cuniculus \ku.ˈniː.ku.lus\

1. (Nyama) ndaramba
   • leporum generis sunt et quos Hispania cuniculos appellat, fecunditatis innumerae famemque Baliarum insulis populatis messibus adferentis. Fetus ventri exectos vel uberibus ablatos, non repurgatis interaneis, gratissimo in cibatu habent, laurices vocant. — (Pline, Naturalis Historia , Liber VIII)
2. (Kodëkua) lêgëgbedû
   • Operum fuit omnium longe maximum ac laboriosissimum cuniculus in arcem hostium agi coeptus. — (Tite-Live, Ab Urbe Condita )