eywan

•  IPA^(kilîd): /ɛjˈwɑːn/
• Kîtekirin: ey·wan

eywan mê

1. Avahiyên mezin û şikodar wek yên paşayan.

   Hevmane: koşk, dîwan, seray, qesr, palas, koç

   Gelek caran em li eywana paşayî kom dibûyin.

2. bersifk, salon, korîdor
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Ez çûm eywaneke mezin, bi find û lembeycn ji zîv û zêr ku ji wan bêhna emberê radibû, ronî dibû. Li nîva eywanê hespek sekinî bû(...)
• Eywana duyemîn ji ya ewil dewlemendtir bû, bi kevirên elmas, yaqût, yaqûtê saîmanî tije bû.
• Li eywanan, li bexçe, an rûnijtî an li piyan nobedar û pêjkar û xulam hebûn(...)
• Eywanên din jî hemî bi hêjayên erd û deryayê yên wek mucewher, topaz, fîrûze, sumbil, kevirên yemenî, kevirên birqok yên giranbuha ji hemî rengan, guldank ji mîneralên kesk, gerdenî, bazin, kember û hemî cûre cewahîrên xemlê ku li gencineya şah û mîran hene, tije bûn. — (Çîroka Hezar û Şevekê, werger: Serdar Roşan, Weşanên Nûdem)

• Lew du kewkeb çûne vê ra istiwayê rast û çep
  Bête eywanê ji xelwê horiya qudsî-sirişt
  Sed hezaran hor-i qudsî tên liqayê rast û çep — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• êwan
• heywan (2)
• hêwan (1)

• elwan

• eywanî

Herwiha hêwan, êwan, hevreha soranî هەیوان‎ (heywan), farisî ایوان‎ (eywan), farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (aywen), partî 𐭀𐭐𐭃𐭍‎ (ʾpdn) 𐭀𐭐𐭃𐭍𐭉‎ (ʾpdny /epeden/), 𐭀𐭐𐭃𐭍𐭊‎ (ʾpdnk)𐭀𐭐𐭃𐭍𐭊𐭉‎ (ʾpdnky /epedenek/), 𐫀𐫛𐫅𐫗‎ (ʾpdn), 𐫀𐫜‎𐫅𐫗‎ (ʾf‎dn /efden/, “sera”), farisiya kevn 𐎠𐎱𐎭𐎠𐎴 (a-p-d-a-n /epedane/). أيوان‎ (eywan) ya erebî û eyvan ya tirkî û iwan ya hin zimanên ewropî ji zimanên îranî hatine wergirtin.