Erabateko guda

Erabateko guda edo guda osoa XX. mendeko terminoa da, gerra mota bat deskribatzen duena, zeinean herrialde edo nazioek dituzten baliabide guztiak mobilizatzen eta muturreraino bultzatzen dituzten, izan gizakiak, militarrak, industrialak, nekazaritzakoak, naturalak, teknologikoak, zientifikoak edo beste edozein motatakoak, beste herrialde edo nazio batek gerra egiteko gaitasuna erabat suntsitzeko. Erabateko gerraren praktika mendeetan zehar erabili izan da, baina XIX. mendearen erdialdera arte ez zen onartu erabateko gerra gerra egiteko beste modu bat zela.

Erabateko gudaren kontzeptua askotan Carl von Clausewitz-i egozten zaio, baina errealitatean Clausewitz-ek guda absolutuaren kontzeptu filosofikoa interesatzen zitzaion, inolako murrizketa politikorik gabeko gerra, Clausewitz-ek ezinezkotzat jotzen zuena. Bi terminoak, guda absolutua eta erabateko guda, askotan nahasten dira. Christopher Bassfordek, National War College-ko estrategiako irakasleak, honela deskribatzen du aldea: "Garrantzitsua da, gainera, Clausewitz-en guda absolutuaren kontzeptua "erabateko guda" kontzeptutik nahiko ezberdina dela. Erabateko guda Erich Ludendorff ( I. Mundu Gerran Alemaniako guda-esfortzuaren kontrola hartu zuen) jeneralaren ideiek adierazitako gudarako preskripzioa izan zen. Zentzu horretan, erabateko gudak politika gerraren menpekotasun osoa esan nahi zuen, Clausewitz-ek erabat baztertu zuen ideia eta erabateko garaipena edo erabateko porrota zirela aukera bakarrak. Erabateko gerrak ez zuen denboraren eta espazioaren ondorioak etetea suposatzen, Clausewitz-en gerra absolutuaren kontzeptuak bezala.».