Heródoto

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2015.)

Heródoto

Nome orixinal	(grc) Ἡρόδοτος Ἁλικαρνᾱσσεύς
Biografía
Nacemento	c. 484 a. C. Halicarnaso, Turquía
Morte	c. 425 a. C. (58/59 anos) Túrio, Italia (pt)
Residencia	Halicarnaso Samos Túrio (pt)
Actividade
Campo de traballo	Historia, política e Escrita creativa e profesional
Lugar de traballo	Grecia Antiga
Ocupación	historiador, escritor, político, xeógrafo
Obra
Obras destacables (década de 440 a. C.) Historias
Descrito pola fonte	Encyclopedia of Political Theory (2010 ed.) (en) , (sec:Herodotus (c. 480-429 BCE), p.620-621) Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Heródoto (en grego Ἡρόδοτος Ἁλικαρνᾱσσεύς [Hēródotos Halikarnāsseús]; en latín, Hērŏdŏtus Hălĭcarnassensis) nado en Halicarnaso (actual Bodrum, en Turquía) no 485 a. C.^[1] e finado en Turios no 425 a. C.^[2] foi un historiador e xeógrafo grego, considerado o pai da historiografía.

Era orixinario de Halicarnaso, Tras a súa participación dunha revolta contra o tirano Ligdamis tivo que marchar ao exilio na illa de Samos,^[2] e dedicouse a viaxar, viaxes que o levaron a Exipto, chegando ata a primeira catarata do Nilo, a Babilonia, a Siria, a Libia, a Italia e a Sicilia. Viviu en Atenas, e aquí recolleu as tradicións orais das principais familias, en especial dos Alcmeónidas.

Heródoto escribiu a historia da invasión persa de Grecia, coñecida como a As historias de Heródoto, considerada a primeira obra de historia, ata entón rexistrábanse os acontecementos históricos en crónicas e épicas, pero Heródoto foi o primeiro en tratar o pasado como un problema filosófico, que permitía coñecer o comportamento humano. E foi o primeiro en recoller testemuñas presentes nos feitos que describía e preocuparse pola obxectividade, na súa obra dá tamén abondas referencias etnográficas. Aínda que a obra non foi apreciada na antigüídade, Aristóteles califícaa de mitóloga, Aulo Xelio califícao de fabuladora, e tan só a partir do Renacemento comezou a ser valorada.

As historias publicouse entre o 430 a. C. e o 424 a. C., divídense en nove libros, que reciben o nome das musas. Os primeiros seis tratan do crecemento do Imperio Persa e da súa influencia en Grecia. Os tres últimos describe os intentos do rei Xerxes por vingar a batalla de Maratón e absorber Grecia dentro do Imperio Persa.

Heródoto describe na súa obra os confíns da terra, nese contexto enténdese a primeira referencia ás illas Casitérides no libro terceiro, aínda que só para afirmar que non sabe nada delas.

Participou na fundación dunha colonia ateniense, Turios, na Magna Grecia, e da que recibiu a cidadanía e na que se cre que morreu polo 425 a.C.^[2]

• O cráter lunar Herodotus leva ese nome para lembralo.
• O asteroide (3092) Herodotus tamén o lembra.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Heródoto

• Hernández de la Fuente, David (2012). "Heródoto. El padre de la historia". Historia. National Geographic (30): 60–69. ISSN 1696-7755. 

A Galicitas posúe citas sobre:  Heródoto