آموزش معماری علیه پرورش معمار! (اصلاح و آینده پژوهی در آموزش معماری ایران)

با توجه به سابقه بیش از هشتاد سال آموزش معماری به صورت آکادمیک در ایران و فراز و نشیب هایی که در این سال های دراز به نظاره نشسته ایم و نیز گذشت افزون بر چهل سال از تجربه تغییر و تحولات ستاد انقلاب فرهنگی در نظام آموزش معماری پس از انقلاب اسلامی؛ مشاهده می شود شکاف و فاصله زیادی بین آموزش رسمی با حرفه معماری ایجاد شده است و به نظر میرسد اکنون وقت آن رسیده است که ضمن شناخت نقاط ضعف و قوت آن، با آینده پژوهی در آموزش معماری ایران و توجه به ویژگی های تاریخی - اجتماعی و زمینه های ساختاری و فرهنگی به اصلاح وضع موجود پرداخته شود. این پژوهش ضمن شناخت مشکلات و معضلات اساسی که آموزش معماری را تضعیف کرده و به سوی ناکارآمدی سوق داده است؛ به جای تحلیل محض به دنبال راه حل هست که در این راستا با اصلاح و آیندهپژوهی مبتنی بر روش تحقیق دلفی و نیز سناریوپردازی بر اساس مولفه های: اقدام ها، روندها، رویدادها و تصویرها؛ وضعیت آینده را در چهار سطح: ۱- آینده ممکن، ۲- آینده باورکردنی، ۳- آینده محتمل و ۴- آینده مطلوب یا مرجح در آموزش معماری ایران را با سناریو و داستان پردازی های مختلف برنامه ریزی و طراحی کند؛ و تلاش نماید در سطح چهارم، چشم انداز و دورنمای وضعیت مطلوب آموزش معماری ایران در آینده را تجسم و ترسیم نموده و در جهت کاهش شکاف ژرف بین آموزش آکادمیک و حرفه معماری حرکت کند.