| dbo:abstract
|
- El sàbat (en hebreu: שבת, xabat o xabbat. En ídix: שבת, xàbes) és el setè i últim dia de la setmana jueva en què els jueus practiquen el descans segons les lleis de Moisès. És la celebració amb més importància religiosa dins del judaisme, fins i tot més que el Yom Kippur (el Dia d'Expiació). La commemoració es refereix d'una banda a la creació de l'Univers per part de Déu, que va descansar (o, més correctament, finalitzar la seva tasca) en sàbat, i d'altra banda, a l'alliberament dels esclaus israelites d'Egipte. (ca)
- Šabat (v latinizované podobě též sabat, přes jidiš též šábes; původně hebrejsky שבת od kořene ש-ב-ת s významem ustat, odpočinout; česky sobota) je v judaismu a některých křesťanských kruzích sedmý den v týdnu, věnovaný odpočinku a upuštění od pracovní a všední činnosti. Šabat je nejdůležitější svátek v judaismu (o post nejvyššího se dělí s Jom kipur[zdroj?!]), jeho dodržování je nařízeno přímo Desaterem a v rabínské literatuře je brán jako pravzor všech svátečních dnů. (cs)
- السبت أو الشبات (بالعبرية: שַׁבָּת، بحروف رومانية: Šabat، المعنى الحرفي: «الراحة» أو «الانقطاع»)، ويسمّيه الأشكنازيون أيضًا شبوس (باليديشية: שאַבעס)، هو يوم الراحة في اليهودية وهو سابع أيام الأسبوع، أي السبت. في هذا اليوم، يتذكّر اليهود المتديّنون قصص التوراة الواصفة لخلق السماوات والأرض في ستة أيّام، وعتقهم من العبودية لدى خروجهم من مصر، ويتطلّعون إلى عصر قدوم المسيح المستقبلي. لأن التقويم الديني اليهودي يعدّ الأيام من المغرب إلى المغرب، يبدأ السبتُ مساءَ ما نسمّيه في التقويم المدني جُمعة. تشمل ممارسة السبت ترك أنشطة العمل، بصرامة شديدة، والانخراط في أنشطة الراحة لتعظيم اليوم. رأي اليهودية التقليدي أن السبت -الذي هو اليوم السابع- لم ينقطع في الشعب اليهودي وقد نشأ بينهم، وكان أوّل مؤسساتهم المقدسة وأقدسها، ولو أن غيرهم يقترح أصولًا أخرى. تنويعات السبت شائعة في اليهودية، وقد تُبُنّي بتغييرات في الأديان الإبراهيمية وغيرها. تحكم الهالاخا (شريعة اليهود الدينية) بأنّ السبت يبدأ من دقائق معدودة قبيل المغرب مساء الجمعة، إلى ظهور ثلاث نجوم في السماء ليل الأحد. يُنتَظر السبت بإشعال شموع وتلاوة تبريكة. تقليديًّا، تؤكل ثلاث وجبات احتفالية: أوّلها مساء الجمعة، وثانيها غداء يوم السبت، وثالثها بعد ذلك بعد الظهر. تبدأ وجبة المساء ووجبة بعد الظهر المبكرة بتبريكة تسمّى كِدّوش، وتبريكة أخرى تُتلى على رغيفَي حَلّة. الوجبة الثالثة ليس فيها التبريكة الأولى ولكن كلها فيها الرغيفان. يُختَتم السبت مساء الأحد بتبريكة تسمّى هفدلة. السبت يوم احتفالي يتحرر فيه اليهود من أعمال الحياة اليومية. ويقدّم فرصة لهم ليتأمّلوا الجوانب الروحية في حياتهم ويقضوا وقتًا مع الأسرة. (ar)
- Der Schabbat oder eingedeutscht Sabbat (hebräisch: שַׁבָּת [ʃaˈbat], Plural: שַׁבָּתוֹת [ʃabaˈtɔt] Schabbatot, jiddisch Schabbes) ist im Judentum der siebte Wochentag, ein Ruhetag, an dem keine Arbeit verrichtet werden soll. Seine Einhaltung ist eines der Zehn Gebote (Ex 20,8 ; Dtn 5,12 ). Er beginnt am Vorabend und dauert von Sonnenuntergang am Freitag bis zum Eintritt der Dunkelheit am folgenden Samstag, denn im jüdischen Kalender dauert der Tag vom Vorabend bis zum Abend des Tages – nicht von 0 bis 24 Uhr. Dies ist abgeleitet aus dem Schöpfungsbericht, hebräisch בְּרֵאשִׁית Bereschit, altgriechisch Γένεσις Génesis genannt: „und es war Abend und es war Morgen, ein Tag“. Der abendliche Beginn wird mit dem Wort Erev (hebräisch ערב „Abend“) bezeichnet. Der Schabbat trägt schon im Tanach einen eigenen Namen, während die übrigen Wochentage im jüdischen Kalender bis heute mit ihren Ordinalzahlen benannt werden. Juden wünschen sich einen friedvollen Schabbat mit der Grußformel שַבָּת שָׁלוֹם Schabbat Schalom. Die traditionelle jüdische Schabbatfeier beginnt am Freitagabend zu Hause mit dem Schabbatsegen (Kiddusch) und einem Festmahl. Der Abend beginnt, „wenn man einen grauen Wollfaden nicht mehr von einem blauen unterscheiden kann“. Am Samstagmorgen findet in der Synagoge ein Gottesdienst mit Toralesungen und Gebeten statt, einschließlich einer festlichen Tora-Prozession. Daheim folgen mittags weitere Schriftlesungen und das Mincha-Gebet, abends beim Schein der Hawdala-Kerze nochmals ein Weinsegen und der gegenseitige Wunsch für eine „Gute Woche“. Die Schabbatot werden nach den Textabschnitten aus der Tora (Paraschot) bezeichnet, die wöchentlich in der Synagoge verlesen werden. Auch soll der Tag dadurch gekennzeichnet werden, dass an ihm drei Mahlzeiten eingenommen werden – eine am Freitagabend, zwei am Samstag –, was vor allem für die ärmeren Menschen früherer Zeiten Üppigkeit bedeutete. So wird auch darauf geachtet, am Schabbat besonders gut und festlich zu essen. Insgesamt führen diese strengen Schabbatgesetze, falls sie eingehalten werden, durch das Wegfallen jeglicher Arbeit, aber auch klassischer Freizeitbeschäftigungen, dazu, dass der Tag viel Zeit für Familie, Freunde und spirituelle Betätigung lässt. Orthodoxe Juden verrichten am Schabbat keine Tätigkeiten, die