بررسی اثر بخشی آموزش مجازی در پرسنل مامایی - پرستاری بیمارستان طالقانی تبریز در سال ۱۴۰۰

زمینه و هدف: امروزه آموزش مجازی به عنوان یکی از روشهای پرطرفدار آموزش از راه در دوره همه گیری کرونا محسوب می گردد. پرستاران نیز به منظور اجتناب از ازدحام و حضور در کلاس آموزشی با فضای بسته از فواید آموزش مجازی برخودار هستند. آموزش پرستار به صورت مجازی با موانع و مشکلاتی روبروست که در عین سهولت دسترسی به فضای آموزشی و عدم حضور فیزیکی در کلاس آموزشی نمی تواند به تنهایی پاسخگو ی در حد انتظار نیاز آموزشی پرسنل بالین باشد، لذا این مطالعه به بررسی کیفیت و اثر بخشی آموزشی مطالب ارائه شده به صورت مجازی برای پرسنل درمان بیمارستان طالقانی تبریز در سال ۱۴۰۰ پرداخته است.مواد و روش ها: دراین مطالعه توصیفی، پس از آموزش مجازی ۱۰۰ نفر از پرسنل پرستاری مامایی در خصوص مطالب آموزشی ویژه پرسنل، دسترسی پرسنل و حضور در کلاس مجازی و میزان رضایت آنان از نحوه برگزاری کلاس آموزش و ارزیابی از مطالب آموزش داده شده در قالب پرسشنامه خود ساخته شامل ۲۰ سوال ارزیابی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان رضایت پرسنل از نحوه برگزاری کلاس آموزشی و ارتباط متقابل بین آموزش دهنده و آموزش گیرنده و سهولت دسترسی و حضور در فضای مجازی آموزشی در حد مطلوب (۸۹%) برآورد گردید و این در حالی هست که اثر بخشی و باز خورد آموزشی در حد متوسط (۶۷%) ارزیابی گردید. بیشترین علت اثربخشی پایین آموزش مجازی، عدم حضور فیزیکی و نبود ارتباط متقابل بین فرد آموزش دهنده و آموزش گیرنده و دریافت باز خورد آموزشی همزمان با ارائه مطالب و فاصله ی فضای مجازی با فضای فیزیکی و عدم کنترل عوامل محیطی مداخله گر در امر یادگیری برآورد گردید.نتیجه گیری: نتایج نشان داد آموزش در فضای مجازی به تنهایی نمی تواند اهداف آموزش پرستاری را محقق سازد این روش آموزشی در کنار روشهای آموزشی حضوری و سخنرانی به همراه استفاده از فناوری های تکنولوژی روز دنیا می تواند کیفیت بیشتری بر آموزش پرسنل پرستاری داشته باشد. برگزاری کلاس آموزشی حضوری با رعایت پروتکل های پیشگیری از همه گیری در تعداد افراد کم و با فاصله زیاد و تهویه مناسب محیط در کنار کنترل سایر عوامل مداخله گر می تواند اثر بخشی بهتری نسبت به آموزش مجازی در امر آموزش پرسنل بالین ایفا نماید.