inci

• Heceleme: in‧ci

inci

1. in (ad) sözcüğünün belirtilmemiş çekimi

in + -ci

inci (belirtme hâli inciyi, çoğulu inciler) inci -si

1. (takılar) istiridye gibi bâzı kavkılı deniz hayvanlarının içerisinde oluşan, değerli, küçük, sert, sedef renginde süs tanesi ve bu tanelerden oluşan takı

   Yalıdaki ev, Dürnev Hanım'ın halılarını, incilerini gözden çıkarmasıyla kurtuldu. - N. Cumali

2. (teklifsiz konuşma) yanlışlığı sebebiyle gülünç olan söz veya cümle

   "Ben senin yerinde olsam, böyle inciler dökmektense susarım."

Eski Türkçe cincü‎ (cincü), yincü‎ (yincü), yinçü‎ (yinçü)

• inci balığı, inci çiçeği, inci taşı

• incice, incici, incicik, incili, incisiz, inciyken, inciyle, inciyse, yalovaincisi

inci (karşılaştırma daha inci, üstünlük en inci)

1. bu tanelerden yapılmış

• Türk Dil Kurumuna göre "inci" maddesi

• Vikipedi'de inci

inci

1. inci

inci

1. inci

• Divan ü Lügat-it Türk