gemäß der Halacha als Arbeit (hebräisch מלאכה Melacha) definiert sind. Die 39 Melachot hebräisch ל״ט אבות מלאכה lamed tet avot melacha (39 Arten der Arbeit) beziehen sich ursprünglich auf die Tätigkeiten, die zur Konstruktion des Mischkan, des Stiftszeltes (אֹהֶל מוֹעֵד ohel mō'ēd), das die Juden auf der Wüstenwanderung mit sich führten, notwendig waren. Die Melachot sind zu allgemeinen Prinzipien geworden, die auf alle Lebensbereiche angewendet werden. Daraus resultiert beispielsweise das Verbot des Feuerentzündens, was die Bedienung jeglicher elektrischer Geräte beinhaltet, oder das Verbot des Tragens von Gegenständen (vgl. auch Muktza). Konservative Juden befolgen einige halachische Schabbatgebote weniger streng. Reformierte, liberale und progressive Juden beachten hauptsächlich ethische Gebote und überlassen die Befolgung ritueller Vorschriften der individuellen Verantwortung. Die Rekonstruktionisten tun das auch, legen aber größeren Wert auf die Traditionen. Im Christentum entstand die Feier des Sonntags aus dem jüdischen Schabbat. Dabei wurde der wöchentliche Ruhetag auf den „ersten Tag der Woche“ gelegt, an dem laut Mk 16,2 die Auferstehung Jesu Christi geschah. Das aus dem Abendmahl Jesu hervorgegangene Brotbrechen in der Jerusalemer Urgemeinde (Apg 2,42 ) war an das jüdische Schabbat- und Pessachmahl angelehnt. Die Urchristen hielten die Schabbatruhe neben ihrer Sonntagsfeier ein, ebenso viele spätere Judenchristen und manche Heidenchristen (bis etwa 400). Einige christliche Glaubensgemeinschaften halten den Schabbat bis heute. So wird der Sabbat von den Siebenten-Tags-Adventisten, einer protestantische Freikirche, begangen. Im Islam lehnt sich das Freitagsgebet lose (keine allgemeine Arbeitsruhe) an die Schabbatfeier an. (de)
- Ŝabato (hebrea ŝabbat, jida ŝabbes) estas, en la abrahamaj religioj, la sepa tago de la semajno, speciale intencita por ripozo kaj adoro de Dio. La unua ŝabato estis la izraelida (juda), observata laŭ la Leĝo de Moseo, aparte laŭ La Dekalogo: Memoru pri la tago ŝabata, ke vi tenu ĝin sankta. Dum ses tagoj laboru kaj faru ĉiujn viajn aferojn; sed la sepa tago estas ŝabato de la Eternulo, via Dio; faru nenian laboron, nek vi, nek via filo, nek via filino, nek via sklavo, nek via sklavino, nek via bruto, nek via fremdulo, kiu estas inter viaj pordegoj; ĉar dum ses tagoj la Eternulo kreis la ĉielon kaj la teron, la maron, kaj ĉion, kio estas en ili, sed en la sepa tago Li ripozis. Tial la Eternulo benis la tagon ŝabatan kaj sanktigis ĝin. (Eliro 20:8) Izraelidoj (Judoj) observas sian ŝabaton je sabato, de kie venas ties nomo. [esperanta ŝabato, sabato, angla Sabbath, Saturday (= Saturn's day, la tago de Saturno), franca sabbat, samedi (moderna franca samedi < vulgara latina sambati dies < latina sabbati dies = jour du sabbat), itala sabato, hispana/portugala, sábado, rusa subbota, ukraina subota, pola sobota, germana Sabbat (Schabbat), Samstag (nova alta germana Samstag < meza alta germana samb(e)ztac, malnova alta germana sambaztac = Sabbatstag/Sabbattag aŭ ŝabata tago/tago de la ŝabato), latina sabbatum, greka sabbaton < hebrea ŝabbat] La majoritata kristana kult- kaj ripoztago estas en dimanĉo (la unua tago de la semajno), vidu tiun artikolon. Tamen, kelkaj minoritataj kristanaj eklezioj ("sektoj") kiel la Adventistoj de la Sepa Tago, la Baptistoj de la Sepa Tago, la , la (the Worldwide Church of God/l'Église Universelle de Dieu) observas ŝabaton en sabato. La judaj kristanoj de la primitiva eklezio de la 1-a jarcento (ankaŭ Ebionitoj) festis ŝabaton en sabato. La ŝabatistoj (aŭ sabatistoj sabato-observantoj) festas ŝabaton en sabato kaj la dimanĉistoj observas sian ripoztagon en dimanĉo. Hodiaŭ estas la dimanĉistoj (dimanĉo-observantoj) la kristanisma majoritato kaj la ŝabatistoj (ŝabato-observantoj) estas la kristanisma minoritato. (Ŝabatismo/sabatismo estas ŝabato-observado/sabato-observado; dimanĉismo estas dimanĉo-observado.) Ĉar la ŝabataj ritoj estis certe pratikitaj de la apostoloj kaj de Jesuo, kristanoj povas partopreni en ĝin kaj preĝi kun hebreoj. Tiel faris sacerdoto Eŭgenio Pacelli, estonta Pio la 12-a, kiu unuiĝis al familio de juna hebrea amiko por la ŝabate preĝi la komunan Dion. (Michael Hesemann, Contro la Chiesa. Miti, leggende nere e bugie, San Paolo, paĝ. 374, 2009). La islama kult- kaj ripoztago estas en vendredo. (Islamanoj estas vendredistoj. Vendredismo estas vendredo-observado kaj vendredistoj estas vendredo-observantoj.) En novpaganaj religioj, ekzemple viko, ŝabato estas unu el ok gravaj festoj en la jaro. Ŝabatoj ankaŭ nomiĝas "sunaj festoj" ĉar ili iras laŭ la movado de la suno kaj la ciklo de la sezonoj, okazante en la solsticoj, la ekvinoksoj, kaj la tagoj mezaj inter tiuj. La ok ŝabatoj nomiĝas:
* saveno, 31a de oktobro aŭ 1a de novembro.
* julo, 20-23-a de decembro;
* kandelfesto, 1-a de februaro;
* eostaro, 20-23-a de marto;
* belteno aŭ majtago, 1-a de majo;
* somermezo, 20-23-a de junio;
* , 1-a de aŭgusto;
* , 20-23-a de septembro; kaj Vidu ankaŭ esbato, . (eo)
- Sabbat edo Sabbath (hebreeraz: שַׁבָּת, ʃa'bat ahoskatua, eusk. atsedenaldia edo etena) Juduen astearen zazpigarren eguna da. Katolikoen igandearen antzekoa da, baina ez da inolako lanik egiten. Juduen asteko atseden eguna da, Jainkoaren gurtzari eskaintzen dioten eguna, alegia, larunbata edo zapatua. Berez, ostiraleko iluntzetik larunbateko iluntzera hartzen du. (eu)
- El sabbat — también escrito shabat (en hebreo: שבת: shabbath, 'cesar') o su variante en yidis, shabbos (שאבּעס)— es el séptimo día de la semana, siendo a su vez el día sagrado de la semana en el judaísmo rabínico , en el judaísmo mesiánico y para la Iglesia Adventista del Séptimo Día. El sabbat se observa desde el atardecer del viernes hasta la aparición de tres estrellas la noche del sábado. Según las prescripciones de la Torá, debe ser celebrado en primer lugar mediante la abstención de cualquier clase de trabajo. En el ethos judío el sabbat es una señal de la relación entre Yahveh y el pueblo judío. La celebración del sabbat está prescrita entre los Diez Mandamientos recibidos por Moisés, así como una fiesta semanal. Según Génesis 2:2 (texto de la Biblia escrito aproximadamente en el siglo VII a. C.): «vaYshbot baYom haShevi'i» ('Y en el séptimo día Dios terminó el trabajo que había hecho, y descansó' [vaYshbot]). Enseñaron nuestros Sabios: "Todo aquel que ora en la víspera del Shabat y recita el pasaje de las Escrituras, 'Y fueron acabados los cielos e la tierra' (Génesis 2:1-3) es considerado como si fuese socio del Santo, bendito sea, en la obra de la Creación..." Talmud, Shabat 119b (es)
- Le shabbat ou chabbat (hébreu : שבת, « cessation, abstention » ; en yiddish שבת ou, rarement, שאַבעס, shabbes) est le jour de repos assigné au septième jour de la semaine Biblique, le samedi, qui commence dès la tombée de la nuit du vendredi soir. Le shabbat est officiellement jour chômé en Israël, et outre les magasins, les transports publics ne fonctionnent pas. Élément fondamental des religions Israélites, il est observé par beaucoup de fidèles. Au-delà des notions de « prescrit » et de « proscrit » (ou, selon une interprétation plus littérale, de « permis » et d'« interdit »), le shabbat est surtout considéré comme un jour hors du temps et des contingences matérielles, un jour durant lequel toutes les activités extérieures doivent être réduites pour se concentrer sur la famille et le foyer. Il y est surtout question d'activités dans son cercle familial, de moments pour se ressourcer, de repas en famille… Il commence le vendredi, 18 minutes avant le coucher du soleil et se termine le samedi après l'apparition de 3 étoiles moyennes (approximativement 40 minutes après le coucher du soleil), soit une durée variant entre 25 heures et 25 h 30 min selon les saisons. La période supplémentaire (Tosefet shabbat) avant le coucher du soleil n'est pas partout de 18 minutes, car pour certains elle est de 22 ou 24 minutes, à Safed de 30 minutes, à Jérusalem de 40 minutes. L'observance des heures est très précise chez les haredim et il existe des « tableaux des heures dites » (lou'hot) distribués dans les communautés. Maale Adumim et Petach Tikvah observent la même heure que Jérusalem car leurs premiers habitants venaient de Jérusalem et ils y ont apporté leurs traditions.
* Movaé shabbat (מובאי שבת) : entrée du shabbat.
