Sleeping Beauty

Ang Sleeping Beauty (Natutulog na Ganda, Pranses: La Belle au bois dormant), o Munting Bresong Rosas (Aleman: Dornröschen), na pinamagatang din sa Ingles bilang The Sleeping Beauty in the Woods, ay isang klasikong kuwentong bibit tungkol sa isang prinsesa na isinumpa na matulog ng isangdaang taon ng isang masamang bibit, na gisingin ng isang guwapong prinsipe sa dulo ng mga ito. Ang mabuting diwata, na napagtatanto na ang prinsesa ay matatakot kung mag-isa kapag siya ay nagising, ay ginagamit ang kanyang wand upang patulugin ang bawat buhay na tao at hayop sa palasyo, upang magising kapag ang prinsesa ay nagising.^[1]

Ang pinakaunang kilalang bersiyon ng kuwento ay matatagpuan sa salaysay na Perceforest, na binubuo sa pagitan ng 1330 at 1344. Ang kuwento ay unang inilathala ni Giambattista Basile sa kanyang koleksyon ng mga kuwento na pinamagatang The Pentamerone (postomong inilathala noong 1634).^[2] Ang bersiyon ni Basile ay iniakma at inilathala ni Charles Perrault sa Histoires ou contes du temps passé noong 1697. Ang bersiyon na kalaunan ay nakolekta at inilimbag ng Magkapatid na Grimm sa isang pasalitang bersiyon ng kuwentong pampanitikan na inilathala ni Perrault.^[3]

Kinaklasipika ng sistemang talatuntungang Aarne-Thompson para sa mga tradisyong-pambayan ang "Sleeping Beauty" bilang isang 410 na uri ng kuwento, ibig sabihin, kabilang dito ang isang prinsesa na sapilitang pinatulog ng sumpa at kalaunan ay nagising na binabaligtad ang mahikang nisinumpa sa kanya. Ang kuwento ay inangkop nang maraming beses sa buong kasaysayan at patuloy na muling isinalaysay ng mga modernong mananalaysay sa iba't ibang media.

Ang mga naunang ambag sa kuwento ay kinabibilangan ng medyebal na romansang pangkorte na Perceforest (inilathala noong 1528).^[4] Sa kuwentong ito, ang isang prinsesa na nagngangalang Zellandine ay umibig sa isang lalaking nagngangalang Troylus. Ipinadala siya ng kaniyang ama upang magsagawa ng mga gawain upang patunayan ang kaniyang sarili na karapat-dapat sa kaniya, at habang wala siya, si Zellandine ay nahulog sa isang mahiwagang pagtulog. Natagpuan siya ni Troylus at ginahasa siya sa kaniyang pagtulog; kapag ipinanganak ang kanilang anak, hinuhugot ng bata sa kaniyang daliri ang linasa na naging sanhi ng kaniyang pagtulog. Napagtanto niya mula sa singsing na iniwan siya ni Troylus na siya ang ama, at kalaunan ay bumalik si Troylus upang pakasalan siya.^[5] Ang isa pang nauna sa panitikan ay ang Probensal na bersong nobelang Fraire de Joi e sor de Plaser [ca] (c. 1320-1340).^[6][7]

1. ↑ "410: The Sleeping Beauty". Multilingual Folk Tale Database. Nakuha noong Pebrero 26, 2019.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
2. ↑ Hallett, Martin; Karasek, Barbara, mga pat. (2009). Folk & Fairy Tales (ika-4 (na) edisyon). Broadview Press. pp. 63–67. ISBN 978-1-55111-898-7.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
3. ↑ Bottigheimer, Ruth. (2008). "Before Contes du temps passe (1697): Charles Perrault's Griselidis, Souhaits and Peau". The Romantic Review, Volume 99, Number 3. pp. 175–189.
4. ↑ Thompson, Stith (1977). The Folktale. University of California Press. p. 97. ISBN 0-520-03537-2.
5. ↑ Jack Zipes, The Great Fairy Tale Tradition: From Straparola and Basile to the Brothers Grimm, p 648, ISBN 0-393-97636-X.
6. ↑ Camarena, Julio. Cuentos tradicionales de León. Vol. I. Tradiciones orales leonesas, 3. Madrid: Seminario Menéndez Pidal, Universidad Complutense de Madrid; [León]: Diputación Provincial de León, 1991. p. 415.
7. ↑ "Frayre de Joy e Sor de Plaser". Bibilothèque nationale de France.