tongue

 

 

wymowa:

IPA: /tʌŋ/

bryt. IPA: /tʊŋ/ lub /tɒŋɡ/ lub /tʊŋɡ/

wymowa amerykańska^?/i

wymowa brytyjska^?/i

​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) anat. język

(1.2) jęz. język

(1.3) obuw. język

(1.4) kulin. ozór

(1.5) techn. pióro

odmiana:

(1) lp tongue; lm tongues

przykłady:

(1.1) The old grumpy man kept yelling at her, so she stuck her tongue out at him. → Ten stary zrzędliwy mężczyzna ciągle na nią wrzeszczał, więc pokazała mu język.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tongue kiss → francuski pocałunek

(1.2) mother tongue → język ojczysty

(1.3) tongue and groove → pióro i wpust

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

tongue-in-cheek → z przymrużeniem oka • tongue twister → łamaniec językowy

etymologia:

średnioang. tonge, tunge, tung < st.ang. tunge < pragerm. *tungǭ → język < praindoeur. *dn̥ǵʰwéh₂s

por. duń. tunge, niderl. tong, niem. Zunge, szw. tunga

uwagi:

zobacz też: Angielski - części ciała

źródła:

wymowa:

IPA: /tʌŋ/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) anat. język

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: