| dbo:abstract
|
- Abú al-Abbás al-Saffáh nebo Abú-l-Abbás Abdulláh as-Saffáh (722 – 754, ) byl první chalífa z rodu Abbásovců. (cs)
- Abu-l-Abbàs Abd-Al·lah ibn Muhàmmad ibn Alí ibn Abd-Al·lah ibn al-Abbàs, més conegut pel seu làqab as-Saffah —àrab: أبو العباس عبد الله السفاح, Abū l-ʿAbbās ʿAbd Allāh as-Saffāḥ— (727-754), primer califa abbàssida de Bagdad (750-754). El seu malnom As-Saffah vol dir «el Sanguinari» però també «el Generós». Amb diversos membres de la família es va refugiar a Kufa el setembre o octubre del 949 poc després que les forces del general entressin en aquesta ciutat on fou proclamat califa a la gran mesquita, on va fer un discurs molt conegut. La capital va restar per un temps a Kufa. EL gener del 750 les forces lleials sota comandament de Abd-Al·lah ibn Alí, van derrotar els omeies a la prop de Mossul, i van perseguir a Marwan II a través de Mesopotàmia, Síria i Palestina fins que finalment fou mort a una mesquita a Egipte l'agost del 750. Ja només quedava alguna resistència aïllada, com Ibn Hubayra a Wasit, que fou dominada ràpidament per una traïció, i les revoltes a Síria i Mesopotàmia aplanades militarment. Els vencedors van exercir sagnants actes de venjança. Els alides havien donat suport a la revolta abbàssida i ara quedaven frustrats pels seus resultats; el 751 es van revoltar a Bukharà però el governador de Khurasan, i un dels principals caps abbàssides, Abu-Múslim, la va ofegar en sang. El 751 es va produir la batalla del Talas, quan tropes àrabs, sota comandament del governador del Khurasan Abd-ar-Rahman ibn Múslim, i xineses, van xocar a la vora d'aquest riu a la Transoxiana (Mawara an-Nahr) i es va posar fi a l'expansió dels Han i àrabs. Al mateix temps a occident els romans d'Orient van derrotar els àrabs prop de Melitene. Le depuració dels propis abbàssides va començar per Abu-Sàlama al-Khal·lal i . Després va seguir Abu-Múslim, encara que el primer intent va fracassar el 753 però fou eliminat ja mort As-Saffah. El califa va morir el juny del 754. El va succeir el seu germà Abu-Jàfar Abd-Al·lah al-Mansur ibn Muhàmmad ibn Alí, governador d'Armènia (ca)
- أمير المؤمنين أبو العباس عَبْد الله بن محمد بن علي بن عَبْد الله بن العباس بن عَبْد المُطَّلِب الهاشمي القرشي أول خلفاء بني العباس، تولى حكم الدولة الإسلامية وهو في السادسة والعشرين من عمرِه، وهو الخليفة التاسع عشر من خلفاء المُسلمين، ويلتقي مع النبي محمد بن عبد الله في جده عبد المطلب، وأمه ريطة الحارثية، وكان مولده بالحميمة من أرض الشراة من البلقاء (في الأردن حالياً) في الشام في أيام حكم الأمويين عام 104 هـ الموافق 721، ونشأ بها حتى أخذ مروان بن محمد أخاه إبراهيم الإمام، فانتقلوا إلى الكوفة التي بويع له فيها بالخلافة بعد مقتل أخيه في حياة مَرَوانَ، وذلك في يوم الجمعة 12 ربيع الأول 132 هـ الموافق 25 يناير 750، وبذلك تحولت الدعوة العباسية على يديه إلى دولة. واجه محاولات عديدة للخروج عليه، لكنه استطاع أن يقضي عليها جميعها مستعيناً بأبي مُسلم الخُراساني وفئة من أهلِه وعشيرته، وكانوا كثرة، وكان شديد البطش والتنكيل بخصومه، وكان معظم ولاته من أعمامِه وبني أعمامِه. اتخذ من الكوفة عاصمة لدولته في بادئ الأمر ثم تحول عنها إلى الأنبار، ولكن خلافته لم تدم طويلا، حيث توفي بالجدري في الأنبار يوم الأحد الموافق الحادي عشر، وقيل: الثالث عشر من ذي الحجة عام 136 هـ الموافق 754 بعد أربعة أعوام من توليه الخلافة، وقد تزوج من أم سلمة بنت يعقوب المخزومية، وولدت له ابنه محمداً وابنته ريطة، وقد جعل أخاه أبا جعفر المنصور ولي عهده، فخلفه في حكم الدولة العباسية. (ar)
- Abū al-ʿAbbās ʿAbd Allāh ibn Muḥammad al-Saffāḥ (Arabic: أبو العباس عبد الله بن محمد السفّاح; 721/722 – 8 June 754, al-Anbar) usually known as Abūʾl-ʿAbbās as-Saffāḥ or simply by his laqab As-Saffāḥ was the first caliph of the Abbasid Caliphate, one of the longest and most important caliphates (Islamic dynasties) in Islamic history. (Due to different methods of romanising Arabic names, the spellings As-Saffah and Al-Saffah may both be found.) Abū'l ‘Abbās' laqab or caliphal title was As-Saffāḥ (السفّاح), meaning "the Blood-Shedder" for his ruthless tactics and perhaps also to instill fear in his enemies. (en)
- Abu al-`Abbās `Abdu'llāh ibn Muhammad as-Saffāḥ, aŭ Abul `Abbas al-Saffaḥ (en araba أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح) (n. 721/722 – m. 9-an de junio 754, regis 749–754) estis la unua kalifo de la Abasida Kaliflando, nome unu el plej longdaŭraj kaj plej gravaj kaliflandoj (islamaj dinastioj) en la historio de Islamo. Pro diferencaj tradicioj por transskribado de arabaj nomoj, oni povas trovi la literumadojn kaj As-Saffah kaj Al-Saffah. Ĉiukaze la titolo havas religian signifon, kvazaŭ mesieca, nome malavara. Tamen en la termino alprenis negativajn konotaciojn. (eo)
- Abu al-'Abbás Abdul·lah ibn Muhámmad as-Saffah o Abul-‘Abbás al-Saffaḥ (721-754), en árabe: أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح, fue el primer califa abasí (750-754). Su dinastía reinó desde 749 hasta 1258. As-Saffāḥ (السفّاح) es un título religioso mesiánico de literatura hadiz en el mahdi, que en árabe antiguo significaba "el generoso", del verbo árabe yasfaḥ "verter hacia fuera," lo que implica que el futuro gobernante sería liberal en la distribución de riqueza a los musulmanes (en árabe moderno esta palabra ha tomado una connotación negativa: "el que derrama sangre"/"rudo"). El nuevo califa se apropió de este título mesiánico en su primer sermón en Kufa en el año 749. Una explicación alternativa más débil del título es carnicero o derramador de sangre por sus esfuerzos implacables para eliminar a la rival familia omeya, poco probable, sin embargo, puesto que ningún califa hubiera apropiado el título por sí mismo si ese fuera el significado original. (es)
- Abu l-Abbas as-Saffah, fälschlich auch als Abu al-Abbas al-Saffah bezeichnet, arabisch أبو العباس السفاح, DMG Abū ’l-ʿAbbās as-Saffāḥ, (* 722; † 10. Juni 754 in al-Anbar) war der erste Kalif der Abbasiden (749–754) und der Begründer dieser Dynastie. (de)
- As-Saffah (le sanguinaire), ou Abu al-Abbas Abd Allah Ibn Muhammad Ibn Ali Ibn Abd Allah Ibn al-Abbas, (vers 722-754) est un descendant d'Al-Abbas ibn Abd al-Muttalib, l'oncle de Mahomet. Il est proclamé calife en 750 à Koufa après avoir renversé le dernier Omeyyade, Marwān II, et fonde ainsi la dynastie des Abbassides. Il est mort en juin 754, son frère cadet Abu Jafar lui a succédé avec le surnom d'Al-Mansur. (fr)
