| dbo:abstract
|
- Els txahar (mongol Цахар tsahar) són un subgrup de la població dels mongols que parlen el dialecte txahar de l'idioma mongol i predominantment viuen al sud-est de Mongòlia Interior. Els txahar eren originalment un dels territoris de Kublai Khan situats al voltant de Jingzhao (avui Xi'an). Es van desplaçar des de Xaanxi a la regió sud-est controlada per la dinastia Yuan del Nord amb seu a Mongòlia en el segle xv. El txahar va esdevenir un tumen dels sis tumen mongols sota Dayan Khan i van ser dirigits pels seus successors, convertint-se així en apanatge personal dels kans mongols. Oprimits per Altan Khan, els txahar, liderats per , es van traslladar cap a l'est, cap al riu Liao a meitat del segle xvi. A principis del segle xvii va fer una expedició cap a l'oest a causa de la pressió manxú. Quan va morir a Gansu, de camí cap al Tibet, el seu fill Ejei es va rendir als manxús l'any 1635. La família reial txahar va mantenir relacions favorables amb la família imperial manxú fins Makata Gege, que era filla de Hong Taiji i es va casar amb el príncep txahar mongol, que va morir el 1663. Quan la va esclatar el 1673, el príncep txahar mongol es va rebel·lar contra la dinastia Qing. Aviat va ser aixafat i, com a resultat, els mongols txahar es van reorganitzar en vuit banderes i es van traslladar al voltant de Zhangjiakou. Els mongols txahar no pertanyien a una lliga, però van ser controlats directament per l'Emperador. Les autoritats Qing van reubicar part de la seva població des dels suburbis de Hohhot i al riu Ili després de la caiguda del kanat de Jungària el 1758. Es van barrejar en gran part amb els dzungar i els torghut de la regió. Quan la Mongòlia Exterior va declarar la seva independència el 1911 de la dinastia Qing, 100 llars sota l'ex vicegovernador Sumya va fugir de Xinjiang a través de les fronteres de Rússia a Mongòlia. Van ser reallotjats pels khalkha a l'oest de Kiakhta. Sumiya i el seu txahars van contribuir a la revolució de 1921. Se'ls coneix com a txahar del Selenge des que es van establir a aquesta població. Moltes de les tropes xineses durant l'ocupació de Mongòlia el 1919 van ser mongols txahar, la qual cosa ha estat un motiu important d'animadversió entre els khalkha i els mongols interiors. (ca)
- Die Chahar (deutsche Aussprache: Tschahar oder Tschachar) (Chinesisch: 察哈尔) sind ein mongolischer Stamm, der den mongolischen Dialekt Chahar spricht. Die Chahar bewohnten zur Zeit von Kublai Khan, als dessen persönliches – gemäß anderen Quellen: von seinem Bruder Möngke Khan übereignetes – Lehen, die Region um Jingzhao (heute Xi’an). Nach dem Sturz der Mongolenherrschaft in China (1368) zogen sie von Shaanxi in den Südosten der Mongolei, wo sie unter Dayan Khan und seinen Nachfolgern ein Tümen/Tumen (Militäreinheit mit 10.000 Mann) stellten. Unter dem Druck von Altan Khan zogen die Chahar Mitte des 16. Jahrhunderts unter der Führung von Darayisun nach Osten bis zum Liao-Fluss. Anfang des 17. Jahrhunderts führte Ligdan Khan wegen des Drucks durch die Mandschu einen Feldzug in Richtung Westen, starb jedoch auf seinem Zug nach Tibet in der Provinz Gansu, woraufhin sich sein Sohn den Mandschu ergab. Die Herrscherfamilie der Chahar hatte bis etwa 1663 gute Beziehungen zu der Herrscherfamilie der Mandschu, bis Makata Gege, die Tochter des Mandschuherrschers Huang Taiji und Frau des Chaharfürsten, 1663 starb. Als die drei Feudalfürsten 1674 rebellierten, erhob sich auch der Herrscher der Chahar gegen die Qing-Dynastie, wurde aber bald besiegt, woraufhin die Chahar wieder in das System der Acht Banner eingegliedert wurden und nun direkt dem Kaiser unterstanden. (de)
- The Chahars (Khalkha Mongolian: Цахар, Tsahar; simplified Chinese: 察哈尔部; traditional Chinese: 察哈爾部) are a subgroup of Mongols that speak Chakhar Mongolian and predominantly live in southeastern Inner Mongolia, China. The Chahars were originally one of estates of Kublai Khan located around Jingzhao (now Xi'an). They moved from Shaanxi to southeastern region controlled by the Northern Yuan dynasty based in the Mongolia Plateau in the 15th century. The Chahar became a tumen of six tumen Mongols under Dayan Khan and were led by his successors, thus becoming personal appanage of the Northern Yuan monarchs. Oppressed by Altan Khan, the Chahars, led by Daraisung Guden Khan, moved eastward onto the Liao River in the middle of the 16th century. In the early 17th century Ligdan Khan made an expedition to the west because of pressure from the Manchu people (early named Jurchen). When he died in Gansu on his way to Tibet, his son, Ejei, surrendered to the Manchus Later Jin in 1635 and was given the title of Prince (Chinese: 親王) and Inner Mongolian nobility became closely tied to the Qing royal family and intermarried with them extensively. Ejei Khan died in 1641 and was succeeded by his brother Abunai. The Chahar royal family kept favorable relations with the Qing imperial family until Makata gege, who was a daughter of Hong Taiji and married to the Chahar Mongol prince, died in 1663. After Abunai showed disaffection with Manchu Qing rule, he was placed under house arrested in 1669 in Shenyang and the Kangxi Emperor gave his title to his son Borni. Abunai then bid his time and then he and his brother Lubuzung revolted against the Qing in 1675 during the Revolt of the Three Feudatories, with 3000 Chahar Mongol followers joining in on the revolt. The revolt was put down within two months; the Qing then crushed the rebels in a battle on April 20, 1675, killing Abunai and all his followers. Their title was abolished, all Chahar Mongol royal males were executed even if they were born to Manchu Qing princesses, and all Chahar Mongol royal females were sold into slavery except the Manchu Qing princesses. As a result of the rebellion, the Chahar Mongols were reorganized into Banners and moved to around Zhangjiakou. The Chahar Mongols did not belong to a league but were directly controlled by the Emperor. The Qing authorities resettled some of their population from the suburbs of Hohhot and Dolon Nor to the Ili River after the fall of the Dzungar Khanate in c. 1758. They were largely mixed with the Dzungar people and Torghut of the region. When Outer Mongolia declared its independence from the Qing in 1911, 100 households under former vice-governor Sumya fled from Xinjiang via the Russian border to Mongolia. They were resettled by the Khalkha in the west of Kyakhta. Sumiya and his Tsahars contributed to the revolution of 1921. They are known as the Selenge's Tsahar since settled in Selenge. Many of the Chinese troops during the occupation of Mongolia in 1919 were Chahar Mongols, which has been a major cause for animosity between Khalkhas and Inner Mongols. (en)
- Les Tchakhars (mongol : ᠴᠠᠬᠠᠷ, VPMC : chaqar, cyrillique : Цахар, MNS : Tsakhar ; chinois simplifié : 察哈尔 ; chinois traditionnel : 察哈爾 ; pinyin : cháhā'ěr) sont un sous-groupe des Mongols. Ils vivent en Mongolie-Intérieure où différents toponymes marquent leur présence. Leur dialecte, le tchakhar, est un dialecte du Khalkha, l'une des langues mongoles de Mongolie centrale et la langue vernaculaire de Mongolie intérieure. Ligdan Khan fut khagan du khaganat mongol de la Dynastie Yuan du Nord d'environ 1603~1604 à 1634, il fut suivi par son fils Ejei Khan, qui en fut le dernier khagan jusqu'en 1635, lorsque Huang Taiji, empereur mandchou de la dynastie Qing, prit le contrôle de la Mongolie-Intérieure. Il était très difficile de comprendre le dialecte Tchakhar du peuple Tchakhar pour un étranger, celui-ci comptabilisait très peu de mots mais énormément d'intonation et un même mot pouvait prendre plusieurs sens selon l'intonation. Ainsi leur mot sacré Tchakhar pouvait être employé pour dire maison, famille, parents, père, mère, famille proche ou ceux qui vivaient sous le même toit dans un sens large mais aussi nature prodigue, donatrice et bienfaisante comme mère ou père, ou encore pays, village, bref tout ce qui a un lien de près ou de loin avec l'appartenance. Après de nombreuses années d'études, les anthropologues se rendirent compte que cette spécificité était due à leur conception de la création du monde, leurs mythes étaient très anciens et complexes. Ils parlaient d'un Dieu unique créateur, mais aussi d'esprits mineurs plus triviaux de la nature, des fleuves, de la montagne ou de la chasse. Ainsi les hommes, les animaux et la nature elle-même possédaient un Dieu. Tout d'abord ils crurent comprendre qu'il existait une hiérarchie entre les dieux, chacun avait son domaine d'expertise mais finalement, tous rendaient un culte au même Dieu, rendant des comptes à l'être supérieur, celui que les hommes vénéraient. Parfois certains mythes parlaient de combat titanesque" mais ils ne virent là que réminiscence de mythes fondateurs connus ayant subi de nombreuses dérivations. Il y avait un Dieu unique et ses subalternes, des acolytes sans l'apanage des pouvoirs de leur Maître. Longtemps les Tchakhars ne s'en mêlèrent pas, des hommes venus étudier leurs coutumes et leurs langues leur expliquaient maintenant leur cosmogonie mais devant ces grotesques erreurs, ils prirent la parole et tentèrent avec leur vocabulaire de remettre de l'ordre dans ces conceptions. Il n'y a qu'un Dieu, et d'autres dieux, mais un est plusieurs et tout est lié, rien ne différencie le brin d'herbe et l'enfant, les deux étant liés. Là où nous voyons une hiérarchie, ils ne voient qu'un tout qui ne pourrait exister sans l'une de ses parties. Nous sommes un tout, quelle que soit notre essence nous sommes pareils, vous et moi, le caillou et le ciel, chaque être, chaque objet, animal, n'est que le constituant d'un tout. Ainsi, ne cherchez pas plus loin, Tchakhar est Tchakhar, point barre. Alors les anthropologues comprirent leur erreur, si tchakhar veut dire mère mais aussi maison, c'est que l'un ou l'autre ne fonctionne pas seul. Les siècles où la Mongolie intérieure n'avait pas forcément de contact avec l'extérieur, aucun problème ne se posait, la non-compréhension ne se posait pas réellement, quelques quiproquo connus jalonnaient leur histoire mais rien de grave. Cependant, une fois que le dernier khagan abdiqua au profit de l'empereur mandchou, les choses se compliquèrent, les registres signalèrent grand nombre de d'échauffourées dus à des malentendus et plusieurs fois on frôla la déclaration de guerre et le soulèvement de la population, en effet, les soldats mandchous ne sachant pas faire la différence entre maison et sœur, ou bien don de la nature et chien de la maison on assista à de nombreux cas où les Tchakhars se sentirent profondément insultés. Pour mettre fin à cette incompréhension en 1675, l'empereur imposa la création de nouveaux mots changeant ainsi totalement la conception du monde des Tchakhars. (fr)
- 차하르(중국어 간체자: 察哈尔, 몽골어: ᠴᠠᠬᠠᠷ Čahar)는 몽골의 동부 좌현의 부족이었다. 몽골제국 때는 지배계층인 할하 민족에 종속되어 있었다. 1635년, 신흥하는 만주족의 청나라 멸망하여 복속되었다. 후에 삼번의 난에 즈음하여 반란을 기도했으나, 청나라는 차하르부의 명칭은 그대로 두면서 청조 직할부로서 통치하여 청말에 이르렀다. 할하와 차하르는 원래 같은 몽골족 계통에서 나뉘어졌다. 현재는 중국 내몽고 지방에 살고 있으며 중국 국적을 가지고 있다. 청나라 때는 역병 등으로 인해 많은 몽골인들이 사망하여 할하, 차하르 합쳐서 몽골인의 전체 인구는 대략 123만명도 되지 못했다. 1980년에 몽골 공화국의 할하 민족의 인구는 대략 200만명이였고 한족과 혼혈이 많은 차하르는 300만명 정도였다. 하지만 근대에 들어 민족 보존 운동이 일어나 내몽고 지역의 한족들 또한 혜택을 위해 몽골족으로 변경을 하여 현재 인구는 대략 600만명으로 늘었다. (ko)
- I Cahar (mongolo: Цахар; in russo Чахары, Čahary; cinese 察哈尔) sono una tribù mongola che parla il dialetto cahar, una variante del mongolo parlato nella Mongolia Interna, fonologicamente vicino al khalkha. Una parte della Mongolia interna, con capoluogo Zhangjiakou, che ora fa parte dello Hebei, per un periodo, nella prima metà del XX secolo, è stata una provincia della Cina e si chiamava . (it)
- De Chahar is een van de etnische groepen van de Mongolen. (nl)
- チャハル（モンゴル語: Цахар、ᠴᠠᠬᠠᠷ 転写：čaqar、漢語：察哈爾、英語: Chahars）は、近世以降のモンゴルの有力部族集団のひとつ。清代以降にはそれらの遊牧する地域を指す名称としても用いられた。清朝はモンゴルを八旗蒙古・・外藩蒙古の三種に区分したが、チャハル部は、後述の「ブルニ親王の乱」以降、旧来の首長家が廃止され、清朝皇帝に直属する「内属蒙古」とされた。 (ja)
- Чаха́ры (монг. цахар, чахар) — южно-монгольский этнос, проживающий на территории Внутренней Монголии (КНР). Также проживают на территории Монголии и Бурятии (РФ). Согласно данным справочника Ethnologue, численность чахаров в Китае составляет 299 тыс. человек. По переписи населения 2010 года в Монголии насчитывалось 132 чахара. При этом людей, имеющих чахарские корни, значительно больше. Так в Монголии проживает более 4 тыс. носителей родовой фамилии Цахар. Чахарский диалект монгольского языка, по Г. Й. Рамстедту, принадлежит к южномонгольской группе восточномонгольских наречий. (ru)
- 察哈尔部（蒙古语：ᠴᠠᠬᠠᠷ，鲍培转写：Čahar，西里尔字母：Цахар）是从蒙古帝国时期到清朝初年的蒙古部落，其名为蒙古语“邻近”之意，領有东蒙古的察哈尔八部。1604年至1634年在位蒙古大汗兼察哈爾部可汗的林丹汗是最後一任受到公認的蒙古大汗。 察哈尔极盛时期在辽朝庆州的旧址上修建了瓦察尔图察汉城（又称「白城」，在今内蒙古自治区赤峰市境），以此地作为整个蒙古的政治、军事、经济、文化的中心，在直接控制着内喀尔喀巴林、扎鲁特、巴岳特、乌齐叶特、弘吉剌等五部的同时，也遥控蒙古其他部落。 天聪六年（1632年），林丹汗被后金皇太極击败。后金灭察哈尔部，皇太极封林丹汗之子额哲为贝勒，其所部被安置于义州（今辽宁义县一带），整个漠南蒙古被纳入后金国版图。 清朝康熙十四年（1675年），察哈尔部首领布尔尼趁三藩之乱率3000人反清，两个月后被清政府镇压，察哈尔蒙古人被从中国东北（今东北和内蒙东）迁移到多伦诺尔一线，不再设部落大汗，作为八旗察哈爾归属于清朝理藩院与滿洲人察哈尔都统管理（丧失“蒙人治蒙”的权利）。 1914年，中华民国北京政府以察哈尔部、锡林郭勒盟设置察哈尔特别区，寄治萬全县（今河北张家口市），辖境相当今河北省西北部及内蒙古自治区锡林郭勒盟。1928年，南京国民政府撤销察哈尔特别区，改置察哈尔省。中华人民共和国建国初期，察哈尔省被撤销。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 차하르(중국어 간체자: 察哈尔, 몽골어: ᠴᠠᠬᠠᠷ Čahar)는 몽골의 동부 좌현의 부족이었다. 몽골제국 때는 지배계층인 할하 민족에 종속되어 있었다. 1635년, 신흥하는 만주족의 청나라 멸망하여 복속되었다. 후에 삼번의 난에 즈음하여 반란을 기도했으나, 청나라는 차하르부의 명칭은 그대로 두면서 청조 직할부로서 통치하여 청말에 이르렀다. 할하와 차하르는 원래 같은 몽골족 계통에서 나뉘어졌다. 현재는 중국 내몽고 지방에 살고 있으며 중국 국적을 가지고 있다. 청나라 때는 역병 등으로 인해 많은 몽골인들이 사망하여 할하, 차하르 합쳐서 몽골인의 전체 인구는 대략 123만명도 되지 못했다. 1980년에 몽골 공화국의 할하 민족의 인구는 대략 200만명이였고 한족과 혼혈이 많은 차하르는 300만명 정도였다. 하지만 근대에 들어 민족 보존 운동이 일어나 내몽고 지역의 한족들 또한 혜택을 위해 몽골족으로 변경을 하여 현재 인구는 대략 600만명으로 늘었다. (ko)
- I Cahar (mongolo: Цахар; in russo Чахары, Čahary; cinese 察哈尔) sono una tribù mongola che parla il dialetto cahar, una variante del mongolo parlato nella Mongolia Interna, fonologicamente vicino al khalkha. Una parte della Mongolia interna, con capoluogo Zhangjiakou, che ora fa parte dello Hebei, per un periodo, nella prima metà del XX secolo, è stata una provincia della Cina e si chiamava . (it)
- De Chahar is een van de etnische groepen van de Mongolen. (nl)
- チャハル（モンゴル語: Цахар、ᠴᠠᠬᠠᠷ 転写：čaqar、漢語：察哈爾、英語: Chahars）は、近世以降のモンゴルの有力部族集団のひとつ。清代以降にはそれらの遊牧する地域を指す名称としても用いられた。清朝はモンゴルを八旗蒙古・・外藩蒙古の三種に区分したが、チャハル部は、後述の「ブルニ親王の乱」以降、旧来の首長家が廃止され、清朝皇帝に直属する「内属蒙古」とされた。 (ja)
- Чаха́ры (монг. цахар, чахар) — южно-монгольский этнос, проживающий на территории Внутренней Монголии (КНР). Также проживают на территории Монголии и Бурятии (РФ). Согласно данным справочника Ethnologue, численность чахаров в Китае составляет 299 тыс. человек. По переписи населения 2010 года в Монголии насчитывалось 132 чахара. При этом людей, имеющих чахарские корни, значительно больше. Так в Монголии проживает более 4 тыс. носителей родовой фамилии Цахар. Чахарский диалект монгольского языка, по Г. Й. Рамстедту, принадлежит к южномонгольской группе восточномонгольских наречий. (ru)
