| dbo:abstract
|
- Niklot (1090 – srpen 1160) byl od roku 1131 knížetem Obodritů, a . Byl pánem na Zvěříně (Schwerinu), a . Po dobu třiceti let odolával tlaku saských vévodů, především Jindřicha Lva, během germánské expanze na východ. Byl významným odpůrcem christianizace Polabských Slovanů. (cs)
- Ο Νίκλοτ ή Νύκλοτ (Niklot, 1100 – Αύγουστος 1160) ήταν παγανιστής αρχηγός ή πρίγκιπας των Σλάβων και πρόγονος του Οίκου του Μέκλενμπουρκ. Από το 1130 ή το 1131 και έως τον θάνατό του, ήταν αρχηγός της ομοσπονδίας των Οβοτριτών, η οποία αποτελείτο από τους και τους . Την ίδια εκείνη περίοδο, ήταν Κύριος των (Herr zu) Σβέριν, Κέτζιν και . Για σχεδόν 30 χρόνια, κατάφερε να αντισταθεί απέναντι στους Σάξωνες πρίγκιπες, και ειδικότερα τον Ερρίκο τον Λέοντα στην διάρκεια της . Αντιτάχθηκε, επίσης, στον προσηλυτισμό των στον Ρωμαιοκαθολικό Χριστιανισμό. (el)
- Niklot (* um 1100; † August 1160 bei der Burg Werle) war ein slawischer Fürst, der im 12. Jahrhundert auf dem Gebiet des heutigen Mecklenburg-Vorpommern über die heidnischen Stämme der Abodriten, Kessiner und Zirzipanen herrschte. Anfang des 12. Jahrhunderts hatte das Abodritenreich seine größte Ausdehnung erreicht. Das Einflussgebiet des abodritischen Samtherrschers erstreckte sich von Wagrien bis zur Oder und an Havel und Spree. Doch mit dem Tod des nakonidischen Samtherrschers Heinrich 1127 begann das Abodritenreich zu zerfallen. Bereits zwei Jahre später waren nur noch die alten Teilstammesgebiete verblieben. Niklot regierte über Abodriten, Kessiner und Zirzipanen, Pribislaw über Wagrier und Polaben. Beide unterstanden der Oberhoheit Lothars von Supplinburg. Als Zeichen ihrer Unterwerfung leisteten sie ihm Tribut. Mit dem Tod Lothars erlangte Niklot 1137 eine königsgleiche Alleinherrschaft über das Abodritenland. Der in Nordalbingien eingesetzte Graf Adolf II. sah sich deshalb veranlasst, um die Freundschaft des mächtigen Nachbarn nachzusuchen. Im Zuge des Slawenkreuzzuges 1147 verlor Niklot seine Unabhängigkeit und geriet erneut in eine tributäre Abhängigkeit, diesmal von Heinrich dem Löwen. Als dessen Vasall schlug er 1151 einen Aufstand der Kessiner und Zirzipanen nieder. Niklots maritime Vorherrschaft im südlichen Ostseeraum blieb zunächst unberührt. Erst die Krönung Waldemars I. änderte auch dort die politischen Verhältnisse. Als Reichsvasall verlangte Waldemar I. von Kaiser Friedrich I. die Beendigung der wendischen Überfälle auf die dänischen Küsten. Niklots Weigerung veranlasste Heinrich den Löwen zu zwei Feldzügen, in deren Verlauf Niklot 1160 vor der Burg Werle fiel. Bis zum Ende des 20. Jahrhunderts galt Niklot als Sinnbild eines ethnisch und religiös motivierten, aber aussichtslosen Abwehrkampfes der heidnischen Abodriten gegen die christlichen Sachsen, dessen Festhalten am heidnischen Glauben die Möglichkeit zur abodritischen Staats- und Nationenbildung vereitelte. Eine quellengestützte Überprüfung der Forschungsergebnisse gelangte zu dem Resultat, dass eine christliche Missionierung in nennenswertem Umfang oder sächsische Besiedlungsabsichten bis zu Niklots Tod im Abodritenland ebenso wenig feststellbar sind wie durch territoriale Ansprüche motivierte Kampfhandlungen. Niklot genügte mit der Erfüllung seiner Vasallenpflichten den von sächsischer Seite gestellten Anforderungen. Bei den Feldzügen von 1158 und 1160 handelte es sich nicht um Eroberungskriege Heinrich des Löwen, sondern um Strafexpeditionen des Lehnsherrn gegen den treulosen Vasallen. (de)
- Niklot o Nyklot (1090 - agosto de 1160) fue un príncipe o jefe pagano de los abodritas eslavos y un antepasado de la Casa de Mecklemburgo. Se convirtió en jefe de la confederación abodrita, incluyendo a los y los , entre los años 1130 y 1131. Siguió en su posición hasta su muerte en 1160. Al mismo tiempo era señor de (Herr zu) Schwerin, Quetzin y Malchow. Durante casi 30 años resistió a los príncipes sajones, especialmente Enrique el León durante la cruzada wenda. Combatió la de los eslavos polabios al cristianismo. (es)
- Niklot, né vers 1100 et tué en août 1160 au château de Werle près de Kassow en Mecklembourg, fut le dernier prince souverain de la confédération tribale slave des Abodrites qui régna de 1131 jusqu'à sa mort. (fr)
- Niklot or Nyklot (1090 – August 1160) was a chief or prince of the Slavic Obotrites and an ancestor of the House of Mecklenburg. He became chief of the Obotrite confederacy, including the Kissini and the Circipani, between the years 1130 and 1131. He remained in this position until his death in 1160. At the same time he was Lord of (Herr zu) Schwerin, Quetzin and Malchow. For nearly 30 years he resisted Saxon princes, especially Henry the Lion during the Wendish Crusade. (en)
- Niklot atau Nyklot (1090 – Agustus 1160) merupakan seorang kepala suku atau pangeran Obotrite, Slavia dan leluhur Wangsa Mecklenburg. Ia menjadi kepala konfederasi Obotrite termasuk Kessinia dan Kirkipania, antara tahun 1130 dan 1131 dan tetap berada di posisi tersebut hingga kematiannya pada tahun 1160. (in)
- Niklot o Nyklot (1090 – agosto 1160) è stato un sovrano e Samtherrscher obodrita, nonché antenato del casato di Meclemburgo. (it)
- Niklot (zm. 1160) – książę obodrycki (1131–1160), był jednym z możnych plemienia Obodrzyców, który walczył z Niemcami i Duńczykami o wolność swego ludu m.in. podczas krucjaty połabskiej w 1147. Jedyny słowiański władca, który pokonał wyprawę krzyżową i powstrzymał przymusową niemiecką akcję chrystianizacyjną. W stosunku do wrogo nastawionego chrześcijaństwa, starał się przez całe panowanie o przyjazne stosunki, zwłaszcza ze Świętym Cesarstwem Rzymskim i panami saskimi, uważając to za główną podstawę istnienia państwa obodrzyckiego. Stał, wspólnie z późniejszym księciem wagryjskim Przybysławem, w 1129 na czele zbuntowanych wschodnich plemion obodrzyckich (tj. Obodrzyców właściwych i Warnów) przeciwko narzuconemu przez cesarza Lotara III z Supplinburga księciu Kanutowi Lavardowi. Wzięty do niewoli, został osadzony w twierdzy Szlezwik i wypuszczony dopiero po uznaniu Kanuta za władcę Obodrzyców, opłaceniu okupu i daniu za siebie zakładników. Po zamordowaniu Kanuta Lavarda w 1131 obwołany księciem Obodrzyców i Warnów. W wyniku wyprawy wojennej cesarza Lotara na jego państwo musiał uznać niemieckie zwierzchnictwo nad księstwem. Był lojalny i wspomagał cesarza w jego działaniach na pograniczu (m.in. pomoc przy budowie twierdzy Segeberg). Zachował się biernie także w latach 1137–1143, kiedy to wskutek niepokojów w Saksonii po śmierci Lotara, władca Wagrów Przybysław usiłował zrzucić zależność od cesarstwa. Dopiero w obliczu wyprawy krzyżowej z 1147 aktywniej zaczął działać w kierunku obrony względnej niezależności swojego państwa. Zaczął fortyfikować najważniejsze grody, m.in. Dubin i starał się pertraktować ze swoimi sojusznikami w cesarstwie, głównie z Adolfem II z Schauenburga, grafem holsztyńskim, w celu ochrony swojego księstwa przed krucjatą. Wobec fiaska tych rozmów zaplanował najazd na sąsiednią, już