536. Editio interretialis.