banor

banor m. sh.

1. Ai që banon vazhdimisht a gjatë në një vend (në një shtëpi, në një qytet, në një shtet etj.); vendës. Banorë të përhershëm (të përkohshëm). Banorët e Shqipërisë. Banorët e lagjes (e rrugës). Banorët e qyteteve (e fshatrave). Banorët e bjeshkëve. Banorët e pyllit kafshët e shpendët e pyllit. Banorët e detit peshqit. Shtimi (pakësimi) i banorëve.^[1]

• vendës

• banesë
• banim
• banohet
• banoj
• banuar
• banues
• banueshëm