ไคโร
ไคโร القاهرة | |
|---|---|
แม่น้ำไนล์และอาคารโดยรอบในเวลากลางคืน | |
 ธง | |
| สมญา: นครแห่งหออะษานพันหอ | |
  ไคโร ที่ตั้งของไคโรในประเทศอียิปต์  ไคโร ไคโร (แอฟริกา) | |
| พิกัด: 30°02′N 31°14′E / 30.033°N 31.233°E | |
| ประเทศ | อียิปต์ |
| เขตผู้ว่าการ | ไคโร |
| ตั้งรากฐานสำคัญแห่งแรก | ค.ศ. 641–642 (ฟุสฏอฏ) |
| ตั้งรากฐานสำคัญสุดท้าย | ค.ศ. 969 (ไคโร) |
| การปกครอง | |
| • ผู้ว่าการ | Khaled Abdel Aal[2] |
| พื้นที่[a][3] | |
| • รวมปริมณฑล | 2,734 ตร.กม. (1,056 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 23 เมตร (75 ฟุต) |
| ประชากร (2022) | |
| • เมืองหลวง | 10,100,166 [1] คน |
| • ความหนาแน่น | 8,011 คน/ตร.กม. (20,750 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล[3] | 21,900,000 คน |
| เขตเวลา | UTC+02:00 (เวลามาตรฐานอียิปต์) |
| รหัสพื้นที่ | (+20) 2 |
| เว็บไซต์ | cairo.gov.eg |
| ชื่อที่ขึ้นทะเบียน | Historic Cairo |
| ประเภท | วัฒนธรรม |
| เกณฑ์ | i, v, vi |
| ขึ้นเมื่อ | 1979 |
| เลขอ้างอิง | 89 |
ไคโร (อังกฤษ: Cairo, /ˈkaɪroʊ/) หรือ อัลกอฮิเราะฮ์ (อาหรับ: القاهرة, อักษรโรมัน: al-Qāhirah, ออกเสียง [ælqɑ(ː)ˈheɾɑ]) เป็นเมืองหลวงของประเทศอียิปต์และกลุ่มเมืองนครที่ใหญ่ที่สุดในทวีปแอฟริกา โลกอาหรับ และตะวันออกกลาง พื้นที่มหานครเกรตเตอร์ไคโรที่มีประชากร 21.9 ล้านคน[3] มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 12 ของโลก ไคโรมีความเกี่ยวข้องกับอียิปต์โบราณ เนื่องจากกลุ่มพีระมิดแห่งกีซาและเมืองโบราณอย่างเมมฟิสและแฮลิอูโปลิสตั้งอยู่ในภูมิภาคนี้ ไคโรตั้งอยู่ใกล้สามเหลี่ยมแม่น้ำไนล์[4][5] นครนี้เริ่มแรกพัฒนาเป็นฟุสฏอฏ ซึ่งก่อตั้งหลังการพิชิตอียิปต์ของมุสลิมใน ค.ศ. 640 อยู่ในบริเวณถัดจากป้อมโรมันและบาบิโลนโบราณ ในสมัยราชวงศืฟาฏิมียะฮ์ได้มีการจัดตั้ง อัลกอฮิเราะฮ์ ขึ้นในบริเวณใกล้เคียงใน ค.ศ. 969 ภายหลังในสมัยอัยยูบิดกับมัมลูก (คริสต์ศตวรรษที่ 12–16) จึงกลายเป็นศูนย์กลางเมืองหลักแทนที่ฟุสฏอฏ[6] ไคโรเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและวัฒนธรรมของภูมิภาคนี้มาช้านาน และได้รับสมญา "นครแห่งหออะษานพันหอ" จากสถาปัตยกรรมอิสลามที่พบได้มาก ศูนย์ประวัติศาสตร์ของไคโรได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกใน ค.ศ. 1979[7] ไคโรยังถือเป็นเมืองระดับโลกโดยทาง GaWC จัดให้อยู่ในระดับ "Beta +"[8]