- Abu al-'Abbas Abdullah bin Muhammad as-Saffah (721 - 754) (Bahasa Arab: أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح) merupakan khalifah pertama Bani Abbasiyah. Bani Abbasiyah berkuasa antara 750 sampai 1258, dan ia berkuasa sampai kematiannya pada 754. Nama lengkapnya adalah Abdullah bin Muhammad bin Ali bin Abdullah bin Abbas bin Abdul-Muththalib bin Hasyim. (in)
- Abū l-‛Abbās, detto al-Saffāḥ, (in arabo: ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻌﺒﺎﺱ ﺍﻟﺴﻔﺎﺡ, Abū l-ʿAbbās al-Saffāḥ, il cui vero nome fu ʿAbd Allāh b. Muḥammad b. ʿAlī b. ʿAbd Allāh b. al-ʿAbbās; al-Humayma, 722 – al-Anbar, 754), fu il primo Califfo della dinastia degli Abbasidi, che dal 750 al 1258 governò sulla maggior parte dei territori assoggettati alla religione e al governo dell'Islam. (it)
- アブー・アル＝アッバース・アブドゥッラー・イブン・ムハンマド・アッ＝サッファーフ（アラビア語: أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح、Abu al-`Abbās `Abdu'llāh ibn Muḥammad as-Saffāḥ、722年 - 754年6月10日）は、アッバース朝の初代カリフ（在位：750年1月25日 - 754年6月10日）。 通称（クンヤ）はアブー・アル＝アッバース（Abu al-`Abbās）。称号（ラカブ）のサッファーフ（as-Saffāḥ）は「惜しみなく注ぐ者」「財を与える者」を意味し、即位の時に行った（説教）に由来する。また、サッファーフという言葉には「血を流す者」という意味もあり、サッファーフが大規模な粛清を行ったこと、ウマイヤ家の残党狩りに熱心だったことから、そうしたラカブが付けられたとする説もある。 即位後にサッファーフは内外の敵から勝利を収め、跡を継いだ兄マンスールによる国家体制構築の基盤を作り上げた。しかし、国家は安定した状態に置かれていたとは言い難く、北方の領土はしばしばビザンツ帝国の攻撃に晒されていた。 (ja)
- Abu-Abbas al-Saffah (721 - 10 juni 754) was de eerste kalief der Abbasiden van 750 tot zijn dood in 754. Zijn bijnaam was 'al Saffah' of 'de vergieter van bloed'. Hij was verwant aan de profeet Mohammed via een overgrootvader en een oom van Mohammed. In 747-750 leidde Abu-Abbas al-Saffah een opstand van sjiieten, kharidjieten en de inwoners van Khorasan. De opstand was succesvol en in de Slag bij de Zab werd de dynastie van de Omajjaden omvergeworpen. Onder zijn bewind werd de soennitische vorm van de islam ontwikkeld. In Koefa vestigde al-Saffah zijn hoofdstad. Om te verhinderen dat de dynastie van de Omajjaden zou terugkeren, liet Abu-Abbas al-Saffah alle overblijvende leden van de familie opsporen en executeren. Een van hen, Abd al-Rahman I, kon evenwel ontsnappen en vluchtte naar Al-Andalus, waar de Omajjadische dynastie bleef bestaan. Daar stichtte hij het Emiraat Córdoba. In de jaren waarin hij kalief was, trachtte Abu-Abbas voornamelijk het kalifaat te consolideren. Mensen van andere religies konden ook hoge functies verwerven. Tijdens zijn bestuur werd scholing aangemoedigd en bevorderd; het leger werd hervormd en niet-moslims werden toegelaten, wat niet het geval was onder de laatste Omajjaden. Hij stierf in 754 aan pokken, en stelde zijn broer, Al-Mansoer aan als opvolger. (nl)
- Абуль-Аббас Абдуллах ибн Мухаммад ас-Саффах (араб. أبو العباس عبد الله السفاح; 722, Хунейма, Омейядский халифат — 8 июня 754, Анбар, Аббасидский халифат) — арабский государственный деятель, первый халиф из династии Аббасидов. Пришёл к власти в результате Аббасидской революции против последнего халифа из династии Омейядов Марвана II ибн Мухаммада, однако до последнего не был активным участником подполья во главе с Абу Муслимом, находясь в . Скончался в молодом возрасте, так и не решив ни одной проблемы, которая стояла перед государством после свержения Омейядов. (ru)