- 察哈尔部（蒙古语：ᠴᠠᠬᠠᠷ，鲍培转写：Čahar，西里尔字母：Цахар）是从蒙古帝国时期到清朝初年的蒙古部落，其名为蒙古语“邻近”之意，領有东蒙古的察哈尔八部。1604年至1634年在位蒙古大汗兼察哈爾部可汗的林丹汗是最後一任受到公認的蒙古大汗。 察哈尔极盛时期在辽朝庆州的旧址上修建了瓦察尔图察汉城（又称「白城」，在今内蒙古自治区赤峰市境），以此地作为整个蒙古的政治、军事、经济、文化的中心，在直接控制着内喀尔喀巴林、扎鲁特、巴岳特、乌齐叶特、弘吉剌等五部的同时，也遥控蒙古其他部落。 天聪六年（1632年），林丹汗被后金皇太極击败。后金灭察哈尔部，皇太极封林丹汗之子额哲为贝勒，其所部被安置于义州（今辽宁义县一带），整个漠南蒙古被纳入后金国版图。 清朝康熙十四年（1675年），察哈尔部首领布尔尼趁三藩之乱率3000人反清，两个月后被清政府镇压，察哈尔蒙古人被从中国东北（今东北和内蒙东）迁移到多伦诺尔一线，不再设部落大汗，作为八旗察哈爾归属于清朝理藩院与滿洲人察哈尔都统管理（丧失“蒙人治蒙”的权利）。 1914年，中华民国北京政府以察哈尔部、锡林郭勒盟设置察哈尔特别区，寄治萬全县（今河北张家口市），辖境相当今河北省西北部及内蒙古自治区锡林郭勒盟。1928年，南京国民政府撤销察哈尔特别区，改置察哈尔省。中华人民共和国建国初期，察哈尔省被撤销。 (zh)
- Els txahar (mongol Цахар tsahar) són un subgrup de la població dels mongols que parlen el dialecte txahar de l'idioma mongol i predominantment viuen al sud-est de Mongòlia Interior. Els txahar eren originalment un dels territoris de Kublai Khan situats al voltant de Jingzhao (avui Xi'an). Es van desplaçar des de Xaanxi a la regió sud-est controlada per la dinastia Yuan del Nord amb seu a Mongòlia en el segle xv. El txahar va esdevenir un tumen dels sis tumen mongols sota Dayan Khan i van ser dirigits pels seus successors, convertint-se així en apanatge personal dels kans mongols. Oprimits per Altan Khan, els txahar, liderats per , es van traslladar cap a l'est, cap al riu Liao a meitat del segle xvi. A principis del segle xvii va fer una expedició cap a l'oest a causa de la pressió manxú. (ca)
- The Chahars (Khalkha Mongolian: Цахар, Tsahar; simplified Chinese: 察哈尔部; traditional Chinese: 察哈爾部) are a subgroup of Mongols that speak Chakhar Mongolian and predominantly live in southeastern Inner Mongolia, China. When Outer Mongolia declared its independence from the Qing in 1911, 100 households under former vice-governor Sumya fled from Xinjiang via the Russian border to Mongolia. They were resettled by the Khalkha in the west of Kyakhta. Sumiya and his Tsahars contributed to the revolution of 1921. They are known as the Selenge's Tsahar since settled in Selenge. (en)
- Die Chahar (deutsche Aussprache: Tschahar oder Tschachar) (Chinesisch: 察哈尔) sind ein mongolischer Stamm, der den mongolischen Dialekt Chahar spricht. Die Chahar bewohnten zur Zeit von Kublai Khan, als dessen persönliches – gemäß anderen Quellen: von seinem Bruder Möngke Khan übereignetes – Lehen, die Region um Jingzhao (heute Xi’an). Nach dem Sturz der Mongolenherrschaft in China (1368) zogen sie von Shaanxi in den Südosten der Mongolei, wo sie unter Dayan Khan und seinen Nachfolgern ein Tümen/Tumen (Militäreinheit mit 10.000 Mann) stellten. (de)
- Les Tchakhars (mongol : ᠴᠠᠬᠠᠷ, VPMC : chaqar, cyrillique : Цахар, MNS : Tsakhar ; chinois simplifié : 察哈尔 ; chinois traditionnel : 察哈爾 ; pinyin : cháhā'ěr) sont un sous-groupe des Mongols. Ils vivent en Mongolie-Intérieure où différents toponymes marquent leur présence. Leur dialecte, le tchakhar, est un dialecte du Khalkha, l'une des langues mongoles de Mongolie centrale et la langue vernaculaire de Mongolie intérieure. (fr)
|