* Motsaé shabbat (מוצאי שבת) : sortie du shabbat. Il est notable que les femmes mariées pourraient, selon les interprétations, n'être pas astreintes à s'arrêter de travailler pendant le shabbat, car elles ne sont pas mentionnées dans le livre de l'Exode (20:8-11) : « Souviens-toi du jour du repos, pour le sanctifier.Tu travailleras six jours, et tu feras tout ton ouvrage. Mais le septième jour est le jour du repos de l'Éternel, ton Dieu : tu ne feras aucun ouvrage, ni toi, ni ton fils, ni ta fille, ni ton serviteur, ni ta servante, ni ton bétail, ni l'étranger qui est dans tes portes. Car en six jours l'Éternel a fait les cieux, la terre et la mer, et tout ce qui y est contenu, et il s'est reposé le septième jour : c'est pourquoi l'Éternel a béni le jour du repos et l'a sanctifié. » En effet dans la société ancienne, elles étaient principalement vouées aux activités domestiques, quotidiennement nécessaires et tolérées pendant le shabbat dans leur cercle familial. Le mot provient de l'hébreu shābbath « sabbat » שבת, dérivant du verbe shābath « s'arrêter, se reposer » (cf. Gen. 2, 2-3), passé ensuite au grec σα’ββατον puis au latin sabbatum. Le mot a donné « chabbat » ou « sabbat » en français, « sabbath » en anglais, « sabt » (السبت) en arabe, « chabat » (Շաբաթ) en arménien, « sábado » en espagnol et portugais, « sobota » en polonais, « soubbota суббота» en russe et en serbe et « sabato » en espéranto et en italien. Plus indirectement, « samedi » en est dérivé à partir de « sambe-di » en vieux français, ainsi que « Samstag », « samedi » en allemand, à travers le gothique, sambaz-tac puis samez-tac. Le concept d'« année sabbatique » y est associé, mais ce concept dérive surtout de la notion juive d'« année de jachère », la chemitta. (fr)
- Shabbat (/ʃəˈbæt/, /ʃəˈbɑːt/, or /ʃəˈbʌt/; Hebrew: שַׁבָּת, romanized: Šabbāṯ, [ʃa'bat], lit. 'rest' or 'cessation') or the Sabbath, also called Shabbos by Ashkenazim, is Judaism's day of rest on the seventh day of the week—i.e., Saturday. On this day, religious Jews remember the biblical stories describing the creation of the heaven and earth in six days and the redemption from slavery and The Exodus from Egypt, and look forward to a future Messianic Age. Since the Jewish religious calendar counts days from sunset to sunset, Shabbat begins in the evening of what on the civil calendar is Friday. Shabbat observance entails refraining from work activities, often with great rigor, and engaging in restful activities to honour the day. Judaism's traditional position is that the unbroken seventh-day Shabbat originated among the Jewish people, as their first and most sacred institution, although some suggest other origins. Variations upon Shabbat are widespread in Judaism and, with adaptations, throughout the Abrahamic and many other religions. According to halakha (Jewish religious law), Shabbat is observed from a few minutes before sunset on Friday evening until the appearance of three stars in the sky on Saturday night. Shabbat is ushered in by lighting candles and reciting a blessing. Traditionally, three festive meals are eaten: The first one is held on Friday evening, the second is traditionally a lunch meal on Saturday, and the third is held later in the afternoon. The evening meal and the early afternoon meal typically begin with a blessing called kiddush and another blessing recited over two loaves of challah. The third meal does not have the kiddush recited but all have the two loaves. Shabbat is closed Saturday evening with a havdalah blessing. Shabbat is a festive day when Jews exercise their freedom from the regular labours of everyday life. It offers an opportunity to contemplate the spiritual aspects of life and to spend time with family. (en)
- Sabat (שבת shabbāṯ, Shabbat, "istirahat" atau "berhenti bekerja" dalam bahasa Ibrani, atau Shabbos dalam ucapan Ashkenazi), adalah hari istirahat setiap Sabtu dalam Yudaisme. Hari Sabat dirayakan dari saat malam Sabtu hingga tibanya pada hari Sabtu malam. Perayaan ini dilakukan oleh banyak orang Yahudi dengan berbagai tingkat keterlibatan dalam Yudaisme. Dari kata Sabat ini diperoleh istilah Sabbath dalam bahasa Inggris, Sabt dalam bahasa Arab (السبت), dan Sabtu dalam bahasa Indonesia. Dari kata ini pula muncul konsep "sabatikal", yaitu berhenti bekerja pada Sabat. Orang Yahudi menganggap peringatan Sabat, sebagai hari ke-7 setiap pekannya, tidak terputus sejak ditetapkan saat Allah menciptakan alam semesta, di mana manusia diciptakan pada hari ke-6. (in)
- Nella religione ebraica lo Shabbat (detto anche Shabbath, Shabbos secondo la pronuncia ashkenazita, Shabbes come dicono i religiosi in yiddish, Shabat o anche Sciabbadde), in ebraico: שבת, è la festa del riposo, che è celebrata ogni sabato. (it)
- 안식일(安息日, 히브리어: שבת 샤밭, 영어: Sabbath, 스페인어: Sábado)은 '편하게 쉬는 날'을 의미한다. 창세기 1장에서 창조주가 6일동안 창조의 일을 하고 제7일에 안식하셨다는 내용에서 유래한다. 기독교, 이슬람교, 유대교에서 중요하게 여기며 요일상 금요일 일몰부터 토요일 일몰까지이다. 성경에 있는 안식일은 구약의 안식일과 신약의 안식일 두 가지로 나눌 수 있다. 이날에 정통 유대교인, 사마리아인 및 특정 기독교인(예:제칠일침례교회, 제칠일안식일예수재림교회, 제칠일오순절교회, 에티오피아 테와히도 정교회 등)과 기독교계 신흥종교단체(예: 하나님의 교회, 참예수교회 등)는 안식일을 준수하며 창조주의 기념일을 기리는 예배를 드린다. 안식일 준수를 위해 활동을 엄격하게 통제하고 자제하는 교단도 있다. 안식일에 대한 변형은 유대교에 널리 퍼져 있으며, 아브라함 계통의 수많은 종교와 교단에 걸쳐 서로 다른 형태로 적용되어 있다. 유대 종교법에 따르면 안식일은 금요일 저녁 일몰 몇 분 전부터 토요일 밤하늘에 별 3개가 나타날 때까지의 시간을 가리킨다. 안식일은 집례자가 촛불을 켜고 축복을 외우면서 진행된다. 전통적으로 세 가지 축제의 식사가 제공되는데, 첫 번째는 금요일 저녁에, 두 번째는 전통적으로 토요일에 점심 식사로 이뤄지며, 세 번째는 늦은 오후에 개최된다. 저녁 식사와 이른 오후 식사는 일반적으로 라는 축복과 두 개의 할라 덩어리에 대한 또 다른 축복으로 시작된다. 세 번째 식사에는 가 언급되지 않지만 두 개의 할라 덩어리는 동일하다. 안식일은 토요일 저녁에 축복으로 마쳐진다. 안식일은 유대인들이 일상 생활의 규칙적인 노동에서 벗어나 자유를 행사하는 축제의 날이다. 유대인들은 안식일을 통해 인생의 영적인 면을 묵상하고 가족과 함께 시간을 보낼 수 있는 기회를 얻는다. (ko)
- De sjabbat (Hebreeuws: שַׁבָּת), ook sabbat, sjabbes of sjabbos (Asjkenazische / Jiddische uitspraak), is de wekelijkse rustdag in het jodendom. Sjabbat vindt plaats vanaf vrijdagavond en duurt tot zaterdagavond. De zaterdag is de zevende dag van de joodse week en dient volgens de voorschriften in de Tenach in de eerste plaats te worden gevierd door een onthouding van alle arbeid. Volgens het eerste boek van de Thora – Genesis – rustte God op deze dag uit van Zijn schepping die Hij in de zes dagen daarvoor tot stand had gebracht. (nl)
- 安息日（あんそくじつ、あんそくにち、あんそくび〈を参照〉、ヘブライ語: שבת、英語: Sabbath）は、アブラハムの宗教（ユダヤ教・キリスト教・イスラム教）において、何もしてはならない日と定められた日である。の一週間の7日目。 (ja)
- Szabat (hebr. שַׁבָּת lub יוֹם הַשַׁבָּת, od rdzenia szbt: szin + bet/bejt + taw = „odpoczywać”, „ustać”, „obserwować”, „zaprzestać działalności”), szabas, sabat – w judaizmie siódmy, ostatni dzień tygodnia (hebr. jom ha-szwii), będący według kalendarza żydowskiego dniem wypoczynku. Jest dniem świątecznym, stanowiącym pamiątkę cyklu stworzenia świata oraz wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu (Wj 20,9–11; Pwt 5,12–15). Trwa od zachodu słońca (hebr. szkijat ha-chama) w piątek, do prawie godziny po zachodzie słońca w sobotni wieczór. W czwartek wieczorem dorośli Żydzi biorą kąpiel w domu, a w piątek rano w łaźni rytualnej – w mykwie. Okazywany w ten sposób jest szacunek dla szabatu. W piątek, po przyrządzeniu wszystkich potraw i dokonaniu wszelkich przygotowań przewidzianych halachą, wierni zbierają się na przedwieczorne nabożeństwo w synagodze. Kończy je «Kadisz sierocy» (Kadisz jatom), a wyznawcy wracają do domów, aby nieco przed zachodem słońca rozpocząć rytuał „powitania szabatu”. Zapala się świece szabatowe, odmawia kidusz, a następnie spożywa wieczerzę szabatową. W sobotę rano, po modlitwach w synagodze, spożywa się drugi posiłek szabatowy, po którym odbywa się studiowanie Tory (Kowim midrasz). Trzeci posiłek szabatowy (seuda szilit) przypada na późne popołudnie w sobotę. Święto kończy ceremonia Hawdala (hebr. = oddzielenie, rozróżnienie; jid. hawdołe, hawdoło), która symbolicznie oddziela czas święty od ludzkiego-świeckiego. Na koniec, w sobotę wieczorem spożywa się Melawe Malka („Odprowadzający Królową Szabat”) – czwarty, ostatni posiłek szabatu. Szczegółowe zasady obchodzenia szabatu zostały opisane w Misznajot – traktacie zawartym w Moed, drugim z sześciu porządków (działów) Miszny. Traktat przedstawia między innymi 39 głównych kategorii (awot ) czynności, których wykonywanie jest podczas szabatu zakazane. W obrębie poszczególnych odłamów judaizmu występują pewne różnice zdań w sprawie spełniania wymogów szabatowych. Podstawowym wyznacznikiem prawowitego spełniania szabatu jest Oneg Szabat (hebr.= Radość/Rozkosz Soboty), akt spełnienia nakazu simchy (radości), który w kulturze żydowskiej ma szczególne znaczenie. Szabat jest najważniejszym świętem w judaizmie, jedynym świętem rytualnym, które wynika wprost z Dekalogu. Począwszy od IV wieku, główny nurt chrześcijaństwa porzucił świętowanie szabatu, a biblijne przykazanie wypełnia poprzez święcenie niedzieli (na pamiątkę zmartwychwstania Jezusa). (pl)
- Шабба́т (ша́бос, ша́бес) (ивр. שַׁבָּת, идиш שבת, от корня שבת — «покоился, прекратил деятельность», Быт. 2:2, 3) — седьмой день недели в иудаизме, суббота, в который Тора предписывает евреям воздерживаться от работы (Исх. 16:23). Также почитается караимами, самаритянами и представителями некоторых направлений христианства (адвентисты седьмого дня, баптисты седьмого дня, Церковь истинного Иисуса, Назаретская баптистская церковь, русские субботники и другие). (ru)
- Shabbat, även shabbos eller shabbes, på svenska sabbat, är den bibliska samt judiska vilodagen. Sabbat firas varje vecka, från solnedgången fredag kväll tills "tre stjärnor syns" på lördag kväll, för att ge möjlighet att begrunda världens skapelse. Sabbat har mycket stor vikt i den judiska religionen, vilket gör den till en av de viktigaste högtiderna inom judendomen. Även en del kristna grupper firar sabbat varav den största utgörs av sjundedagsadventister. Sabbaten omnämns tidigt i Bibeln i 1:a Mosebok då Gud efter att ha skapat världen vilar på den sjunde dagen och välsignar den. Under Sabbat får - enligt traditionell judisk uppfattning - inget arbete utföras. Det är heller inte tillåtet att resa, att bära saker utomhus, eller att tända och släcka eld. Eftersom elektricitet anses som en form av eld är det enligt ortodox judendom heller inte tillåtet att sätta på eller stänga av ström. Dessa förbud får endast brytas för att rädda människoliv ("pikuach nefesch"). Konservativ och i synnerhet progressiv (reform eller liberal) judendom har mildrat dessa regler kraftigt. Sabbatsfirandet inleds med att någon av de närvarande kvinnorna (i en familj hustrun) tänder levande ljus och läser en välsignelse över dem. Finns inga kvinnor närvarande utförs ritualen dock av en man. I en familj välsignar därefter fadern barnen och läser den aronitiska välsignelsen. Under fredagskvällen äter man också en liten festmåltid, som inleds med kiddusch, ett helgande av Sabbat, genom att man läser välsignelser över vinet, det särskilda sabbatsbrödet challah samt Shabbat. Detta sker på hemmaplan. Lördagsmorgonens gudstjänst anses som veckans viktigaste i de flesta riktningar av judendomen. Det är då man läser veckans parasha, ett avsnitt ur Torah. Efter läsningen ur Torah läses också en haftarah, en profettext. Det är ofta en ung pojke som läser ur Torah. Sabbat avslutas med en ceremoni som kallas Havdalah. En bägare med vin hålls upp och ett ljusarrangemang bestående av minst två sammanflätade ljus tänds. Sedan läses en text där gränsen mellan Sabbats helighet och den övriga veckan markeras. En liten dosa med väldoftande kryddor räcks runt bland de församlade, som sedan håller upp händerna mot havdalahljuset och låter det reflekteras på naglarna. Sedan dricker man ur vinbägaren. På vissa håll finns en tradition att spara en sista del av vinet för att släcka ljuset i. Till sist sjungs sångerna Elijahu Hanavi om profeten Elias, och Shavuah Tov, "en god vecka". (sv)
- Шаба́т (івр. שַׁבָּת, Шаба́т, ашеназ. Shabbos, Ша́бос — «спочивав, припинив діяльність»), також Ша́баш і Ша́бас (через їд. שבת, Ша́бес) — у єврейському календарі (юдаїзм) — сьомий день тижня, в який Тора (П'ятикнижжя Мойсея) наказує утримуватися від роботи. Триває від заходу сонця в п'ятницю до заходу сонця в Суботу. (uk)
- 安息日（希伯來語：שַׁבָּת，又译沙巴特，含有“休息，停止，終止”的意思）是猶太教每週一天的休息日，根据神的有关命令纪念神创世六日后休息的第七日。安息日在摩西获得的十诫中有明确指出。 根據摩西律法所定的安息制度，以色列人在每七天一次的聖日、每年幾個特定的日子、每七年一次和每五十年一次的聖年，都必須守安息。猶太人每七天所守的安息日，按照猶太曆，是從星期五日落起到星期六日落。當安息日開始時猶太教徒會點起蠟燭，而時間按當地日落時間而定。安息日是一個喜慶的日子。它是一個記念上帝和思考生命的精神層面，並花時間陪伴家人的一天。現代社會的星期六作為多數國家的公眾假期，便是受此影響。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El sàbat (en hebreu: שבת, xabat o xabbat. En ídix: שבת, xàbes) és el setè i últim dia de la setmana jueva en què els jueus practiquen el descans segons les lleis de Moisès. És la celebració amb més importància religiosa dins del judaisme, fins i tot més que el Yom Kippur (el Dia d'Expiació). La commemoració es refereix d'una banda a la creació de l'Univers per part de Déu, que va descansar (o, més correctament, finalitzar la seva tasca) en sàbat, i d'altra banda, a l'alliberament dels esclaus israelites d'Egipte. (ca)