- As-Saffah, arab. السفّاح, pełne imię: Abu al-Abbas Abd Allah Ibn Muhammad Ibn Ali Ibn Abd Allah Ibn Al-Abbas Ibn Abd al-Muttalib Ibn Haszim as-Saffah (ur. ?, zm. w czerwcu 754 w ) – pierwszy kalif z dynastii Abbasydów, panujący w latach 749 - 754. As-Saffah był synem Muhammada Ibn Alego, prawnuka Abbasa, wuja Mahometa, oraz Rajty Bint Ubajd Allah al-Harisi. Matka Abu al-Abbasa nie cieszyła się zbyt pochlebną opinią, czego „źródłem była rekordowa, jak na kobietę przynależącą do muzułmańskiej arystokracji arabskiej, liczba rozwodów i małżeństw”. Początkowo przyszły kalif nie odgrywał istotnej roli w ruchu abbasydzkim, któremu przewodził jego starszy brat, . Jednak przewidując możliwość własnej śmierci Ibrahim wyznaczył Abu al-Abbasa swoim potencjalnym następcą. Tym samym, kiedy Ibrahim zginął w roku 749 z rąk Umajjadów Abu al-Abbas stał się najpoważniejszym kandydatem do tytułu kalifa po obaleniu zabójców swojego brata. W tym czasie Abu al-Abbas wraz z innymi członkami rodu Abbasydów ukrywał się w Kufie, niedawno zajętej przez wojska antyumajjadzkich powstańców. W obliczu śmierci Ibrahima , najpotężniejszy obecnie obok Abu Muslima przywódca ruchu Haszymickiego, miał wysłać listy z propozycją objęcia władzy do trzech Alidów – Dżafara as-Sadika, Umara Ibn Alego i . Dżafar as-Sadik jednak odmówił oraz przekonał do podjęcia takiej samej decyzji Abd Allaha Ibn al-Hasana, zaś Umara Ibn Alego posłaniec nie zastał w domu. Abu Salama mimo to nadal nie był pewny, którego z ukrywanych przez siebie Abbasydów poprzeć. Wkrótce oddziały powstańców przebywające w Kufie dowiedziały się o tym, że Abu al-Abbas ukrywa się u Abu Salamy, i spontanicznie zaczęły przybywać do jego kwatery oraz składać mu przysięgę na wierność. Działo się to 28 listopada 749 roku i jeszcze tego samego dnia Abu al-Abbas został proklamowany kalifem w wielkim meczecie w Kufie, wygłaszając przy tej okazji słynną mowę, w której przypisał wywyższenie Abbasydów samemu Bogu. To w tej mowie Abu al-Abbas użył w stosunku do siebie określenia „As-Saffah”, pod którym przeszedł do historii. „As-Saffah” oznacza dosłownie „rozlewający krew”, chodzi tutaj jednak o krew zwierząt przeznaczonych na ucztę, tak że epitet ten należy rozumieć jako „hojny, szczodry”. Przydomek „As-Saffah” wiązano wówczas z osobą mahdiego, „słusznie prowadzonego [przez Boga]”, władcy który miał przywrócić pokój i sprawiedliwość. Pomimo proalidzkich sympatii Abu Salamy As-Saffah „był nadal chętny, lub prawdopodobnie zobligowany, do pozostawienia go jako wezyra”, którym to tytułem, rozumianym w jego pierwotnym, koranicznym sensie osobistego doradcy i powiernika władcy, dowódca Haszymitów posługiwał się już wcześniej. W momencie objęcia władzy przez As-Saffaha Umajjadzi wcale jeszcze nie byli pokonani. Dopiero w drugiej połowie stycznia 750 roku wojska Abbasydów, dowodzone przez wuja As-Saffaha, Abd Allaha Ibn Alego, pokonały armię ostatniego kalifa z dynastii Umajjadów, Marwana (744–750), w Bitwie nad Wielkim Zabem. Po tej klęsce Umajjadów zajęto niemal bez oporu Syrię, gdzie Marwan nie cieszył się popularnością. Marwan uciekł do Egiptu, gdzie ostatecznie został zabity 5 sierpnia 750 roku. Po śmierci Marwana główna kampania mogła być uznana za zakończoną. Odosobniony opór w został szybko