Mihi plus visum est; sed praestabo sumptum nusquam melius posse poni. Cillonem arcessieram Venafro, sed eo ipso, die quattuor eius conservos et discipulos Venafri cuniculus oppresserat. —Epistolae ad QuintumCiceronis[1][2]
class.
Operum fuit omnium longe maximum ac laboriosissimum cuniculus in arcem hostium agi coeptus. Quod ne intermitteretur opus neu sub terra continuus labor eosdem conficeret, in partes sex munitorum numerum divisit; senae horae in orbem operi attributae sunt; nocte ac die nunquam ante omissum quam in arcem viam facerent. —Ab urbe conditaTiti Livii[3][2]
saec. I.
Perpetuus cuniculus iter praebet in campos ignotum nisi indigenis. At Alexander, quamquam angustias naturali situ munitas ac valida manu barbari tuebantur, tamen arietibus admotis munimenta, quae manu adiuncta erant, concussit fundisque et sagittis propugnantium plerosque deiecit. Quos ubi dispersos fugavit, ruinas munimentorum supergressus ad petram admovit exercitum. —Historiae Alexandri MagniCurtii Rufi[4][2]
Secundo sicut in rebus naturalibus unaquaeque species est determinata ad maximum et minimum, siquidem oleaster nunquam ad molem olivae exurgit, cuniculus ad molem bovis, elephas ad montis magnitudinem, sed unaquaeque ex ipsis habet certam metam infra quam non extenuatur, et certam ultra quam non augetur; si ita est in totis, nimirum eodem pacto opus est esse in partibus, utpote si caput animalis non est quantumcunque, neque eius cerebrum, nasus et oculus non erit quantumcunque, ita vena, arteria, os et similia non erunt quantumcunque. —Libri physicorum Aristotelis explanatiIordani Bruni[7][2]
↑ 6.06.1Die Fiktionalität im Höfischen Roman um 1200 von Gertrud Grünkorn, p. 63, Wilhelm von Conches (Guilelmus de Conchis) Boethiuskommentar, manuscriptum Troyes 1331, fol. 69r, confer E. Jeaneau, Lectio philosophorum, p. 139
