Prąd upływu

Ten artykuł należy dopracować:

od 2011-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ napisać/poprawić definicję.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Prąd upływu – niewielki prąd, powstający podczas przyłożenia napięcia do dielektryka (izolatora).

Przepływ prądu upływu w dielektrykach stałych odbywa się dwiema drogami:

• na wskroś dielektryka (płynący przez dielektryk)
• po powierzchni dielektryka (tworząc prąd powierzchni)

Dla prądu przemiennego powyższa upływność to składowa czynna.

Składowa bierna składa się ze:

• składowej pojemnościowej (przewody traktowane jak element kondensatora)
• składowej indukcyjnej (przewody traktowane jak rozwinięta cewka)

Fazowy prąd upływu to suma geometryczna (wektorowa) składowej czynnej i biernej.

Dla (trójfazowych) urządzeń prądu przemiennego, stanowi sumę geometryczną (wektorową) fazowych prądów upływowych.

Dla zapewnienia odpowiedniej czułości zabezpieczeń upływnościowych, składową bierną redukuje się nastawnymi elementami LC (dławik o nastawnej indukcyjności + kondensator o pojemności dopasowanej do parametrów sieci).