Σικόκου
Συντεταγμένες: 33°44′N 133°28′E / 33.733°N 133.467°E
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ιαπωνικά: 四国 | |
|---|---|
 | |
| Γεωγραφία | |
| Αρχιπέλαγος | Ιαπωνικό Αρχιπέλαγος |
| Έκταση | 18.298[1] km² |
| Ακτογραμμή | 2.091[1] km |
| Υψόμετρο | 1.982 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Ισίζουτσι |
| Χώρα | |
| Πρωτεύουσα | Ματσούγιαμα (πληθ. 516.637) |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 4.141.955 (απογραφής 2005) |
| Πυκνότητα | 226,4 /χλμ2 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η νήσος Σικόκου (ιαπωνικά: 四国, προφέρεται: Σίκοκου, κυριολ. Οι τέσσερις χώρες) με έκταση 18.298 τ.χλμ.[1] και πληθυσμό 4.141.955 κατοίκους (2005), είναι το μικρότερο από τα κύρια νησιά της Ιαπωνίας, τόσο σε μέγεθος, όσο και σε πληθυσμό. Βρίσκεται νοτίως του Χονσού και ανατολικά της Κιούσου και μεταξύ των τριών νησιών σχηματίζεται η Εσωτερική Θάλασσα Σέτο.
Το όνομα του νησιού προέρχεται από το χωρισμό της, ιστορικά, σε τέσσερις επαρχίες: Άβα, Τόσα, Σάνουκί και Ίγιο. Τα όριά τους διατηρούνται στους σημερινούς τέσσερις νομούς (県, κεν) του νησιού:
Το βόρειο μέρος του νησιού είναι το πιο προσιτό συγκοινωνιακά και ανεπτυγμένο βιομηχανικά, ενώ απολαμβάνει το ήπιο κλίμα της Εσωτερικής Θάλασσας. Συνδέεται με τρεις υπεργέφυρες με τους μεγάλους οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες της Χονσού. Αντίθετα, το νότιο και μεγαλύτερο τμήμα είναι ορεινό και αραιοκατοικημένο, με κυρίως αγροτική οικονομία, ενώ βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό.
Μεγάλες πόλεις - και πρωτεύουσες των αντίστοιχων νομών - είναι στο βόρειο τμήμα η Τοκούσιμά, Τακάματσού και Ματσούγιαμα ενώ στο νότιο μόνο το Κότσι.
Η Σικόκου είναι διάσημη για τον πιο σημαντικό δρόμο προσκυνητών στην Ιαπωνία, που περιλαμβάνει 88 ναούς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ιαπωνίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |