racoirder

Bodje « coird- » ‎(« coide »), avou l’ betchete « ra- » di raplacaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /ʀa.kwaʀ.dɛ/ Prononçaedje a radjouter (betchfessî oi)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀa.kwaʀ.ˈde/

racoirder (viebe å coplemint)

1. raloyî pa ene sacwè come pa ene coide (aprume pol corant, l' aiwe, li telefone).
2. raclaper, rimete eshonne des djins ki s' avént disclapé.
3. (muzike) rifé souner djusse èn instrumint.
   • Ciete, l' ivier e-st e l' langoneye,
     Et l' bea prétins,
     N' pierdant nou tins,
     Racoide,
     Li coide,
     Ki frè zûner l' doûce årmonreye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "A l'chand'eur", p.57 (fråze rifondowe).
   • Li vint racordéye sès violons
     I n’ djèmit pus. C’èst-st-one tchanson
     Qui vos va bêrcî tot doûcemint
     Po v’s-aprèster li djoû di d’ mwin. — w:Émile Bothy.

• racoirdaedje, racoidmint / racoirdumint
• disracoirder

• raloyî, radjonde, coyonker