Il nome della rosa
| Il nome della rosa | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Autor(i) | Umberto Eco | ||
| Naslov prijevoda | Ime ruže | ||
| Država |  Italija | ||
| Jezik | italijanski | ||
| Žanr(ovi) | historijski roman, kriminalistički roman | ||
| Izdavač | Bompiani | ||
| Datum izdanja | 1980 | ||
| Vrsta medija | štampa (meki uvez) | ||
| Stranica | 512 pp (meki uvez) | ||
| ISBN | ISBN 0-15-144647-4 (paperback edition) | ||
| OCLC broj | 8954772 | ||
| Dewey Decimal | 853/.914 19 | ||
| LC klasifikacija | PQ4865.C6 N613 1983 | ||
| Kronologija | |||
| |||
| |||
Ime ruže (engl. The Name of the Rose) je prvi roman italijanskog književnika Umberta Eka, objavljen 1980. godine. Na prvi pogled, to je postmodernistički triler koji se bavi misterioznim ubistvima u jednoj italijanskoj opatiji, ali pored toga to je i naučnofantastična studija o srednjem veku i različitim tumačenjima Biblije. Godine 1986. roman je ekranizovan u film, sa Šonom Konerijem u glavnoj ulozi.
Engleski franjevački monak, Vilijam od Baskervila, poznat po svojoj mudrosti i visprenosti stiže u opatiju, smeštenu negde u Alpima, u severnoj Italiji, koja je bila poprište jednog zločina. Sa sobom dovodi i Adsa od Melka, svog pomoćnika i bendiktinskog iskušenika. Na prvi pogled, ubistvo zgodnog minijaturiste ima veze sa njegovim homoseksualnim vezama sa nekim monasima. Međutim, Vilijam shvata da je motiv za ubistvo nešto mnogo veće od sodomitskog greha i da opatija, večito skrivena u magli, krije mnoge tajne koje se tvrdoglavo čuvaju vekovima. Jedna od njih je i čuvena biblioteka, u koju imaju pristup samo tri osobe: bibliotekar, njegov pomoćnik i sam opat, kao duhovni otac svih monaha. Posao mu otežavaju i dve delegacije, papska i careva, koje treba da se sastanu u opatiji, gde će voditi raspravu o tome da li je Isus bio siromašan, te da li franjevci imaju pravo da se odriču svih ovozemaljskih dobara. Posredi je bilo mnogo važnije pitanje, koje se ticalo materijalnog bogatstva samog klera, koje bi bilo ugroženo preteranim odricanjima i okretanju skromnom životu. Carevi izaslanici brane teze franjevačkog reda i njihovo zalaganje za siromaštvo, dok papini ljudi, na čelu sa inkvizitorom, dominikancem Bernarom Gijem, tvrde da se Isus nikada nije odrekao svojih materijalnih dobara. U međuvremenu, ubistva u opatiji će biti vršena hronološkim redom, onako kako Jovanovo Otkrovenje predviđa dolazak Antihrista. Vilijam i Adso ulaze u trag jednoj staroj, jeretičkoj knjizi, koju ubica želi da zadrži što dalje od znatiželjnih monaha. Inkvizitor i njegovi ljudi hvataju pogrešne ljude, kojima pripisuju počinjene i nepočinjene prestupe i osuđuju ih na lomaču. Time se dokazuje da avinjonski papa Jovan XXII i njegovi biskupi imaju velike pretenzije da pored duhovne, preuzmu i svetovnu vlast, te tako potčine i ograniče cara Svetog Rimskog carstva. Vilijam se uporno drži svojih hipoteza, pa na kraju, kada opatija nestaje u požaru, otkriva oštroumnog ubicu.
- Adso od Melka, pripovedač
- Vilijam od Baskervila
- Abone, opat
- Ubertino od Kazalea
- Severino, travar i lekar
- Malahija, bibliotekar
- Nikola od Morimonda, staklar
- Remigije od Varagine, ekonom
- Salvatore
- Bencije od Upsale
- Berengar od Arundela, pomoćnik bibliotekara
- Venancije, minijaturista
- Adelmo iz Otranta, minijaturista
- Horhe od Burgosa
- Alinardo, najstariji monah
- Ajmaro od Alesandrije, minijaturista
- Devojka iz sela
- Bertrando del Podžeto, kardinal
- Bernar Gi, ikvizitor
- Mihailo iz Čezene
- Đirolamo, franjevac
- Pačifiko iz Tivolija
Roman se završava latinskim heksametrom iz dela De Contemptu Mundi Bernara iz Morla: stat rosa pristina nomine, nomina nuda tenemus (od ruže negdašnje osta ime, imena tek gola imamo. Eko je ovim stihom odgovorio i na pitanje zašto je delo čiji je radni naslov bio Opatija zločina naslovio kao Ime ruže. Rekao je da ruža ima toliko simboličnih značenja da gotovo da više i nema nikakvo značenje. Kaže da se vodio izrekom nulla rosa est (ništa nije ruža) kojim se iskazuju iščezle i nepostojeće stvari.[1]
Roman je postao veliki hit i preveden je na desetine svetskih jezika. Godine 1986. snimljen je film sa Šonom Konerijem u ulozi Vilijema od Baskervila, a godinama potom snimane su brojne video-igre sa motivima iz knjige. Kompanija Novosti je 2004. roman Ime ruže uvrstila u svoju ediciju najveći klasici 20. veka i izdala ga u rekordnom tiražu od 300.000 primeraka.
- ↑ „Name of the Rose _ Title and Last Line”. Arhivirano iz originala na datum 2007-01-21. Pristupljeno 5. 8. 2011.