- Šabat (v latinizované podobě též sabat, přes jidiš též šábes; původně hebrejsky שבת od kořene ש-ב-ת s významem ustat, odpočinout; česky sobota) je v judaismu a některých křesťanských kruzích sedmý den v týdnu, věnovaný odpočinku a upuštění od pracovní a všední činnosti. Šabat je nejdůležitější svátek v judaismu (o post nejvyššího se dělí s Jom kipur[zdroj?!]), jeho dodržování je nařízeno přímo Desaterem a v rabínské literatuře je brán jako pravzor všech svátečních dnů. (cs)
- Sabbat edo Sabbath (hebreeraz: שַׁבָּת, ʃa'bat ahoskatua, eusk. atsedenaldia edo etena) Juduen astearen zazpigarren eguna da. Katolikoen igandearen antzekoa da, baina ez da inolako lanik egiten. Juduen asteko atseden eguna da, Jainkoaren gurtzari eskaintzen dioten eguna, alegia, larunbata edo zapatua. Berez, ostiraleko iluntzetik larunbateko iluntzera hartzen du. (eu)
- Sabat (שבת shabbāṯ, Shabbat, "istirahat" atau "berhenti bekerja" dalam bahasa Ibrani, atau Shabbos dalam ucapan Ashkenazi), adalah hari istirahat setiap Sabtu dalam Yudaisme. Hari Sabat dirayakan dari saat malam Sabtu hingga tibanya pada hari Sabtu malam. Perayaan ini dilakukan oleh banyak orang Yahudi dengan berbagai tingkat keterlibatan dalam Yudaisme. Dari kata Sabat ini diperoleh istilah Sabbath dalam bahasa Inggris, Sabt dalam bahasa Arab (السبت), dan Sabtu dalam bahasa Indonesia. Dari kata ini pula muncul konsep "sabatikal", yaitu berhenti bekerja pada Sabat. Orang Yahudi menganggap peringatan Sabat, sebagai hari ke-7 setiap pekannya, tidak terputus sejak ditetapkan saat Allah menciptakan alam semesta, di mana manusia diciptakan pada hari ke-6. (in)
- Nella religione ebraica lo Shabbat (detto anche Shabbath, Shabbos secondo la pronuncia ashkenazita, Shabbes come dicono i religiosi in yiddish, Shabat o anche Sciabbadde), in ebraico: שבת, è la festa del riposo, che è celebrata ogni sabato. (it)
- De sjabbat (Hebreeuws: שַׁבָּת), ook sabbat, sjabbes of sjabbos (Asjkenazische / Jiddische uitspraak), is de wekelijkse rustdag in het jodendom. Sjabbat vindt plaats vanaf vrijdagavond en duurt tot zaterdagavond. De zaterdag is de zevende dag van de joodse week en dient volgens de voorschriften in de Tenach in de eerste plaats te worden gevierd door een onthouding van alle arbeid. Volgens het eerste boek van de Thora – Genesis – rustte God op deze dag uit van Zijn schepping die Hij in de zes dagen daarvoor tot stand had gebracht. (nl)
- 安息日（あんそくじつ、あんそくにち、あんそくび〈を参照〉、ヘブライ語: שבת、英語: Sabbath）は、アブラハムの宗教（ユダヤ教・キリスト教・イスラム教）において、何もしてはならない日と定められた日である。の一週間の7日目。 (ja)
- Шабба́т (ша́бос, ша́бес) (ивр. שַׁבָּת, идиш שבת, от корня שבת — «покоился, прекратил деятельность», Быт. 2:2, 3) — седьмой день недели в иудаизме, суббота, в который Тора предписывает евреям воздерживаться от работы (Исх. 16:23). Также почитается караимами, самаритянами и представителями некоторых направлений христианства (адвентисты седьмого дня, баптисты седьмого дня, Церковь истинного Иисуса, Назаретская баптистская церковь, русские субботники и другие). (ru)
- Шаба́т (івр. שַׁבָּת, Шаба́т, ашеназ. Shabbos, Ша́бос — «спочивав, припинив діяльність»), також Ша́баш і Ша́бас (через їд. שבת, Ша́бес) — у єврейському календарі (юдаїзм) — сьомий день тижня, в який Тора (П'ятикнижжя Мойсея) наказує утримуватися від роботи. Триває від заходу сонця в п'ятницю до заходу сонця в Суботу. (uk)
- 安息日（希伯來語：שַׁבָּת，又译沙巴特，含有“休息，停止，終止”的意思）是猶太教每週一天的休息日，根据神的有关命令纪念神创世六日后休息的第七日。安息日在摩西获得的十诫中有明确指出。 根據摩西律法所定的安息制度，以色列人在每七天一次的聖日、每年幾個特定的日子、每七年一次和每五十年一次的聖年，都必須守安息。猶太人每七天所守的安息日，按照猶太曆，是從星期五日落起到星期六日落。當安息日開始時猶太教徒會點起蠟燭，而時間按當地日落時間而定。安息日是一個喜慶的日子。它是一個記念上帝和思考生命的精神層面，並花時間陪伴家人的一天。現代社會的星期六作為多數國家的公眾假期，便是受此影響。 (zh)
- السبت أو الشبات (بالعبرية: שַׁבָּת، بحروف رومانية: Šabat، المعنى الحرفي: «الراحة» أو «الانقطاع»)، ويسمّيه الأشكنازيون أيضًا شبوس (باليديشية: שאַבעס)، هو يوم الراحة في اليهودية وهو سابع أيام الأسبوع، أي السبت. في هذا اليوم، يتذكّر اليهود المتديّنون قصص التوراة الواصفة لخلق السماوات والأرض في ستة أيّام، وعتقهم من العبودية لدى خروجهم من مصر، ويتطلّعون إلى عصر قدوم المسيح المستقبلي. لأن التقويم الديني اليهودي يعدّ الأيام من المغرب إلى المغرب، يبدأ السبتُ مساءَ ما نسمّيه في التقويم المدني جُمعة. (ar)
- Ŝabato (hebrea ŝabbat, jida ŝabbes) estas, en la abrahamaj religioj, la sepa tago de la semajno, speciale intencita por ripozo kaj adoro de Dio. La unua ŝabato estis la izraelida (juda), observata laŭ la Leĝo de Moseo, aparte laŭ La Dekalogo: La islama kult- kaj ripoztago estas en vendredo. (Islamanoj estas vendredistoj. Vendredismo estas vendredo-observado kaj vendredistoj estas vendredo-observantoj.) La ok ŝabatoj nomiĝas: Vidu ankaŭ esbato, . (eo)
