Interpretator

Reč interpretator (fr. exécutant, eng. performer)^[1] potiče iz latinskog jezika i znači tumač, izvođač, izlagač.

U muzici interpretator je muzičar (instrumentalista^[2], pevač, dirigent) koji javno izvodi, interpretira neko muzičko delo. Drugi naziv za interpretatora bio bi izvođač.

Dobar interpretator je pre svega talentovan i muzikalni izvođač koji izvodeći, tj. zvučno tumačeći neko muzičko delo poštuje kompozitorove zamisli i zahteve koji pišu u notnom tekstu (ako je kompozitor muzički obrazovan) i koji pri muziciranju unosi svoje lično shvatanje stila i svoj doživljaj (emotivni naboj) i prenosi ga jasno i živo slušaocima.

Interpretator može biti profesionalac (živi isključivo od izvođaštva) ili amater (izvođaštvo mu je hobi).

Kako se muzika deli na zabavnu, džez, klasičnu, narodnu, automatski se i interpretatori dele na zabavne, džez, narodne i klasične.

Po muzičkom obrazovanju, interpretator može biti školovan i neškolovan (priučen). Školovani interpretator je završio osnovnu muzičku školu u kojoj je morao da izabere odsek (instrument) koji će učiti: klavirski, gudački (violina, viola, violončelo, kontrabas), duvački (flauta, klarinet, oboa, truba, trombon, horna, fagot), odsek za harmoniku, harfu, gitaru, udaraljke, džez muziku, ranu muziku, pevanje (solo). Dalje muzičko obrazovanje stiče se u srednjoj muzičkoj školi, a potom na muzičkoj akademiji - fakultetu.

Samo vrhunski interpretator može biti vrhunski umetnik.