Carlos Santana

Ojciec Carlosa był zawodowym skrzypkiem i jego nauczycielem gry na tym instrumencie. Już jako dziecko Carlos grał na skrzypcach w grupie ojca. Gdy jednak pierwszy raz usłyszał bluesa i rock and rolla, zamienił instrument na gitarę.

Na początku lat sześćdziesiątych rodzina Santanów wyemigrowała do Kalifornii, gdzie Carlos włączył się w rozwijającą się scenę muzyki rockowej. W 1966 założył swoją pierwszą grupę Santana Blues Band, której nazwę wkrótce skrócono do Santana. Popularność grupa zyskała po występie na festiwalu w Woodstock. Carlos oraz jego grupa zostali zaliczeni do inicjatorów i przedstawicieli stylu rock latynoski^[4].

Począwszy od roku 1972, Carlos rozpoczął także karierę solową, włączając się w nurt eksperymentalnego jazzu i jazz-rocka. Występował i nagrywał z takimi muzykami jak John McLaughlin, Herbie Hancock, Billy Cobham, Wayne Shorter, Buddym Milesem i innymi. Lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte były okresem spadku popularności. Na scenę muzyczną powrócił z albumem Supernatural wydanym w 1999 roku. To eklektyczne wydawnictwo było zbiorem piosenek nagranych z czołowymi gwiazdami rocka i popu, głównie młodego pokolenia. Na płycie znalazły się takie przeboje, jak: Smooth nagrany z Robem Thomasem z grupy Matchbox Twenty, Maria, Maria z grupą The Product G&B, Put Your Lights On z Everlast'em, czy Corazón Espinado z zespołem Maná.

W 1998 roku Carlos Santana wraz ze swoją grupą (w oryginalnym składzie) został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame^[5]. W 2003 roku został sklasyfikowany na 15 miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone^[6]. Wziął udział w Experience Hendrix Tribute Tour, tournée poświęconemu Jimiemu Hendrixowi^[7].

• Carlos Santana, Ashley Kahn, The Universal Tone: Bringing My Story to Light, Little, Brown and Company, 2014, ISBN 978-0-316-24492-3 (wyd. polskie: Carlos Santana, Uniwersalny ton. Historia mojego życia, tłum. Iwona Michałowska-Gabrych, wyd. Bukowy Las 2015,ISBN 978-83-64481-78-9).

• „Miles Electric: A Different Kind of Blue” (2004, film dokumentalny, reżyseria: Murray Lerner)^[8]
• „Uwaga! Mr. Baker” (2012, film dokumentalny, reżyseria: Jay Bulger)^[9]
• „B.B. King: The Life of Riley” (2012, film dokumentalny, reżyseria: Jon Brewer)^[10]
• „Sweet Blues: A Film About Mike Bloomfield” (2013, film dokumentalny, reżyseria: Bob Sarles)^[11]
• „Paco de Lucía: la búsqueda” (2014, film dokumentalny, reżyseria: Curro Sánchez)^[12]
• „Wayne Shorter: Zero Gravity” (2015, film dokumentalny, reżyseria: Dorsay Alavi)^[13]

• Oficjalna strona Carlosa Santany