- Der Schabbat oder eingedeutscht Sabbat (hebräisch: שַׁבָּת [ʃaˈbat], Plural: שַׁבָּתוֹת [ʃabaˈtɔt] Schabbatot, jiddisch Schabbes) ist im Judentum der siebte Wochentag, ein Ruhetag, an dem keine Arbeit verrichtet werden soll. Seine Einhaltung ist eines der Zehn Gebote (Ex 20,8 ; Dtn 5,12 ). Er beginnt am Vorabend und dauert von Sonnenuntergang am Freitag bis zum Eintritt der Dunkelheit am folgenden Samstag, denn im jüdischen Kalender dauert der Tag vom Vorabend bis zum Abend des Tages – nicht von 0 bis 24 Uhr. Dies ist abgeleitet aus dem Schöpfungsbericht, hebräisch בְּרֵאשִׁית Bereschit, altgriechisch Γένεσις Génesis genannt: „und es war Abend und es war Morgen, ein Tag“. Der abendliche Beginn wird mit dem Wort Erev (hebräisch ערב „Abend“) bezeichnet. Der Schabbat trägt schon im Tanach ein (de)
- El sabbat — también escrito shabat (en hebreo: שבת: shabbath, 'cesar') o su variante en yidis, shabbos (שאבּעס)— es el séptimo día de la semana, siendo a su vez el día sagrado de la semana en el judaísmo rabínico , en el judaísmo mesiánico y para la Iglesia Adventista del Séptimo Día. El sabbat se observa desde el atardecer del viernes hasta la aparición de tres estrellas la noche del sábado. Según las prescripciones de la Torá, debe ser celebrado en primer lugar mediante la abstención de cualquier clase de trabajo. En el ethos judío el sabbat es una señal de la relación entre Yahveh y el pueblo judío. La celebración del sabbat está prescrita entre los Diez Mandamientos recibidos por Moisés, así como una fiesta semanal. Según Génesis 2:2 (texto de la Biblia escrito aproximadamente en el (es)
- Shabbat (/ʃəˈbæt/, /ʃəˈbɑːt/, or /ʃəˈbʌt/; Hebrew: שַׁבָּת, romanized: Šabbāṯ, [ʃa'bat], lit. 'rest' or 'cessation') or the Sabbath, also called Shabbos by Ashkenazim, is Judaism's day of rest on the seventh day of the week—i.e., Saturday. On this day, religious Jews remember the biblical stories describing the creation of the heaven and earth in six days and the redemption from slavery and The Exodus from Egypt, and look forward to a future Messianic Age. Since the Jewish religious calendar counts days from sunset to sunset, Shabbat begins in the evening of what on the civil calendar is Friday. (en)
- Le shabbat ou chabbat (hébreu : שבת, « cessation, abstention » ; en yiddish שבת ou, rarement, שאַבעס, shabbes) est le jour de repos assigné au septième jour de la semaine Biblique, le samedi, qui commence dès la tombée de la nuit du vendredi soir. Le shabbat est officiellement jour chômé en Israël, et outre les magasins, les transports publics ne fonctionnent pas.
* Movaé shabbat (מובאי שבת) : entrée du shabbat.
* Motsaé shabbat (מוצאי שבת) : sortie du shabbat. (fr)
- 안식일(安息日, 히브리어: שבת 샤밭, 영어: Sabbath, 스페인어: Sábado)은 '편하게 쉬는 날'을 의미한다. 창세기 1장에서 창조주가 6일동안 창조의 일을 하고 제7일에 안식하셨다는 내용에서 유래한다. 기독교, 이슬람교, 유대교에서 중요하게 여기며 요일상 금요일 일몰부터 토요일 일몰까지이다. 성경에 있는 안식일은 구약의 안식일과 신약의 안식일 두 가지로 나눌 수 있다. 이날에 정통 유대교인, 사마리아인 및 특정 기독교인(예:제칠일침례교회, 제칠일안식일예수재림교회, 제칠일오순절교회, 에티오피아 테와히도 정교회 등)과 기독교계 신흥종교단체(예: 하나님의 교회, 참예수교회 등)는 안식일을 준수하며 창조주의 기념일을 기리는 예배를 드린다. 안식일 준수를 위해 활동을 엄격하게 통제하고 자제하는 교단도 있다. 안식일에 대한 변형은 유대교에 널리 퍼져 있으며, 아브라함 계통의 수많은 종교와 교단에 걸쳐 서로 다른 형태로 적용되어 있다. 안식일은 유대인들이 일상 생활의 규칙적인 노동에서 벗어나 자유를 행사하는 축제의 날이다. 유대인들은 안식일을 통해 인생의 영적인 면을 묵상하고 가족과 함께 시간을 보낼 수 있는 기회를 얻는다. (ko)
- Szabat (hebr. שַׁבָּת lub יוֹם הַשַׁבָּת, od rdzenia szbt: szin + bet/bejt + taw = „odpoczywać”, „ustać”, „obserwować”, „zaprzestać działalności”), szabas, sabat – w judaizmie siódmy, ostatni dzień tygodnia (hebr. jom ha-szwii), będący według kalendarza żydowskiego dniem wypoczynku. Jest dniem świątecznym, stanowiącym pamiątkę cyklu stworzenia świata oraz wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu (Wj 20,9–11; Pwt 5,12–15). Trwa od zachodu słońca (hebr. szkijat ha-chama) w piątek, do prawie godziny po zachodzie słońca w sobotni wieczór. (pl)
- Shabbat, även shabbos eller shabbes, på svenska sabbat, är den bibliska samt judiska vilodagen. Sabbat firas varje vecka, från solnedgången fredag kväll tills "tre stjärnor syns" på lördag kväll, för att ge möjlighet att begrunda världens skapelse. Sabbat har mycket stor vikt i den judiska religionen, vilket gör den till en av de viktigaste högtiderna inom judendomen. Även en del kristna grupper firar sabbat varav den största utgörs av sjundedagsadventister. Sabbaten omnämns tidigt i Bibeln i 1:a Mosebok då Gud efter att ha skapat världen vilar på den sjunde dagen och välsignar den. (sv)
|