[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/
Podobna pisownia Podobna pisownia: jeżykjězyk
 
język (1.1) dziecka
 
język (1.1) psa
 
język (1.5) buta
wymowa:
?/i, IPA[ˈjɛ̃w̃zɨk], AS[i ̯ũ̯zyk], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
podział przy przenoszeniu wyrazu: ję•zyk[1]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. mięsień znajdujący się w jamie ustnej lub gębowej, pełniący funkcję narządu smaku, ułatwiający jedzenie, a u ludzi także mówienie; zob. też język w Wikipedii
(1.2) jęz. zbiór słów, reguł gramatycznych, zasad wymowy, idiomów, umożliwiający porozumiewanie się osób znających ten zbiór; zob. też język (mowa) w Wikipedii
(1.3) inform. zbiór rozkazów i reguł ich łączenia sterujących pracą komputera; zob. też język programowania w Wikipedii
(1.4) część języka (1.2), obejmująca tylko terminy z jednej dziedziny wiedzy; t. konkretny wariant danego języka (1.2), wydzielony geograficznie, środowiskowo lub stylistycznie
(1.5) obuw. część buta osłaniająca stopę pod sznurówką
(1.6) mat. log. zbiór symboli, przy użyciu których można tworzyć wyrażenia matematyczne (np. wzory, formuły logiczne) ściśle określonych reguł składniowych; zob. też język (logika) w Wikipedii
(1.7) kult. dowolny system umownych symboli służących do komunikacji (pojęcie znacznie szersze niż (1.2))[2]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) środ. wojsk. jeniec złapany dla uzyskania informacji o wrogu
odmiana:
(1.1-6)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Krowy mają długie języki.
(1.2) Warto znać języki obce.
(1.3) Asembler to rodzaj języka komputerowego.
(1.4) Ten wasz techniczny język jest zupełnie niezrozumiały!
(1.5) Urwał mi się język u buta.
(1.6) Wyrażenia języka L to termy oraz formuły tego języka.
(2.1) Do zachodu słońca pracował szczerze, wysyłał podjazdy, ekspediował listy, sam objeżdżał straże, sam przesłuchiwał schwytanych języków (…)[3]
(2.1) Przyprowadzono także języka, który został złapany podczas nocnej bitwy[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) amputacja języka • gimnastyka języka • pokazać komuś język • sprawdzać coś językiem
(1.2) badacz języka • badanie języka • funkcja języka • gramatyka języka • historia języka • język dyplomatycznyjęzyk migowyjęzyk naturalnyjęzyk obcyjęzyk ojczysty • język polski / angielski / francuski / niemiecki / rosyjski itd.język potocznyjęzyk sztucznyjęzyk urzędowyjęzykoznawstwokultura językanauka o języku • rodzina języków • mówić / posługiwać się / władać językiem • rozmawiać w jakimś języku • teoria języka • używać jakiegoś języka • wiedza o języku
(1.4) język książkowyjęzyk literackiwulgarny / wyszukany język • język standardowyjęzyk ogólnyjęzyk wernakularnyjęzyk naukowyjęzyk prawniczyjęzyk środowiskowyjęzyk gwarowy
(1.7) język ciała / gestów • język filmu • język mediów • język sztuki • język teatru • język zwierząt
synonimy:
(1.1) ozór, jęzor
(1.2) pot. mowa, gadka; gw. (Górny Śląsk) godka
(1.3) kod, język programowania
(1.4) lekt, odmiana językowa, gwara, język specjalistyczny, terminologia, żargon
(1.7) parajęzyk[5]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mięsień
(1.2) system
hiponimy:
(1.2) dialekt, idiolekt, metajęzyk, profesjolekt, slang, socjolekt, język tubylczy
holonimy:
meronimy:
(1.2) gramatyka, frazeologia, idiom, leksyka, słownictwo, wyraz
wyrazy pokrewne:
rzecz. językowiec m, języcznik m, języczka ż, języczkowate n
zdrobn. języczek m
zgrub. jęzor m
przym. językowy, języczkowaty, języczny
tem. słow. -języczny
związki frazeologiczne:
biec z wywieszonym językiembyć na językach / wziąć na językiciągnąć za językcięty językgadać, co ślina na język przyniesie / mówić, co ślina na język przyniesie / pleść, co ślina na język przyniesiejęzyk kołkiem stajekoniec języka za przewodnikałamać sobie językmieć na końcu językamieć długi język / mieć za długi językmieć niewyparzony językstrzępić sobie języktrzymać język za zębamiugryźć się w językzapomnieć języka w gębiezasięgnąć językaznaleźć wspólny językprzysłowia Boga na języku, a diabła ma w sercukto językiem miele, ten głupi jak cielę
etymologia:
(1.1-2) wyraz ogólnosłowiański, por. pol. język, czes. jazyk, słc. jazyk, głuż. jazyk, dłuż. jězyk, ros. язык, ukr. язик, białor. язык, bułg. език, serb. језик, chorw. jezik, mac. јазик, słń. jezik. Wszystkie te formy pochodzą z prasłowiańskiego *językъ, co z wcześniejszej formy ęzy z jotacją oraz sufiksem -kъ.
(1.2-6) od (1.1)
(2.1) od (1.1)
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „język” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 405.
  2. Jean Aitchison, Ssak, który mówi. Wstęp do psycholingwistyki, tłum. Maria Czarnecka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1991, s. 38, 62.
  3. Henryk Sienkiewicz, Potop.
  4. Cezary Harasimowicz, Victoria.
  5. František Čermák, Jazyk a jazykověda, Karolinum, Praga 2007, s. 14.