złamany za pomocą przekupstwa, zaś rewolty, które wybuchły w Syrii i Iraku, krwawo stłumiono. Przystąpiono teraz do krwawej rzezi wszystkich bez wyjątku członków rodu Umajjadów. Chęć zemsty była tak wielka, że dopuszczono się nawet profanacji grobów kalifów z tej dynastii, burząc je, oraz wykopując i bezczeszcząc prochy zmarłych. Oszczędzono jedynie grób Mu'awiji I (661 - 680) i słynącego z pobożności Umara II (717 - 720). Z rzezi uratował się jednak wnuk kalifa Hiszama (724–743), Abd ar-Rahman, który po pięcioletniej wędrówce założył w Al-Andalus niezależny od Abbasydów Emirat kordobański. Mimo pokonania Umajjadów władza nowego kalifa była słaba. Abbasydom nie udało się opanować całego terytorium kalifatu. Jak pisał P.K. Hitti „Hiszpania i północna Afryka, Uman, Sind, a nawet Chorasan nie uznały całkowicie nowego kalifa. Uznanie Egiptu było raczej nominalne niż rzeczywiste”. Pozycji kalifa zagrażali także potężni Abu Salama i Abu Muslim, oraz Alidzi, którzy czuli się pozbawieni owoców zwycięstwa rewolty, w której wzięli udział. As-Saffah najpierw przystąpił do rozprawy z Abu Salamą, przy czym poprzez swojego brata Abu Dżafara przed przystąpieniem do działania wybadał stanowisko Abu Muslima. Abu Muslim nie tylko nie czynił przeszkód, ale sam przysłał najemnego mordercę, który zabił wezyra Abbasydów w lutym 750 roku. Zbrodnię tę przypisano następnie charydżytom. Najpoważniejszym zagrożeniem dla władzy Abbasydów stał się teraz sam Abu Muslim, który jako namiestnik Chorasanu faktycznie rządził wschodnią częścią imperium jak niemal niezależny władca. W roku 751 stłumił on szyickie powstanie, jakie wybuchło w Bucharze pod wodzą , zaś wkrótce potem jego dowódca, , wspólnie z pokonał siły chińskiego generała w bitwie nad rzeką Tałas, przy czym „epizod ten na całe wieki wyznaczył granice między światem chińskim a muzułmańskim”. W roku 753 Zijad Ibn Salih, zachęcany do tego przez As-Saffaha, zbuntował się przeciwko Abu Muslimowi, kiedy jednak doszło do starcia żołnierze tego pierwszego przeszli na stronę namiestnika Chorasanu. Zijad zginął, zaś Abu Muslim ze zdobytych dokumentów dowiedział się o wrogich zamiarach Abbasydów w stosunku do niego. Problem Abu Muslima nie został rozwiązany za życia As-Saffaha, który zmarł w czerwcu 754 roku w Al-Anbarze, w założonej przez siebie rezydencji Al-Haszimijja, dokąd przeniósł swoją stolicę z proalidzkiej Kufy. W chwili śmierci, której bezpośrednią przyczyną według źródeł była ospa, chorowity kalif miał mieć około trzydziestu lat. Trudno wyrobić sobie zdanie na temat osobowości As-Saffaha, ponieważ nie wiemy, na ile sprawował on osobistą kontrolę nad wydarzeniami swojego panowania, a na ile rzeczywiste decyzje podejmowali inni przywódcy antyumajjadzkiej rewolty. W trakcie jego rządów drugą osobą w państwie był jego brat, Abu Dżafar, którego przed śmiercią As-Saffah wyznaczył na swojego bezpośredniego następcę, poza tym decydując że po nim tron obejmie , bratanek obu braci. (pl)