ด้วยจำนวนประชากรมากกว่า 10 ล้านคน[9] ในพื้นที่ 453 km2 (175 sq mi) ทำให้ไคโรเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศอียิปต์ ในจำนวนนี้มีผู้อยู่อาศัย 9.5 ล้านคนที่อาศัยใกล้นคร ไคโรประสบกับมลพิษและการจราจรในระดับสูง รถไฟใต้ดินไคโรที่เปิดตัวใน ค.ศ. 1987 เป็นระบบระบบรถไฟที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปแอฟริกา[10] และมีผู้คนพลุกพล่านมากเป็นอันดับที่ 15 ของโลก[11] โดยมีผู้โดยสารที่มากกว่า 1 พันล้านคนต่อปี[12] เศรษฐกิจไคโรเคยอยู่ในอันดับหนึ่งในตะวันออกกลางเมื่อ ค.ศ. 2005[13] และอันดับที่ 43 ของโลกตาม Global Cities Index ของ Foreign Policy ใน ค.ศ. 2010[14]
ศัพทมูล
[แก้]ชาวอียิปต์มักเรียกไคโรเป็น มัศร์ (مَصر) ซึ่งเป็นชื่อประเทศอียิปต์ในภาษาอาหรับอียิปต์ ตอกย้ำความสำคัญของเมืองต่อประเทศ[15][16] ส่วนชื่อทางการคือ อัลกอฮิเราะฮ์ (القاهرة) หมายถึง 'ผู้พิชิต' น่าจะมาจากข้อเท็จจริงที่ว่าดาวอังคาร หรือ อันนัจมุลกอฮิร (النجم القاهر, 'ดาวแห่งการพิชิต') ขึ้นจากขอบฟ้าในช่วงที่ก่อตั้งเมือง[17] หรืออาจอ้างอิงถึงการมาถึงของเคาะลีฟะฮ์อัลมุอิซซ์แห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ที่เสด็จจากอัลมะฮ์ดียะฮ์ เมืองหลวงเก่า ถึงไคโรใน ค.ศ. 973 ที่ตั้งของแฮลิอูโปลิสอยู่ในชานเมืองอัยน์ชัมส์ (อาหรับ: عين شمس)
บางครั้งผู้คนจากอะเล็กซานเดรียจะเรียกในชื่อแบบไม่เป็นทางการว่า แคย์โร (IPA: [ˈkæjɾo]; อาหรับแบบอียิปต์: كايرو)[18]
หมายเหตุ
[แก้]- ↑ เขตมหานครไคโรครอบคลุมพื้นที่ในเขตของเขตผู้ว่าการทั้งหมด สถิติของรัฐบาลถือว่าเขตผู้ว่าการทั้งหมดเป็นเขตเมืองและเขตผู้ว่าการทั้งหมดได้รับการปฏิบัติเหมือนกับหานคร-กรุงไคโร เขตผู้ว่าการไคโรถือเป็นพื้นที่นครและทำหน้าที่เป็นเทศบาล นครอะเล็กซานเดรียก็ดำเนินการในหลักการเดียวกันกับไคโร ด้วยเหตุนี้ ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะแบ่งไคโรออกเป็นพื้นที่เมือง ชนบท เขตการปกครอง หรือเพื่อขจัดพื้นที่เขตมหานครบางส่วนในเรื่องต่าง ๆ (สถิติและข้อมูลไม่เป็นทางการ)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Population Estimates By Sex & Governorate 1/1/2022* (Theme: Census - pg.4)". Capmas.gov.eg. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2018. สืบค้นเมื่อ 29 September 2022.
- ↑ "Official Portal of Cairo Governorate". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 January 2021. สืบค้นเมื่อ 12 August 2020.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "Major Agglomerations of the World - Population Statistics and Maps". www.citypopulation.de.
- ↑ Santa Maria Tours (4 September 2009). "Cairo – "Al-Qahira" – is Egypt's capital and the largest city in the Middle East and Africa". PRLog. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 November 2011. สืบค้นเมื่อ 10 December 2011.
- ↑ "World's Densest Cities". Forbes. 21 December 2006. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2010. สืบค้นเมื่อ 6 March 2010.
- ↑ Raymond 1993, p. 83-85.
- ↑ "Historic Cairo". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 June 2017. สืบค้นเมื่อ 7 September 2021.
- ↑ "The World According to GaWC 2016". Globalization and World Cities Research Network. Loughborough University. 24 April 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2013. สืบค้นเมื่อ 26 May 2017.
- ↑ Egypt In Figures 2017, Governorate level, Population distribution by sex, Central Agency for Public Mobilisation and Statistics, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (xls)เมื่อ 24 January 2009, สืบค้นเมื่อ 9 July 2009. Adjusted census result, as Helwan governorate was created on 17 April 2008 from a.o. [โปรดขยายความ] parts of the Cairo governorate.
- ↑ Transport and Communications
- ↑ "Cairo's third metro line beats challenges". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2017. สืบค้นเมื่อ 29 June 2015.
- ↑ "Cairo Metro Statistics". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 March 2012. สืบค้นเมื่อ 4 September 2012.
- ↑ "The 150 Richest Cities in the World by GDP in 2005". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 September 2012. สืบค้นเมื่อ 11 November 2010.
- ↑ "The 2010 Global Cities Index". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 December 2014.
- ↑ Behrens-Abouseif 1992, p. 8.
- ↑ Golia 2004, p. 152.
- ↑ Towards a Shi'i Mediterranean Empire: Fatimid Egypt and the Founding of Cairo. I.B. Tauris. 2009. p. 78. ISBN 978-0-85771-742-9.
- ↑ Good News for Me: بلال فضل يتفرغ لـ"أهل اسكندرية" بعد "أهل كايرو" เก็บถาวร 5 มีนาคม 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาอาหรับ) (Belal Fadl frees himself [to write] Ahl Eskendereyya (the People of Alexandria) after Ahl Kayro (the People of Cairo))
ข้อมูล
[แก้]- Abu-Lughod, Janet (July 1965). "Tale of Two Cities: The Origins of Modern Cairo". Comparative Studies in Society and History. 7 (4): 429–457. doi:10.1017/S0010417500003819. ISSN 0010-4175. S2CID 145607590.
- Abu-Lughod, Janet L. (1971). Cairo: 1001 Years of the City Victorious (ภาษาอังกฤษ). Princeton University Press. ISBN 978-0-691-65660-1.
- Afaf Lutfi Sayyid-Marsot (1984). Egypt in the Reign of Muhammad Ali (illustrated, reprint ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-28968-9.
- AlSayyad, Nezar (2011). Cairo: Histories of a City. The Belknap Press of Harvard University Press. ISBN 9780674047860.
- Battuta, Ibn (1829) [1355]. The Travels of Ibn Battuta. แปลโดย Lee, Samuel. Cosimo Classics (ตีพิมพ์ 2009). ISBN 9781616402624.
- Behrens-Abouseif, Doris (1992). Islamic Architecture in Cairo: An Introduction (2nd ed.). Brill. ISBN 978-90-04-09626-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 July 2014. สืบค้นเมื่อ 25 August 2020.
- Behrens-Abouseif, Doris (2007). Cairo of the Mamluks: A History of Architecture and its Culture. The American University in Cairo Press. ISBN 9789774160776.
- Böwering, Gerhard (2008). "Recent Research on the Construction of the Quran". ใน Reynolds, Gabriel Said (บ.ก.). The Qur'an in its Historical Context. Routledge. pp. 1–26. ISBN 9780415491693.
- Byrne, Joseph Patrick (2004). The Black Death (illustrated, annotated ed.). Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-32492-5.
- Clot, André (1996). L'Égypte des Mamelouks: L'empire des esclaves, 1250–1517 (ภาษาฝรั่งเศส). Perrin. ISBN 2-262-01030-7. OCLC 911345545.
- Collins, Robert O. (2002). The Nile (illustrated ed.). New Haven, Conn.: Yale University Press. ISBN 978-0-300-09764-1.
- Daly, M. W.; Petry, Carl F. (1998). The Cambridge History of Egypt: Islamic Egypt, 640–1517. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-47137-4.
- Elyachar, Julia (2005). Markets of Dispossession: NGOs, Economic Development, and the State in Cairo. Duke University Press. ISBN 978-0-8223-8713-8.
- Gabra, Gawdat; van Loon, Gertrud J.M.; Reif, Stefan; Swelim, Tarek (2013). Ludwig, Carolyn; Jackson, Morris (บ.ก.). The History and Religious Heritage of Old Cairo: Its Fortress, Churches, Synagogue, and Mosque. American University in Cairo Press. ISBN 9789774167690.
- Glassé, Cyril; Smith, Huston (2003). The New Encyclopedia of Islam (2nd revised ed.). Singapore: Tien Wah Press. ISBN 978-0-7591-0190-6.
- Golia, Maria (2004). Cairo: city of sand. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-187-7. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 April 2021. สืบค้นเมื่อ 25 August 2020.
- Hawass, Zahi A.; Brock, Lyla Pinch (2003). Egyptology at the Dawn of the Twenty-First Century: Archaeology (2nd ed.). Cairo: American University in Cairo. ISBN 978-977-424-674-6.
- Hourani, Albert Habib; Khoury, Philip Shukry; Wilson, Mary Christina (2004). The Modern Middle East: A Reader (2nd ed.). London: I.B. Tauris. ISBN 978-1-86064-963-9.
- İnalcık, Halil; Faroqhi, Suraiya; Quataert, Donald; McGowan, Bruce; Pamuk, Sevket (1997). An Economic and Social History of the Ottoman Empire (illustrated, reprinted ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-57455-6.
- Kennedy, Hugh (2007). The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live In. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 9780297846574.
- McGregor, Andrew James (2006). A Military History of Modern Egypt: From the Ottoman Conquest to the Ramadan War. Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-98601-8.
- Meri, Josef W.; Bacharach, Jere L. (2006). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. New York: Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-96692-4.
- O'Neill, Zora; Benanav, Michael; Lee, Jessica; Sattin, Anthony (2012). Lonely Planet Egypt (11th ed.). Lonely Planet. ISBN 978-1-74179-959-0.
- Raymond, André (1993). Le Caire (ภาษาฝรั่งเศส). Fayard. ISBN 978-2-213-02983-2. English translation: Raymond, André (2000). Cairo. แปลโดย Wood, Willard. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00316-3.
- Reynolds, Gabriel Said (2008). "Introduction: Qur'anic Studies and its Controversies". ใน Reynolds, Gabriel Said (บ.ก.). The Qur'an in its Historical Context. Routledge. pp. 1–26. ISBN 9780415491693.
- Shillington, Kevin (2005). Encyclopedia of African History. New York: Taylor & Francis. ISBN 978-1-57958-453-5.
- Shoshan, Boaz (2002). David Morgan (บ.ก.). Popular Culture in Medieval Cairo. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-89429-6.
- Sicker, Martin (2001). The Islamic World in Decline: From the Treaty of Karlowitz to the Disintegration of the Ottoman Empire (illustrated ed.). Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-96891-5.
- Sims, David (2012) [2010]. Understanding Cairo: The Logic of a City Out of Control. American University in Cairo Press. ISBN 9789774165535.
- Swelim, Tarek (2015). Ibn Tulun: His Lost City and Great Mosque. American University in Cairo Press. ISBN 9789774166914.
- UN-Habitat (2011). Cairo - a City in Transition (ภาษาอังกฤษ). UN-Habitat. ISBN 978-9-211-32353-5.
- Williams, Caroline (2008). Islamic Monuments in Cairo: The Practical Guide (ภาษาอังกฤษ) (6th, Revised ed.). The American University in Cairo Press. ISBN 978-977-416-205-3.
- Williams, Caroline (2018). Islamic Monuments in Cairo: The Practical Guide (7th ed.). Cairo: The American University in Cairo Press.
- Winter, Michael (1992). Egyptian Society Under Ottoman Rule, 1517–1798. London: Routledge. ISBN 978-0-415-02403-7.
- Winter, Michael (2004). Egyptian Society Under Ottoman Rule, 1517–1798. London: Routledge. ISBN 978-0-203-16923-0.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Alsayyad, Nezar (2011). Cairo. doi:10.4159/harvard.9780674060791. ISBN 9780674060791.
- Beattie, Andrew (2005). Cairo: A Cultural History (illustrated ed.). New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517893-7.
- Butler, Alfred J. (2008). The Arab Conquest of Egypt – And the Last Thirty Years of the Roman Dominion. Portland, OR: Butler Press. ISBN 978-1-4437-2783-9.
- Artemis Cooper, Cairo in the War, 1939–1945, Hamish Hamilton, 1989 / Penguin Book, 1995. ISBN 0-14-024781-5 (Pbk)
- Max Rodenbeck, Cairo– the City Victorious, Picador, 1998. ISBN 0-330-33709-2 (Hbk) ISBN 0-330-33710-6 (Pbk)
- Wahba, Magdi (1990). Cairo Memories" in Studies in Arab History: The Antonius Lectures, 1978–87. Edited by Derek Hopwood. London: Macmillan Press.
- "Rescuing Cairo's Lost Heritage". Islamica Magazine (15). 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2007. สืบค้นเมื่อ 6 December 2006.
- Peter Theroux, Cairo: Clamorous heart of Egypt National Geographic Magazine April 1993
- Cynthia Myntti, Paris Along the Nile: Architecture in Cairo from the Belle Epoque, American University in Cairo Press, 2003.
- Cairo's belle époque architects 1900–1950, by Samir Raafat.
- Antonine Selim Nahas, one of city's major belle époque (1900–1950) architects.
- Nagib Mahfooz novels, all tell great stories about Cairo's deep conflicts.
- Lewicka, Paulina (2011). Food and Foodways of Medieval Cairenes. doi:10.1163/ej.9789004194724.i-626. ISBN 9789004206465.
- Sanders, Paula (2008). Creating Medieval Cairo: Empire, Religion, and Architectural Preservation in Nineteenth-Century Egypt. Cairo: American University in Cairo. ISBN 978-977-416-095-0.
- Jörg Armbruster, Suleman Taufiq (Eds.) مدينتي القاهرة (MYCAI – My Cairo Mein Kairo), text by different authors, photos by Barbara Armbruster and Hala Elkoussy, edition esefeld & traub, Stuttgart 2014, ISBN 978-3-9809887-8-0.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
ไคโร ที่โครงการพี่น้องของวิกิพีเดีย
หาความหมายจากวิกิพจนานุกรม
ภาพและสื่อจากคอมมอนส์
เนื้อหาข่าวจากวิกิข่าว
คำคมจากวิกิคำคม
ข้อมูลต้นฉบับจากวิกิซอร์ซ
หนังสือจากวิกิตำรา
ข้อมูลการเดินทางจากวิกิท่องเที่ยว
ข้อมูลจากวิกิสนเทศ
- รัฐบาลนครไคโร
ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ ไคโร ที่โอเพินสตรีตแมป
- Map of Cairo, 1914. เก็บถาวร 2019-07-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Eran Laor Cartographic Collection, The National Library of Israel.
- Maps of Cairo. เก็บถาวร 2021-10-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Historic Cities Research Project. เก็บถาวร 2022-03-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ภูมิศาสตร์ | |
| อื่น ๆ | |
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |