[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Edukira joan

Tetrametilsilano

Wikipedia, Entziklopedia askea
Tetrametilsilano
Formula kimikoaC4H12Si
SMILES kanonikoa[Si(C)(C)C&zoom=2.0&annotate=none 2D eredua]
MolView[Si(C)(C)C 3D eredua]
Konposizioasilizio eta karbono
Motakonposatu kimiko
Ezaugarriak
Fusio-puntua−100 ℃
Masa molekularra88,071 Da
Arriskuak
NFPA 704
4
3
1
Identifikatzaileak
InChlKeyCZDYPVPMEAXLPK-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia75-76-3
ChemSpider6156
PubChem6396
Reaxys1696908
Gmelin85361
ChEMBLCHEMBL68073
NBE zenbakia2749
RTECS zenbakiaVV5705400
ZVG3110
DSSTox zenbakiaVV5705400
EC zenbakia200-899-1
ECHA100.000.818
UNII41Y0RBG14Q

Tetrametilsilanoa edo TMS Si(CH3)4 formulako konposatua da, konposatu organosilizikoen familiakoa. Tetraorganosilanoetan sinpleena da. Silano guztietan kasuan legez, egitura tetrahedrikoa dan non silizio-atomoa tetrahedroaren erdian dagoen[1]. Kimika organometalikoan oinarrizko erreaktiboetako bat da eta hainbat alorretan nitxo erabilera du, erresonantzia magnetiko nuklearrean kasu.

TMSa metilklorosilanoen [SiClx(CH3)4−x,] sintesiaren albo-produktua da silizioa zuzenean metil kloruroz tratatzen denean[2].

TMSa butillitioarekin tratatzen denean desprotonatu egiten da (H3C)3SiCH2Li emanez agente alkilatzaile nahikoa ohikoa dena.

Erresonantzia magnetiko nuklearrean (EMN) tetrametilsilanoa barne-erreferentzia estandar gisa usatzen da lerrakuntza kimikoa neurtzeko 1H, 13C and 29Si atomoen kasuan laginaren disolbatzailea organikoa denean.TMSa lurrunkorra denez errazki berreskura daiteke lagina[3].

TMSaren l2 hidrogeno-atomoak baliokideak dira eta beren EMN espektroa singletea da. Horren lerrakuntzari 0 balioa esleitzen zaio eta beste protoien lerrakuntza horrekiko neurtzen da. 13C EMN espektroskopiaren kasuan ere TMSaren karbonoaren espektroa singletea da 0 balioa esleitzen zaiona eta gainerakoak horrekiko zehazten dira.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. (Ingelesez) PubChem. «Tetramethylsilane» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  2. Elschenbroich, Christoph. (2006). Organometallics.. (3rd, completely rev. and extended ed.. argitaraldia) Wiley-VCH ISBN 3-527-29390-6. PMC 64305455. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  3. Irazabalbeitia, Iñaki. (D.L. 1983). Erresonantzia magnetiko nuklearra : onarri teorikoa eta ariketak. Elhuyar ISBN 84-86158-20-6. PMC 434843063. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]