- Abu-l-Abbas as Saffah, död 754, var den förste abbasidiske kalifen. Missnöjet med umayyaderna hade under 700-talet vuxit sig allt starkare. Abbasiderna gjorde anspråk på tronen med hänvising till ett starkare släktskap med profeten genom att föra fram Abbas sonsons son Ibrahim som tronkandidat. Han vann stöd från chorasanierna men tillfångatogs av och mördades i fängelset, varefter hans anspråk övertogs av brodern Abu-l-Abbas. Denne lät redan i Kufa 749 utropas till kalif, besegrade Marwan II och fördrev honom. Han antog på grund av sin framgångsrika förföljelse av umayyaderna efter deras fall 750 tillnamnet as-Saffa "blodsutgjutaren". As-Saffah residerade i och senare i det av honom anlagda . Han efterträddes av sin bror Al-Mansur. (sv)
- Abu Alabás Abedalá Açafá ibne Maomé ibne Ali ibne Abedalá Ali ibne Abedalá ibne Abas ibne Abedul Mutalibe ibne Hixam (Abu al-`Abbās `Abdu'llāh as-Saffāh ibn Muhammad ibn Ali ibn Abdullah Ali ibn Abdullah ibn Abbas ibn Abdul Muttalib ibn Hashim), melhor conhecido apenas como Açafá (em árabe: السفّاح; romaniz.: As-Saffah , lit. "Pessoa que doa dinheiro e é generosa"), foi o primeiro califa abássida. (pt)
- 阿布·阿拔斯（721年或724年或727年—754年；全名为：阿布·阿拔斯·阿卜杜拉·薩法赫·本·穆罕默德，阿拉伯语：أبو العباس عبد الله السفاح بن محمد ，“萨法赫”意为屠夫）伊斯兰教第十九代哈里发（750年—754年在位）。他是阿拉伯帝国历史上最辉煌的阿拔斯王朝的创建者。 (zh)
- Абуль-Абба́с Абдулла́х ібн Муха́ммад ас-Саффа́х (араб. أبو العباس عبد الله السفاح; 724—754) — перший халіф (з 750 року, можливо, з 749) та засновник династії Аббасидів. Нащадок дядька Пророка Магомета (правильніше — Мухаммеда) аль-Аббаса Абд аль-Муталліба (? — 653 рік), праправнук Аббаса и старший брат Абу Джафар аль-Мансура. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Abú al-Abbás al-Saffáh nebo Abú-l-Abbás Abdulláh as-Saffáh (722 – 754, ) byl první chalífa z rodu Abbásovců. (cs)
- Abu al-`Abbās `Abdu'llāh ibn Muhammad as-Saffāḥ, aŭ Abul `Abbas al-Saffaḥ (en araba أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح) (n. 721/722 – m. 9-an de junio 754, regis 749–754) estis la unua kalifo de la Abasida Kaliflando, nome unu el plej longdaŭraj kaj plej gravaj kaliflandoj (islamaj dinastioj) en la historio de Islamo. Pro diferencaj tradicioj por transskribado de arabaj nomoj, oni povas trovi la literumadojn kaj As-Saffah kaj Al-Saffah. Ĉiukaze la titolo havas religian signifon, kvazaŭ mesieca, nome malavara. Tamen en la termino alprenis negativajn konotaciojn. (eo)
- Abu l-Abbas as-Saffah, fälschlich auch als Abu al-Abbas al-Saffah bezeichnet, arabisch أبو العباس السفاح, DMG Abū ’l-ʿAbbās as-Saffāḥ, (* 722; † 10. Juni 754 in al-Anbar) war der erste Kalif der Abbasiden (749–754) und der Begründer dieser Dynastie. (de)
- As-Saffah (le sanguinaire), ou Abu al-Abbas Abd Allah Ibn Muhammad Ibn Ali Ibn Abd Allah Ibn al-Abbas, (vers 722-754) est un descendant d'Al-Abbas ibn Abd al-Muttalib, l'oncle de Mahomet. Il est proclamé calife en 750 à Koufa après avoir renversé le dernier Omeyyade, Marwān II, et fonde ainsi la dynastie des Abbassides. Il est mort en juin 754, son frère cadet Abu Jafar lui a succédé avec le surnom d'Al-Mansur. (fr)
- Abu al-'Abbas Abdullah bin Muhammad as-Saffah (721 - 754) (Bahasa Arab: أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح) merupakan khalifah pertama Bani Abbasiyah. Bani Abbasiyah berkuasa antara 750 sampai 1258, dan ia berkuasa sampai kematiannya pada 754. Nama lengkapnya adalah Abdullah bin Muhammad bin Ali bin Abdullah bin Abbas bin Abdul-Muththalib bin Hasyim. (in)
- Abū l-‛Abbās, detto al-Saffāḥ, (in arabo: ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻌﺒﺎﺱ ﺍﻟﺴﻔﺎﺡ, Abū l-ʿAbbās al-Saffāḥ, il cui vero nome fu ʿAbd Allāh b. Muḥammad b. ʿAlī b. ʿAbd Allāh b. al-ʿAbbās; al-Humayma, 722 – al-Anbar, 754), fu il primo Califfo della dinastia degli Abbasidi, che dal 750 al 1258 governò sulla maggior parte dei territori assoggettati alla religione e al governo dell'Islam. (it)
- アブー・アル＝アッバース・アブドゥッラー・イブン・ムハンマド・アッ＝サッファーフ（アラビア語: أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح、Abu al-`Abbās `Abdu'llāh ibn Muḥammad as-Saffāḥ、722年 - 754年6月10日）は、アッバース朝の初代カリフ（在位：750年1月25日 - 754年6月10日）。 通称（クンヤ）はアブー・アル＝アッバース（Abu al-`Abbās）。称号（ラカブ）のサッファーフ（as-Saffāḥ）は「惜しみなく注ぐ者」「財を与える者」を意味し、即位の時に行った（説教）に由来する。また、サッファーフという言葉には「血を流す者」という意味もあり、サッファーフが大規模な粛清を行ったこと、ウマイヤ家の残党狩りに熱心だったことから、そうしたラカブが付けられたとする説もある。 即位後にサッファーフは内外の敵から勝利を収め、跡を継いだ兄マンスールによる国家体制構築の基盤を作り上げた。しかし、国家は安定した状態に置かれていたとは言い難く、北方の領土はしばしばビザンツ帝国の攻撃に晒されていた。 (ja)
- Абуль-Аббас Абдуллах ибн Мухаммад ас-Саффах (араб. أبو العباس عبد الله السفاح; 722, Хунейма, Омейядский халифат — 8 июня 754, Анбар, Аббасидский халифат) — арабский государственный деятель, первый халиф из династии Аббасидов. Пришёл к власти в результате Аббасидской революции против последнего халифа из династии Омейядов Марвана II ибн Мухаммада, однако до последнего не был активным участником подполья во главе с Абу Муслимом, находясь в . Скончался в молодом возрасте, так и не решив ни одной проблемы, которая стояла перед государством после свержения Омейядов. (ru)
- Abu Alabás Abedalá Açafá ibne Maomé ibne Ali ibne Abedalá Ali ibne Abedalá ibne Abas ibne Abedul Mutalibe ibne Hixam (Abu al-`Abbās `Abdu'llāh as-Saffāh ibn Muhammad ibn Ali ibn Abdullah Ali ibn Abdullah ibn Abbas ibn Abdul Muttalib ibn Hashim), melhor conhecido apenas como Açafá (em árabe: السفّاح; romaniz.: As-Saffah , lit. "Pessoa que doa dinheiro e é generosa"), foi o primeiro califa abássida. (pt)
- 阿布·阿拔斯（721年或724年或727年—754年；全名为：阿布·阿拔斯·阿卜杜拉·薩法赫·本·穆罕默德，阿拉伯语：أبو العباس عبد الله السفاح بن محمد ，“萨法赫”意为屠夫）伊斯兰教第十九代哈里发（750年—754年在位）。他是阿拉伯帝国历史上最辉煌的阿拔斯王朝的创建者。 (zh)
- Абуль-Абба́с Абдулла́х ібн Муха́ммад ас-Саффа́х (араб. أبو العباس عبد الله السفاح; 724—754) — перший халіф (з 750 року, можливо, з 749) та засновник династії Аббасидів. Нащадок дядька Пророка Магомета (правильніше — Мухаммеда) аль-Аббаса Абд аль-Муталліба (? — 653 рік), праправнук Аббаса и старший брат Абу Джафар аль-Мансура. (uk)
- أمير المؤمنين أبو العباس عَبْد الله بن محمد بن علي بن عَبْد الله بن العباس بن عَبْد المُطَّلِب الهاشمي القرشي أول خلفاء بني العباس، تولى حكم الدولة الإسلامية وهو في السادسة والعشرين من عمرِه، وهو الخليفة التاسع عشر من خلفاء المُسلمين، ويلتقي مع النبي محمد بن عبد الله في جده عبد المطلب، وأمه ريطة الحارثية، وكان مولده بالحميمة من أرض الشراة من البلقاء (في الأردن حالياً) في الشام في أيام حكم الأمويين عام 104 هـ الموافق 721، ونشأ بها حتى أخذ مروان بن محمد أخاه إبراهيم الإمام، فانتقلوا إلى الكوفة التي بويع له فيها بالخلافة بعد مقتل أخيه في حياة مَرَوانَ، وذلك في يوم الجمعة 12 ربيع الأول 132 هـ الموافق 25 يناير 750، وبذلك تحولت الدعوة العباسية على يديه إلى دولة. واجه محاولات عديدة للخروج عليه، لكنه استطاع أن يقضي عليها جميعها مستعيناً بأبي مُسلم الخُراساني وفئة من أهلِه وعشيرته، وكانوا كثرة، وكا (ar)