saską, Wagrię (czerwiec–lipiec 1147), zakończony zdobyciem miasta Lubeki (zamek się obronił), twierdzy Segeberg i wzięciem do niewoli znacznej liczby kobiet i dzieci. Podczas krucjaty z tego roku Niklot dowodził osobiście obroną Dubina, zadając najpierw klęskę flocie duńskiej, w wyniku czego doszło do odstąpienia od oblężenia połączonych lądowych sił sasko-duńskich. Po zakończeniu działań wojennych zawarł pokój z wojskami krzyżowymi w Dubinie, na zasadzie status quo ante, i na mocy którego Obodrzyce mieli uznać zwierzchnictwo saskie i zobowiązać się do przyjęcia chrześcijaństwa. Wobec zdecydowanej wrogości Niklota w stosunku do wprowadzonej na mocy pokoju dubińskiego organizacji kościelnej na jego ziemiach, nie doszło do napływu księży chrześcijańskich do jego państwa. Wyczerpane walką z wojskami krzyżowymi państwo Niklota nie było w stanie samo poradzić sobie z secesją dwóch leżących na wschodzie wieleckich plemion: Chyżan i Czrezpienian w 1151 i został zmuszony do szukania pomocy w ich ujarzmieniu u grafa Adolfa. Wobec osamotnienia państwa obodrzyckiego po 1147, Niklot pozostawał uległym wasalem saskim, posyłając posiłki na wojnę z Danią w 1156. Rachuby, aby utrzymać istnienie państwa, zostały przekreślone wyprawą Henryka Lwa, księcia saskiego i bawarskiego, wnuka cesarza Lotara III. Wobec zawiązania w 1160 koalicji między księciem saskim a królem duńskim Waldemarem I Wielkim, próbował dokonać ataku na ziemie wagryjskie i ponownie zdobyć Lubekę. Niepowodzenie tej akcji spowodowało konieczność spalenia kilku grodów, takich jak Iłów, Mechlin, Skwierzyn i Dubin, aby nie wpadły one w ręce wroga, i wycofanie się Niklota wraz z wojskiem do (niem.) (Wurle) leżącego nad rzeką Warnawą na granicy ziemi Chyżan, gdzie pragnął się bronić. Zginął w czasie obrony Orla (dziś Werle k. Bützow w Meklemburgii) w 1160 roku podczas najazdu Henryka Lwa na jego ziemie. Zajęte tereny stały się lennem niemieckiego księcia, które nadał synom poległego władcy Słowian: Przybysławowi i Warcisławowi. Od jego syna, Przybysława (Pribislav), wywodzi się dynastia książęca panująca w niemieckiej Meklemburgii do 1918 roku. (pl)
- Niklot, även Nikolaus, stupade augusti 1160 vid Werle, var furste över obotriterna 1129 och 1131-1160. Han var furste över Schwerin, samt Malchow och blev stamfar till de senare furstarna och hertigarna av Mecklenburg och den mecklenburgska ätten. (sv)
- Никлот (ок. 1105 — 1160) — последний независимый князь бодричей (1129—1160) и родоначальник Мекленбургского дома. (ru)
- Ніклот (лат. Niclotus, Nucletus; н.-луж. Niklot; 1090 — 1160) — останній самостійний князь бодричів (1129–1160), король венедів. Родоначальник династії Мекленбургів. Воював проти хрестоносців під час Вендського хрестового походу (1147). Опирався християнізації полабських слов'ян, вів боротьбу проти розширення Священної Римської імперії на схід. Також — Ніколот, Миколай. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Niklot (1090 – srpen 1160) byl od roku 1131 knížetem Obodritů, a . Byl pánem na Zvěříně (Schwerinu), a . Po dobu třiceti let odolával tlaku saských vévodů, především Jindřicha Lva, během germánské expanze na východ. Byl významným odpůrcem christianizace Polabských Slovanů. (cs)
- Ο Νίκλοτ ή Νύκλοτ (Niklot, 1100 – Αύγουστος 1160) ήταν παγανιστής αρχηγός ή πρίγκιπας των Σλάβων και πρόγονος του Οίκου του Μέκλενμπουρκ. Από το 1130 ή το 1131 και έως τον θάνατό του, ήταν αρχηγός της ομοσπονδίας των Οβοτριτών, η οποία αποτελείτο από τους και τους . Την ίδια εκείνη περίοδο, ήταν Κύριος των (Herr zu) Σβέριν, Κέτζιν και . Για σχεδόν 30 χρόνια, κατάφερε να αντισταθεί απέναντι στους Σάξωνες πρίγκιπες, και ειδικότερα τον Ερρίκο τον Λέοντα στην διάρκεια της . Αντιτάχθηκε, επίσης, στον προσηλυτισμό των στον Ρωμαιοκαθολικό Χριστιανισμό. (el)
