Economía muisca

Este artigo describe a economía dos muiscas. Os muiscas eran os habitantes orixinais do Altiplano Cundiboyacense, o chaira dos Andes centrais da actual Colombia. A súa economía e habilidades de comercio eran ben coñecidas polas outras comunidades indíxenas da área, e segundo describiron os conquistadores españois, o seu principal obxectivo era a adquisición de recursos minerais como ouro, esmeraldas, carbono, prata e cobre.

A economía muisca era autosuficiente no que respecta á subministración básica de alimentos, grazas ás avanzadas técnicas agrícolas que desenvolveron en socalcos elevados. O sistema de comercio estaba ben estabelecido, achegando tanto ás clases sociais superiores da sociedade muisca como á poboación en xeral abundancia de ouro, plumas, caracois mariños, coca, yopo e outros artigos de luxo. Os mercados levábanse a cabo cada catro a oito días en varios asentamentos ao longo da Confederación Muisca e organizábanse mercados especiais en torno a festividades nas que comerciantes de fóra dos Andes intercambiaban os seus produtos cos muiscas.

Ademais da agricultura, os muiscas desenvolvéronse ben na produción de diferentes artesanías, empregando as materias primas comercializadas cos pobos circundantes. Famosos son os obxectos dourados e de "tumbaga" feitos polos muiscas. As mantas, teas e redes de algodón eran confeccionadas polas mulleres muiscas, e intercambiábanse por bens valiosos, froitas tropicais e pequenas teas como cartos. Os muiscas foron os únicos en Suramérica en ter moedas reais de ouro, chamadas "tejuelos".

A minaría era unha importante fonte de ingresos para os muiscas, a quen chamaban "a xente do sal" polas súas minas de sal en Zipaquirá, Nemocón e Tausa. Ó igual que os seus veciños occidentais, os muzos, que eran chamados o "pobo esmeralda", extraían esmeraldas nos seus territorios, principalmente en Somondoco. O carbón atopábase en toda a rexión dos muiscas en sedimentos do Eoceno e usouse para os lumes de cociña e para a produción de sal e ornamentos dourados.