zbrodnia

wymowa:

IPA: [ˈzbrɔdʲɲa], AS: [zbrodʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni…

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. bardzo ciężkie przestępstwo; zob. też zbrodnia w Wikipedii

(1.2) pot. czyn moralnie naganny, który spotyka się ze szczególnym potępieniem społecznym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zbrodnia	zbrodnie
dopełniacz	zbrodni	zbrodni [1]
celownik	zbrodni	zbrodniom
biernik	zbrodnię	zbrodnie
narzędnik	zbrodnią	zbrodniami
miejscownik	zbrodni	zbrodniach
wołacz	zbrodnio	zbrodnie

przykłady:

(1.1) Zbrodnia to niesłychana – pani zabija pana^[2].

(1.2) Zniszczenie jedynej kopii tego dokumentu byłoby zbrodnią!

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) straszna zbrodnia • zbrodnia w afekcie / ludobójstwa / przeciw ludzkości / wojenna / przeciwko pokojowi / nazistowska / komunistyczna / katyńska / nienawiści • dokonać / dokonywać / popełnić / popełniać / być winnym zbrodni • być podejrzanym o / być oskarżonym o / być skazanym za zbrodnię

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przestępstwo

hiponimy:

(1.1) zabójstwo, rozbój z użyciem niebezpiecznego narzędzia, sprzedaż narkotyków, handel ludźmi

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zbrodniarz m, zbrodniarka ż, zbrodniczość ż

przym. zbrodniczy

przysł. zbrodniczo

związki frazeologiczne:

Kainowa zbrodnia • choć się kara wlecze, zbrodnia przed nią nie uciecze

etymologia:

uwagi:

zob. też zbrodnia w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) felony; (1.2) crime
• arabski: (1.1) جريمة (jarīma)
• chorwacki: (1.1) zločin m
• duński: (1.1) forbrydelse w
• esperanto: (1.1) krimo
• fiński: (1.1) rikos
• francuski: (1.1) crime m, délit m
• hebrajski: (1.1) פשע
• hiszpański: (1.1) crimen m
• irlandzki: (1.1) coir
• islandzki: (1.1) glæpur
• japoński: (1.1) 犯罪(はんざい)
• kataloński: (1.1) crim m
• łaciński: (1.1) facinus, scelus
• niemiecki: (1.1) Verbrechen n
• nowogrecki: (1.1) έγκλημα n
• portugalski: (1.1) crime m
• rosyjski: (1.1) преступление n
• slovio: (1.1) zlocxin (злочин)
• szwedzki: (1.1) förbrytelse w, brott n
• włoski: (1.1) reato, delitto

źródła: