Lauryn Hill

Lauryn Noelle Hill urodziła się 26 maja 1975 w East Orange w stanie New Jersey, jako drugie dziecko Valerie i Mala Hillów^[2][3]. Muzyka już w dzieciństwie była ważnym aspektem życia Hill^[4]. Jej matka grała na pianinie, a ojciec śpiewał w klubach oraz na weselach^[5]. Hill dorastała, słuchając twórczości artystów, takich jak: Curtis Mayfield^[6], Stevie Wonder^[7], Aretha Franklin^[8], Bob Marley^[9], Gladys Knight^[8][10] i Marvin Gaye^[10].

Uczęszczała do Columbia High School, gdzie chodziła do klasy z aktorem Zachem Brafftem^[11][12]. W czasie edukacji uczyła się gry na skrzypach, chodziła na lekcje tańca i założyła szkolny chór gospel^[5]. Dodatkowo brała udział także w lekcjach aktorstwa, a w 1991 wystąpiła w off-broadwayowskim hip-hopowym spektaklu Twelfth Night, gdzie została zauważona przez agenta gwiazd^[13]. W 1993 rozpoczęła studia na Uniwersytecie Columbia, jednak nie ukończyła ich ze względu na rozwój kariery muzycznej^[14].

W czasie edukacji w liceum zaangażowała się w powstający zespół muzyczny, którego założycielem był Pras Michel^[15]. Członkowie zespołu, początkowo o nazwie Translator Crew, występowali w konkursach talentów i miejskich klubach hiphopowych^[16]. W 1991 Hill zaliczyła debiut telewizyjny występem operze mydlanej As the World Turns, a następnie zagrała w filmie Zakonnica w przebraniu 2: Powrót do habitu (1993), wcielając się w trzecioplanową rolę Rity Louise Watson, uczennicy zakonnic^[17].

W 1993 razem z Prasem Michelem i Wyclef Jeanem, z którym współtworzyła zespół Translator Crew, podpisała kontrakt z Ruffhouse Records i zmieniła nazwę swojej grupy na The Fugees^[16][18]. Zespół, którego Hill była główną wokalistką, tworzył muzykę z gatunków reggae, rock, soul i R&B^[19][20]. Ich debiutancki album pt. Blunted on Reality został wydany 1 lutego 1994 i zajął 62. miejsce na liście Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums^[21][22]. W lutym 1996 premierę miał drugi album studyjnego grupy, The Score, który odniósł komercyjny sukces, plasując się zarówno na pierwszym miejscu zestawienia Billboard 200 jak i Top R&B/Hip-Hop Albums^[21]. Podczas 39. ceremonii wręczenia nagród Grammy zespół otrzymał nominację do nagrody za album roku oraz statuetki za najlepszy album hip-hopowy i najlepszy występ R&B w duecie lub w zespole (za utwór „Killing Me Softly [With His Song]”)^[23]. Zespół zawiesił działalność w celu rozwinięcia kariery solowej członków grupy^[24].

W 1997 Hill rozpoczęła pracę nad swoim pierwszym albumem solowym, jednocześnie zajęła się produkcją i pisaniem utworów dla innych artystów m.in. Arethy Franklin (singiel „A Rose Is Still a Rose”) oraz Whitney Houston (piosenka „I Was Made to Love Him” z albumu My Love Is Your Love)^[25][26]. 10 sierpnia 1998 wydała utwór „Doo Wop (That Thing)” jako pierwszy singiel promocyjny jej nadchodzący krążek^[27]. 25 sierpnia 1998 nakładem Columbia Records i Ruffhouse Records wydała swój pierwszy i jedyny (stan na rok 2024) album studyjny w solowej karierze pt. The Miseducation of Lauryn Hill^[28][29], który osiągnął sukces komercyjny, zajmując pierwsze miejsce na liście Billboard 200 i utrzymując się na tej pozycji przez cztery tygodnie^[30]. Pochodzący z płyty singiel „Doo Wop (That Thing)” osiągnął szczyt listy Billboard Hot 100^[30]. Album został uznany za 13. najlepiej sprzedający się album w USA w 1998 oraz jest jednym z najlepiej sprzedających się krążków w historii muzyki z liczbą sprzedaży 20 milionów kopii^[31][32].

Hill za debiutancki solowy album otrzymała pozytywne recenzje krytyków. The Miseducation... w ocenie gazety „Los Angeles Times” był najlepiej ocenianym albumem roku 1998^[33], został także uznany za jeden z najlepszych albumów wszech czasów m.in. przez: miesięcznik „Rolling Stone” (10. miejsce według listy 500 albumów wszech czasów z 2020)^[34], Rock and Roll Hall of Fame (55. miejsce)^[35], serwis Apple Music (1. miejsce w zestawieniu 100 najlepszych albumów według Apple Music)^[36] oraz portal Consequence of Sound (11. miejsce)^[37]. W 1998 Hill otrzymała dziesięć nominacji do nagrody Grammy, co stanowi rekord największej liczby nominacji dla kobiety (w 2010 taką samą liczbę nominacji otrzymała Beyoncé)^[38]. Podczas 41. ceremonii wręczenia nagród zdobyła pięć statuetek: dla najlepszego nowego artysty, za album roku i najlepszy album R&B (oba za The Miseducation of Lauryn Hil) oraz za najlepszy wokalny występ kobiecy R&B i najlepszą piosenkę R&B (oba za „Doo Wop (That Thing)”)^[39]. Jej debiutancka płyta stała się pierwszym albumem hip-hopowym, który otrzymał nagrodę Grammy za album roku^[40]. Ponadto w trakcie ceremonii zaśpiewała utwór „To Zion” w duecie z Carlosem Santaną^[41].

W 1998 wykonała utwór „Doo Wop (That Thing)” w programie Saturday Night Live oraz w trakcie ceremonii Billboard Music Awards^[42]. 21 stycznia 1999 rozpoczęła trasę koncertową pt. The Miseducation Tour, która odbywała się w Europie, Ameryce Południowej i Japonii^[43]. 15 czerwca 1999 premierę miał album grupy Santana pt. Supernatural, którego jednym z producentów była Hill^[44]. Również w 1999 zaśpiewała gościnnie w utworze piosenkarki Mary J. Blige „All That I Can Say”, którego jest także autorką i producentką^[45]. Podczas 42. ceremonii wręczenia nagród Grammy zdobyła statuetkę za album roku (jako producent albumu Supernatural) i była nominowana do nagrody za najlepszą piosenkę R&B (za napisane utworu „All That I Can Say”) i najlepszy teledysk (za wideoklip do „Everything Is Everything”)^[39]. W październiku 1999 wydała utwór „Turn Your Lights Down Low”, który nagrała z Bobem Marleyem^[46]. Oboje za piosenkę otrzymali nominację do nagrody Grammy za najlepszą popową współpracę wokalną^[39].

 

7 maja 2002 wydała album koncertowy pt. MTV Unplugged No. 2.0(inne języki), będący nagraniem jej koncertu w MTV Studios w Nowym Jorku w 2001^[47]. Wydawnictwo zawierało 13 utworów, które nigdy nie zostały wydane w wersji studyjnej^[48]. Płyta zajęła trzecie miejsce na liście Billboard 200^[49]. Mimo początkowo mieszanych recenzji krążek zdobył powszechne uznanie krytyków i jest określany za jeden z najlepszych występów z cyklu MTV Unplugged^[50][51]. Znajdująca się na albumie piosenka „Mystery of Iniquity” została nominowana do nagrody Grammy za najlepszy kobiecy solowy wysęp rapowy i została wykorzystana przez Kanye Westa jako sampel w utworze „All Falls Down” (Hill została uwzględniona jako autor tekstu)^[39][52].

W 2003 nagrała piosenkę „The Passion” do albumu z piosenkami zainspirowanymi filmem Pasja (2004)^[53]. W 2004 wystąpiła wspólnie z resztą zespołu The Fugees w trakcie Dave Chappelle’s Block Party^[54], z grupą otworzyła również ceremonię rozdania nagród BET^[55]. Od 30 listopada do 20 grudnia odbyła z zespołem trasę koncertową na terenie Europy^[56][57]. 9 lipca 2005 zagrała solowy koncert w trakcie festiwalu Opener w Gdyni^[58]. W tym samym roku gościnnie wystąpiła w remixie utworu Johna Legenda „So High” z jego debiutanckiego albumu pt. Get Lifted^[59]. Za piosenkę oboje byli nominowani do nagrody Grammy za najlepszą współpracę wokalną R&B^[39].

W czerwcu 2007 wydała piosenkę „Lose Myself”, którą nagrała na ścieżkę dźwiękową do filmu Na fali (2007)^[60]. W połowie lipca 2009 rozpoczęła 10-dniową trasę koncertową po europejskich letnich festiwalach, jednak podczas drugiego z serii koncertów zemdlała na scenie, co spowodowało odwołanie reszty koncertów^[61][62].

 

W styczniu 2010 wystąpiła na festiwalu Raggamuffin Music Festival w Nowej Zelandii^[63], a w lipcu – na Harmony Festival w Santa Rosa^[64]. 29 lipca tego samego roku wydała utwór „Repercussions”, który zajął 83. miejsce na liście Billboard Hot R&B/Hip-Hop Songs i był pierwszym dziełem Hill, które zostało uwzględnione na jakiejkolwiek liście przebojów magazynu od 1999^[65]. Dołączyła do serii festiwali hiphopowych Rock the Bells i po raz pierwszy wykonała w całości materiał z albumu pt. The Miseducation of Lauryn Hill. W 2011 rozpoczęła trasę koncertową Moving Target: Extended Intimate Playdate Series^[66]. W tym samym roku wystąpiła na Coachella Valley Music and Arts Festival^[67]. W lutym 2012 wyruszyła w trasę koncertową z raperem Nas^[68]. 4 maja 2013 wydała utwór „Neurotic Society (Compulsory Mix)”^[69]. W 2014 premierę miał dokument o dekolonizacji Afryki Concerning Violence, którego Hill była jego angielskim narratorem^[70]. Wyprodukowała album kompilacyjny pt. Nina Revisited: A Tribute to Nina Simone nagrany w hołdzie Ninie Simone, na którym znalazło się także sześć utworów w wykonaniu Hill^[71]. W 2019 artystka wydała piosenkę „Guarding the Gates”, którą nagrała na ścieżkę dźwiękową do filmu Queen & Slim^[72].

W 2021 zespół The Fugees poinformowali o rozpoczęciu ponownej współpracy i wyruszeniu w trasę koncertową^[73], która jednak została odwołana w związku z pandemią COVID-19^[74][75]. W 2024 Hill wystąpiła z synem, YG Marleyem, na festiwalu Coachella^[76]. Następnie wspólnie wystąpili w programie The Tonight Show^[77]. W tym samym roku wspólnie z resztą zespołu The Fugees poinformowała, że wyruszą w trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych i Europie^[78].

 

Zdobyła powszechne uznanie w branży muzycznej. Została uwzględniona na liście najlepszych wykonawców hip-hopu według Billboard, zajmując siódme miejsce na liście^[79]. W 1998 została uznana przez tygodnik Time za „królową hip-hopu”, a The New York Times w następnym roku opisał ją jako „najpopularniejszą kobietę hip-hopu”^[80][81]. Tytuł „królowej hip-hopu” przyznała jej również organizacja Academy of Achievement^[82]. W 2021 Pitchfork umieścił ją na liście 200 najważniejszych artystów od 1996^[83]. Hill znalazła się także na 63. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Consequence of Sound oraz na 136. miejscu listy 200 najlepszych wokalistów wszech czasów magazynu Rolling Stone^[84][85]. W 2019 została uznana za najlepszą wokalistkę/raperkę według portalu Ranker^[86]. Hill znalazła się na liście najbardziej stylowych raperów wszech czasów według Complex^[87].

W 2014 portal AllHipHop określił Hill jako „najbardziej wpływową kobietę hip-hopu w historii”^[88]. Wielu artystów wymienia Lauryn Hill i jej album jako inspirację, w tym: Adele^[89], Amy Winehouse^[90], Beyoncé^[91], Dua Lipa^[92], Christina Aguilera^[93], H.E.R.^[94], John Legend^[90], Rosalía^[95], P!nk^[96], The Weeknd^[97], Kelly Clarkson^[98], SZA^[99], Babyface^[100], Frank Ocean^[101], Kanye West^[102], Jay-Z^[103], Missy Elliott^[90], Nicki Minaj^[104], Nas, Lil' Kim^[105] oraz Lizzo^[106]. Piosenkarka była również inspiracją dla twórców musicalu Hamilton, w którym znalazły się nawiązania do jej singlów „Lost Ones” oraz „Ready or Not”^[107][108].

Za sprawą swojego stylu śpiewania jest uznawana za artystkę, która spopularyzowała technikę łączenia rapu i melodyjnego śpiewu, nazywaną również rapem melodyjnym^[109][110]. W 1999 roku Billboard stwierdził, że sukces Hill zaowocował wzrostem popularności raperek w przemyśle muzycznym, zjawisko zostało opisane jako „Efekt Lauryn Hill”^[111]. W 2015 Vogue wspomniał ją jako jedną z artystek hiphopowych lat 90., których styl uznali za wpływowy na modę 2010 roku^[112].

Jej mężem był Rohan Marley, były zawodnik futbolu amerykańskiego i syn Boba Marleya. Ma sześcioro dzieci, w tym syna Ziona Davida (ur. 1997), córkę Selah Louise (ur. 1998), syna Joshuę (ur. 2001) i Johna (ur. 2003), a także córkę (ur. 2008) i syna (ur. 2011)^[122].

• Oficjalna strona internetowa Lauryn Hill