ارزیابی رفتار فرسایش و مقاومت به خوردگی روکش اینکونل ۶۲۵ اعمالی بر فولاد خط لوله API X-۵۲ به روش GTAW

درپژوهش حاضر، اثر فرسایش ذرات جامد پرتابی و خوردگی روکش تک لایه اینکونل ۶۲۵ بر فولاد ساده کربنی خط لوله X-۵۲، که به وسیله جوشکاری قوسی تنگستن گاز ایجاد شده، و اثر عملیات حرارتی بر بهبود فرسایش و خوردگی مورد بررسی قرار گرفت. پوشش اعمالی ضخامتی بین ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ میکرومتر داشت که منطقه متاثر از حرارتی بیش از ۶۰۰ میکرومتر در فلز پایه ایجاد کرده بود. ریز ساختار فلز پایه حاوی فریت و پرلیت کنار یکدیگر، در حالی که پوشش ریز ساختاری حاوی دندریت های ستونی و فازهای ثانویه رسوب کرده در مناطق بین دندریتی می باشد. بعد از عملیات حرارتی به علت افزایش حلالیت عناصر نایوبیوم و تیتانیوم، فازهای جدیدی در فضاهای بین دندریتی ایجاد می گردد. همچنین عملیات حرارتی به دلیل تقویت لایه پاسیو، موجب بهبود مقاومت به خوردگی شده که نتیجه آن در کمتر بودن جریان خوردگی و پایدار بودن نمودار آزمون پتانسیل مدار باز نسبت به دیگر نمونه ها نمایان شد. در اثر عملیات حرارتی، میکروسختی و فرسایش ذرات پرتابی در زوایای نزدیک به افق، در مقایسه با نمونه های روکش کاری شده در حالت بدون عملیات حرارتی، بهبود قابل توجهی داشتند. علت این امر، وابسته بودن نرخ فرسایش و جرم از دست رفته ناشی از فرسایش به سختی ماده در روایای نزدیک به افق می باشد. اما تفاوت ملاحظه ای در فرسایش ذرات پرتابی در زوایای نزدیک به عمود مشاهده نشد. زیرا در این زوایا چقرمگی ماده نقش اساسی در جرم از دست رفته و نرخ فرسایش ایفا می کند.