Ford Taunus

Ford Taunus I

Ford Taunus I
Producent	Ford
Zaprezentowany	Kwiecień 1939
Okres produkcji	1939 – 1942 1948 – 1952
Miejsce produkcji	Kolonia
Poprzednik	Ford Eifel
Następca	Ford Taunus 12/15M II
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2-drzwiowy sedan 4-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet 2-drzwiowy furgon
Skrzynia biegów	3-biegowa manualna
Długość	4080 mm
Szerokość	1485 mm
Wysokość	1600 mm
Rozstaw osi	2387 mm
Masa własna	830-1040 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Taunus I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1939 roku.

Pierwsza generacja Taunusa otrzymała kod fabryczny G93A. Samochód zyskał przydomek Buckeltaunus (niem. garbaty Taunus). Pojazd był dwudrzwiową limuzyną z karoserią całkowicie stalową, o konstrukcji półsamonośnej (rama platformowa zespawana z resztą karoserii). Pod maską znalazł się 4-cylindrowy, rzędowy, benzynowy, czterosuwowy, dolnozaworowy o pojemności 1172 cm³ i mocy max. 34 KM (moc stała 30 KM). Zawieszenia były zależne z poprzecznymi resorami piórowymi. Prędkość podróżna 85 km/h, chwilowo dopuszczalna 105 km/h^[1].

Po wojnie Ford wznowił w zakładach w Kolonii produkcję tego modelu z niewielkimi zmianami konstrukcyjnymi. Produkowany w latach 1949–1951 Taunus miał oznaczenie wewnętrzne G73A. Ten model występował w wersjach Standard, Spezial i de Luxe, w późniejszych egzemplarzach (oprócz wersji Standard) zastosowano zmienioną atrapę przednią. Model powojenny występował również w karoserii 4-drzwiowej, jako kombi, furgon i kabriolet^[2].

• L4 1.2l Sidevalve

Ford Taunus 12/15M II

Ford Taunus 12/15M II
Producent	Ford
Zaprezentowany	Marzec 1952
Okres produkcji	1952 – 1962 (12M) 1955 – 1959 (15M)
Miejsce produkcji	Kolonia
Poprzednik	Ford Taunus I
Następca	Ford Taunus 12/15M III
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2-drzwiowy sedan 4-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet
Skrzynia biegów	3-biegowa manualna
Długość	4060 mm
Szerokość	1580 mm
Wysokość	1500 mm
Rozstaw osi	2489 mm
Masa własna	850-930 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Konkurencja	Opel Olympia
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Taunus 12/15M II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1952 roku.

Prezentując drugą generację modelu Taunus, niemiecki oddział Forda zdecydował się podzielić ją na dwie niezależne linie modelowe będące de facto pojazdami odrębnych klas, kierowanych do różnego grona docelowych odbiorców. Gama 12/15M pełniła funkcję mniejszych, średniej wielkości samochodów będących odpowiedzią na model Opel Olympia. Stylistyka Taunusa 12/15M pierwszej generacji wyróżniała się charakterystycznymi, obłymi kształtami nazywanymi potocznie ponton^[3].

W czasie gdy model 12M pełnił funkcję bardziej przystępnego cenowo, wersja 15M wyróżniała się bogatszym wyposażeniem standardowym, innymi barwami nadwozia oraz większą liczbą chromowanych elementów ozdobnych^[4].

• L4 1,2 l Ford Sidevalve
• L4 1,5 l Ford Sidevalve

Ford Taunus 17M II

Ford Taunus 17M II
Producent	Ford
Zaprezentowany	Sierpień 1957
Okres produkcji	1957 – 1960
Miejsce produkcji	Kolonia
Następca	Ford Taunus 17M III
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet
Skrzynia biegów	3-biegowa manualna
Długość	4375 mm
Szerokość	1670 mm
Wysokość	1500 mm
Rozstaw osi	2604 mm
Masa własna	1010-1110 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

Ford Taunus 17M II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1957 roku.

Linia modelowa 17M uzupełniła gamę drugiej generacji Forda Taunusa 6 lat później od mniejszego modelu 12/15M, przyjmując zupełnie inną koncepcję. Pojazd był znacznie większy, zaliczając się do klasy wyższej.

Stylistyka została utrzymana w inspiracji wyglądem oferowanych wówczas pełnowymiarowych limuzyn Forda na rynku Ameryki Północnej^[5], nawiązując szczególnie do modelu Fairlane. W ten sposób, charakterystycznymi cechami wyglądu były przetłoczenia na bocznych panelach, strzelisty kształt nadkoli oraz dwukolorowe malowanie nadwozia^[6].

• L4 1,7 l

Ford Taunus 12M III

Ford Taunus 12M III
Producent	Ford
Zaprezentowany	Styczeń 1959
Okres produkcji	1959 – 1962
Miejsce produkcji	Kolonia
Poprzednik	Ford Taunus 12/15M I
Następca	Ford Taunus 12M IV
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2-drzwiowy sedan 4-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet
Skrzynia biegów	3-biegowa manualna
Długość	4060 mm
Szerokość	1580 mm
Wysokość	1500 mm
Rozstaw osi	2489 mm
Masa własna	850-930 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

Ford Taunus 12M III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1959 roku.

