اثربخشی طرحواره درمانی بر کارکردهای اجرایی و کیفیت زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم درشهر اهواز

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره درمانی بر کارکردهای اجرایی و کیفیت زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر اهواز بود.روش پژوهش از نظر هدف یک پژوهش کاربردی و به لحاظ روش گردآوری اطلاعات یک مطالعه نیمه تجربی (آزمایشی ) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزن د اوتیسم تربیت پذیر و حمایتی ساکن در شهر اهواز است که نمونه ای به حجم ۳۰ نفر، با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مقیاس کارکردهای اجرایی و پرسشنامه کیفیت زندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکووا) صورت گرفت . یافته ها نشان داد که اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود کارکردهای اجرایی و افزایش کیفیت زندگی گروه نمونه تاثیر معناداری دارد. به عبارتی بین گروهی که آموزش طرحواره درمانی را دیده اند (گروه آزمایش ) با گروهی که این آموزش را ندیده اند (گروه کنترل) تفاوت معنی داری وجود دارد.