Abdulhamid II.a
Abdulhamid II.a[1] (otomandar turkieraz: عبد الحميد ثانی, `Abdü’l-Ḥamīd-i sânî, turkieraz: İkinci Abdülhamid; 1842ko irailaren 21a - 1918ko otsailaren 10a), Otomandar Inperioko 34. sultana izan zen (1876 - 1909), Turkiar Gazteak egindako altxamenduaren ondorioz kargutik kendu zuten eta Mehmet V.a anaiak ordezkatu zuen.
Abd-ul-Mejid I.a sultanaren eta bere emazte Tirimüjgan (Virjin) armeniarraren bigarren semea zen. Tronutik bere anaia Murad V.a kendu ondoren hartu zuen sultanaren kargua 1876an. Botere absolutua izan zuen azken sultan otomandarra izan zen, eta hamarkada batzuetarako atzeratzea lortu zuen Turkiako garai modernoaren etorrera. Metodo autoritario eta sarri errukigabeak baliatu zituen indar separatistekin tratatzeko; eta baita maniobra diplomatikoak ere Europako botere bat bestearen kontra jarriz.
Ezaugarri pertsonalak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Beste sultan otomandarrak ez bezala Abdul Hamid II.ak hainbat atzerriko herritara bidaiatu zuen. 1867an, tronuratu baino bederatzi urte arinago, Austria, Frantzia eta Ingalaterrara lagundu zion osabari.
Bueltan, Eyüp Sultaneko Meskitara ia bakarrik joan zela esan zuten eta han Osmanen ezpata jaso zuela. Europako begirale gehienek Abdul Hamid II.a ideia liberalekoa izatea espero zuten, eta kontserbadore batzuk ere, errezelo handiz, erreformista arriskutsutzat jo zuten.
Esperotako aldaketa ez zen jaso, diru publiko urria, Bosnia-Herzegovinako matxinada 1875ean, Serbia eta Montenegroko gerra eta Bulgariako Apirileko altxamendua deituriko errebolta gelditzeko erabilitako krudeltasunagatik Europan sortu zuen sentipenak, nahiko arrazoi izan ziren erreformetarako zuen gogo falta erakusteko.
Genealogia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Abdulhamid II.a |