Gaj Sosije

Gaj Sosije (Gaius Sosius, ? - poslije 17. n.e.) je bio rimski političar i vojskovođa poznat kao jedan od posljednjih konzula Republike.

Političku karijeru je započeo još 66. pne. kada je izabran za kvestora. Pripadao je stranci optimata i kao takav je izabran za pretora godine 49. pne. Na početku građanskog rata je, međutim, odbio pratiti Pompeja u Grčku te tako stekao Cezarovu naklonost. Ostavši vjeran cezarovcima i nakon Cezarovog ubistva, postao je pristaša Marka Antonija. On ga je za vrijeme rata s Partima imenovao guvernerom Sirije i Kilikije, te je na tom mjestu godine 37. pne. zauzeo Jeruzalem i postavio Heroda Velikog za kralja Judeje. Godine 34. pne. je zbog toga dobio trijumf.

Godine 32. pne. je preuzeo dužnost konzula zajedno sa Gnejem Domicijem Ahenobarbom. Tamo se istakao žestokim kritikama Oktavijana u Senatu. Zbog njih je bio prisiljen bježati iz Rima, a nakon početka neprijateljstava između Oktavijana i Augusta je postao komandant Antonijeve flote. U bitci kod Akcijuma 31. pne. je komandirao lijevim krilom. Uspio je pobjeći, ali je kasnije uhvaćen i doveden pred Oktavijana. Oktavijan ga je na Lucija Aruncija pomilovao.

Sosije je u znak zahvalnosti sagradio Apolonov hram posvećen Oktavijanu, danas poznat kao Hram Apolona Sosijana. Godine 17. n.e. je zabilježeno kako je bio prisutan na svečanostima Terentinskih igara, što znači da je doživio neuobičajeno duboku starost.