تعیین ذینفع اجل در عقود معین

اصل بر حال بودن دین و تعهد است و اجل امری عارضی است. طبیعت اصلی تعهد، حال بودن آن است. در نظام حقوق قراردادها، قاعده کلی اجرای تعهد در موعد معهود است و هرگونه تخطی از این قاعده چه با تاخیر یا عدم اجرای آن، با واکنش مواجه خواهد شد و همین امر باعث در نظر گرفتن ضمانت اجرای قانونی یا قراردادی شده است.شرط اجل بطور معمول به سود بدهکار است تا طلبکار نتواند پیش از فرا رسیدن موعد، آنرا مطالبه کند. با آنکه طرفین قرارداد، ملتزم به اجرای تعهدات خود در موعد مقرر می باشند، اما در مواردی از این امر تخطی می شود و متعهد، نسبت به اجرای تعهدات خویش در موعد مقرر اقدام نمی کند. مصداق بارز این امر، تاخیر اجرای تعهد است. با وجود این ممکن است تحت شرایطی، متعهد تمایل داشته باشد که تعهد خود را قبل از موعد مقرر ایفا نماید. در راستای این قاعده کلی، محتمل است که تحت شرایطی، متعهد زودتر از موعد معهود اقدام به اجرای تعهد نماید که به اجرای زود هنگام یا پیش از موعد تعبیر میشود و تردید وجود دارد که در صورت تعیین زمان مشخص برای اجرا و انجام تعهد، آیا متعهد می تواند قبل از موعد، تعهد خویش را اجرا کند؟ آیا می توان تعهد زود هنگام را به چیز دیگری غیر از موضوع تعهد، تعبیر کرد؟ یکی از فواید تعیین ذینفع اجل در این است که هر مشروط له یا ذینفعی می تواند از امتیازی که دارد، صرفنظر کند. این تحقیق به روش کتابخانه ای انجام شده است.