esperanto
esperanto
esperanto (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]substantiw, n
[wobdźěłać]| kazus | singular | dual | plural | ||
|---|---|---|---|---|---|
| nominatiw | esperanto | esperanće | esperanta | ||
| genitiw | esperanta | esperantow | esperantow | ||
| datiw | esperantu | esperantomaj | esperantam | ||
| akuzatiw | esperanto | esperanće | esperanta | ||
| instrumental | pod esperantom | pod esperantomaj | pod esperantami | ||
| lokatiw | na esperanće | na esperantomaj | na esperantach | ||
Ortografija
Dźělenje słowow:
e-spe-ran-to
Semantika
Woznamy:
- [1] kumštna rěč, wudźěłana wot L. Zamenhofa
- [2] (přenjesene, husto wothódnoćace) měšeńca, wosebje rěčow
Dalše wujasnjenja:
- tež maskulinum
Přikłady:
- [1] Wšě móžne rěče mnohi wuknje, jendźelski, francoski, esperanto a štó wě što, štož snadź ženje w dušowpastyrstwje wužić njemóže - jenož rěče swojich wosadnych njewuknje. (Katolski Posoł 1911)
- [2] To přichodny króć nochcył hižo na lochke ramjo brać, słowjanski esperanto ma w zapadnej Europje swoje mjezy. (Rozhlad 1993)
Wotwodźene wopřijeća:
- esperantist, esperantistka, esperantologija
Přełožki
[wobdźěłać]Referency a dalše informacije