- Abu-l-Abbàs Abd-Al·lah ibn Muhàmmad ibn Alí ibn Abd-Al·lah ibn al-Abbàs, més conegut pel seu làqab as-Saffah —àrab: أبو العباس عبد الله السفاح, Abū l-ʿAbbās ʿAbd Allāh as-Saffāḥ— (727-754), primer califa abbàssida de Bagdad (750-754). El seu malnom As-Saffah vol dir «el Sanguinari» però també «el Generós». Amb diversos membres de la família es va refugiar a Kufa el setembre o octubre del 949 poc després que les forces del general entressin en aquesta ciutat on fou proclamat califa a la gran mesquita, on va fer un discurs molt conegut. La capital va restar per un temps a Kufa. (ca)
- Abū al-ʿAbbās ʿAbd Allāh ibn Muḥammad al-Saffāḥ (Arabic: أبو العباس عبد الله بن محمد السفّاح; 721/722 – 8 June 754, al-Anbar) usually known as Abūʾl-ʿAbbās as-Saffāḥ or simply by his laqab As-Saffāḥ was the first caliph of the Abbasid Caliphate, one of the longest and most important caliphates (Islamic dynasties) in Islamic history. (Due to different methods of romanising Arabic names, the spellings As-Saffah and Al-Saffah may both be found.) (en)
- Abu al-'Abbás Abdul·lah ibn Muhámmad as-Saffah o Abul-‘Abbás al-Saffaḥ (721-754), en árabe: أبو العباس عبد الله بن محمد السفاح, fue el primer califa abasí (750-754). Su dinastía reinó desde 749 hasta 1258. (es)
- Abu-Abbas al-Saffah (721 - 10 juni 754) was de eerste kalief der Abbasiden van 750 tot zijn dood in 754. Zijn bijnaam was 'al Saffah' of 'de vergieter van bloed'. Hij was verwant aan de profeet Mohammed via een overgrootvader en een oom van Mohammed. In 747-750 leidde Abu-Abbas al-Saffah een opstand van sjiieten, kharidjieten en de inwoners van Khorasan. De opstand was succesvol en in de Slag bij de Zab werd de dynastie van de Omajjaden omvergeworpen. Onder zijn bewind werd de soennitische vorm van de islam ontwikkeld. In Koefa vestigde al-Saffah zijn hoofdstad. (nl)
- As-Saffah, arab. السفّاح, pełne imię: Abu al-Abbas Abd Allah Ibn Muhammad Ibn Ali Ibn Abd Allah Ibn Al-Abbas Ibn Abd al-Muttalib Ibn Haszim as-Saffah (ur. ?, zm. w czerwcu 754 w ) – pierwszy kalif z dynastii Abbasydów, panujący w latach 749 - 754. As-Saffah był synem Muhammada Ibn Alego, prawnuka Abbasa, wuja Mahometa, oraz Rajty Bint Ubajd Allah al-Harisi. Matka Abu al-Abbasa nie cieszyła się zbyt pochlebną opinią, czego „źródłem była rekordowa, jak na kobietę przynależącą do muzułmańskiej arystokracji arabskiej, liczba rozwodów i małżeństw”. (pl)
- Abu-l-Abbas as Saffah, död 754, var den förste abbasidiske kalifen. Missnöjet med umayyaderna hade under 700-talet vuxit sig allt starkare. Abbasiderna gjorde anspråk på tronen med hänvising till ett starkare släktskap med profeten genom att föra fram Abbas sonsons son Ibrahim som tronkandidat. Han vann stöd från chorasanierna men tillfångatogs av och mördades i fängelset, varefter hans anspråk övertogs av brodern Abu-l-Abbas. Denne lät redan i Kufa 749 utropas till kalif, besegrade Marwan II och fördrev honom. Han antog på grund av sin framgångsrika förföljelse av umayyaderna efter deras fall 750 tillnamnet as-Saffa "blodsutgjutaren". (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}