- Niklot o Nyklot (1090 - agosto de 1160) fue un príncipe o jefe pagano de los abodritas eslavos y un antepasado de la Casa de Mecklemburgo. Se convirtió en jefe de la confederación abodrita, incluyendo a los y los , entre los años 1130 y 1131. Siguió en su posición hasta su muerte en 1160. Al mismo tiempo era señor de (Herr zu) Schwerin, Quetzin y Malchow. Durante casi 30 años resistió a los príncipes sajones, especialmente Enrique el León durante la cruzada wenda. Combatió la de los eslavos polabios al cristianismo. (es)
- Niklot, né vers 1100 et tué en août 1160 au château de Werle près de Kassow en Mecklembourg, fut le dernier prince souverain de la confédération tribale slave des Abodrites qui régna de 1131 jusqu'à sa mort. (fr)
- Niklot or Nyklot (1090 – August 1160) was a chief or prince of the Slavic Obotrites and an ancestor of the House of Mecklenburg. He became chief of the Obotrite confederacy, including the Kissini and the Circipani, between the years 1130 and 1131. He remained in this position until his death in 1160. At the same time he was Lord of (Herr zu) Schwerin, Quetzin and Malchow. For nearly 30 years he resisted Saxon princes, especially Henry the Lion during the Wendish Crusade. (en)
- Niklot atau Nyklot (1090 – Agustus 1160) merupakan seorang kepala suku atau pangeran Obotrite, Slavia dan leluhur Wangsa Mecklenburg. Ia menjadi kepala konfederasi Obotrite termasuk Kessinia dan Kirkipania, antara tahun 1130 dan 1131 dan tetap berada di posisi tersebut hingga kematiannya pada tahun 1160. (in)
- Niklot o Nyklot (1090 – agosto 1160) è stato un sovrano e Samtherrscher obodrita, nonché antenato del casato di Meclemburgo. (it)
- Niklot, även Nikolaus, stupade augusti 1160 vid Werle, var furste över obotriterna 1129 och 1131-1160. Han var furste över Schwerin, samt Malchow och blev stamfar till de senare furstarna och hertigarna av Mecklenburg och den mecklenburgska ätten. (sv)
- Никлот (ок. 1105 — 1160) — последний независимый князь бодричей (1129—1160) и родоначальник Мекленбургского дома. (ru)
- Ніклот (лат. Niclotus, Nucletus; н.-луж. Niklot; 1090 — 1160) — останній самостійний князь бодричів (1129–1160), король венедів. Родоначальник династії Мекленбургів. Воював проти хрестоносців під час Вендського хрестового походу (1147). Опирався християнізації полабських слов'ян, вів боротьбу проти розширення Священної Римської імперії на схід. Також — Ніколот, Миколай. (uk)
- Niklot (* um 1100; † August 1160 bei der Burg Werle) war ein slawischer Fürst, der im 12. Jahrhundert auf dem Gebiet des heutigen Mecklenburg-Vorpommern über die heidnischen Stämme der Abodriten, Kessiner und Zirzipanen herrschte. (de)
- Niklot (zm. 1160) – książę obodrycki (1131–1160), był jednym z możnych plemienia Obodrzyców, który walczył z Niemcami i Duńczykami o wolność swego ludu m.in. podczas krucjaty połabskiej w 1147. Jedyny słowiański władca, który pokonał wyprawę krzyżową i powstrzymał przymusową niemiecką akcję chrystianizacyjną. W stosunku do wrogo nastawionego chrześcijaństwa, starał się przez całe panowanie o przyjazne stosunki, zwłaszcza ze Świętym Cesarstwem Rzymskim i panami saskimi, uważając to za główną podstawę istnienia państwa obodrzyckiego. (pl)
|