Azido uriko

Azido uriko
Irudi gehiago
Formula kimikoa	C5H4N4O3
SMILES kanonikoa	2D eredua
MolView	3D eredua
Konposizioa	Nitrogeno, oxigeno eta karbono
Base konjokatua	urate(1-) (en)
Mota	purine alkaloid (en)
Tautomeroa	5,7-dihydro-1H-purine-2,6,8(9H)-trione (en)
Ezaugarriak
Dentsitatea	1,89 g/cm³
Masa molekularra	168,028 Da
Erabilera
Rola	Antioxidatzaile eta primary metabolite (en)
Identifikatzaileak
InChlKey	LEHOTFFKMJEONL-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia	69-93-2
ChemSpider	1142
PubChem	1175
Reaxys	156158
Gmelin	17775, 46811, 46814, 46817, 46823 eta 62589
ChEBI	241332
ChEMBL	CHEMBL792
EC zenbakia	200-720-7
ECHA	100.000.655
CosIng	38843
MeSH	D014527
RxNorm	1427088
Human Metabolome Database	HMDB0000289
KNApSAcK	C00007301
UNII	268B43MJ25
KEGG	C00366
PDB Ligand	URC

Azido urikoa karbonoa, nitrogenoa, oxigenoa eta hidrogenoa dituen azido organikoa da. C₅H₄N₄O₃ formula kimikoa du.

Egitura molekular hau du:

Giza gorputzean, azido urikoa base nitrogenatuen katabolismoaren produktua da. Izan ere, azido nukleikoen base nitrogenatu purikoak (adenina eta guanina) katabolizatutakoan azido urikoa sortzen da, proteinak katabolizatzen direnean urea sortzen den modu berean. Biak, azido urikoa eta urea, konposatu nitrogenatuen katabolismoaren hondar biokimikoak dira, iraizketa prozesuan gernuaren bidez kanporatzen direnak.

Hegazti, narrasti eta artropodo batzuek azido urikoa eratzen dute proteinak katabolizatzerakoan, urearen ordez. Animalia hauen gernuak ez du urearik, azido urikoa baizik. Gizakiarengan, berriz, proteinen katabolizazioaren azken metabolitoa urea da; giza-gernuan agertzen den azido uriko apurra base nitrogenatuen katabolismotik dator.

Bere kontzentrazio normala odolean 2,5-7,5 mg/dl-koa da, altuagoa izanik gizonezkoengan emakumezkoengan baino. Azido urikoaren kontzentrazio handiek metabolito horren prezipitazioa eragin dezakete artikulazioetan, hezueria izeneko gaitz mingarria sortuz. Giltzurrunetan hauspeatzen denean, aldiz, azido urikoak harriak eratzen ditu (giltzurrun-kalkuluak).

• Hezueria