Prezentując trzecią generację mniejszej linii modelowej Taunusa, producent zdecydował się zrezygnować z produkcji droższej 15M na rzecz jednej, 12M. Samochód był de facto głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, dzieląc z nim płytę podłogową, rozwiązania techniczne i bryłę. Pod kątem stylistycznym pojawił się zupełnie nowy wygląd pasa przedniego, z dużą, chromowaną atrapą chłodnicy. Gruntownie przestylizowano także tylną część nadwozia, a także wystrój kokpitu^[7].

• L4 1,2 l Ford Sidevalve
• L4 1,5 l Ford Sidevalve

Ford Taunus 17M III

Ford Taunus 17M III
Producent	Ford
Zaprezentowany	Wrzesień 1960
Okres produkcji	1960 – 1964
Miejsce produkcji	Kolonia
Poprzednik	Ford Taunus 17M II
Następca	Ford Taunus 17/20M IV
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet
Skrzynia biegów	3 i 4-biegowa manualna
Długość	4452 mm
Szerokość	1670 mm
Wysokość	1450 mm
Rozstaw osi	2630 mm
Masa własna	940-1015 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Taunus 17M III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.

Kolejna odsłona większej linii modelowej 17M powstała od podstaw jako nowa generacja, zyskując awangardową stylistykę według nowej koncepcji niemieckiego oddziału Forda^[8]. Sylwetka zyskała obłe, smukłe kształty, a pas przedni zdobiły wąsko rozstawione, owalnego kształtu reflektory. Tuż pod nim osadzona została chromowana atrapa chłodnicy, z kolei tył został zaokrąglony i zyskał smukłe proporcje z charakterystycznymi, opadającymi liniami^[9].

• L4 1,5 l
• L4 1,7 l
• L4 1,8 l

Ford Taunus 12M IV

Ford Taunus 12M IV
Producent	Ford
Zaprezentowany	Wrzesień 1962
Okres produkcji	1962 – 1966
Miejsce produkcji	Kolonia   Genk
Poprzednik	Ford Taunus 12M III
Następca	Ford Taunus 12/15M V
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 3-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet 2-drzwiowe coupe
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna
Długość	4248 mm
Szerokość	1594 mm
Wysokość	1458 mm
Rozstaw osi	2527 mm
Masa własna	860-870 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Taunus 12M IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1962 roku^[10].

Nowy Taurus linii modelowej 12M, w przeciwieństwie do poprzednika, powstał według zupełnie nowej koncepcji. Samochód stał się znacznie większy, zyskując smuklejsze linie nadwozia i wyraźniej zaznaczone bryły nadwozia. Panele boczne zdobiły wyraźnie zaznaczone przetłoczenia, atrapa chłodnicy utrzymała trapezoidalną formę, za to reflektory zachowały okrągłe kształty. Z tyłu pojawiły się niewielkie, wąskie lampy w owalnym kształcie, a ta część nadwozia pozostała oszczędnie zdobiona chromem^[11].

• V4 1,2 l
• V4 1,5 l

Ford Taunus 17/20M IV

Ford Taunus 17/20M IV
Producent	Ford
Zaprezentowany	Styczeń 1964
Okres produkcji	1964 – 1967
Miejsce produkcji	Kolonia   Genk   Azambuja
Poprzednik	Ford Taunus 17M III
Następca	Ford Taunus 17/20/26M V
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 3-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet 2-drzwiowe coupe
Skrzynia biegów	3 i 4-biegowa manualna
Długość	4585 mm
Szerokość	1715 mm
Wysokość	1480-1500 mm
Rozstaw osi	2705 mm
Masa własna	965-1150 mm kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Taunus 17/20M IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1964 roku.

Nowa generacja linii modelowej 17/20M utrzymana została w bardziej konwencjonalnych proporcjach, zyskując smuklejszą, bardziej zwartą sylwetkę. Z przodu pojawiła się większa chromowana atrapa chłodnicy, szerzej rozstawione reflektory, które zyskały bardziej kanciasty kształt^[12]. Charakterystycznym elementem stały się umieszczone na krawędziach błotników pomarańczowe kierunkowskazy, a także podobnie ulokowane trójkątne tylne lampy. Samochód zdobył dużą popularność - z przeznaczeniem na różne rynki Europy Zachodniej powstało ponad 200 tysięcy sztuk tej linii modelowej^[13].

• V4 1,5 l
• V4 1,7 l
• V6 2,0 l

Ford Taunus 12/15M V

Ford Taunus 12M V
Producent	Ford
Zaprezentowany	Wrzesień 1966
Okres produkcji	1966 – 1970
Miejsce produkcji	Kolonia   Genk
Poprzednik	Ford Taunus 12M IV
Następca	Ford Taunus VI
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 3-drzwiowe kombi 2-drzwiowe coupe
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna
Długość	4389 mm
Szerokość	1603 mm
Wysokość	1385 mm
Rozstaw osi	2527 mm
Masa własna	845-925 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Taunus 12/15M V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.

W przypadku tego modelu, Ford po raz ostatni podzielił ofertę na dwie linie Taunus. Nowa generacja linii modelowej 12M przeszła ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika. Nadwozie stało się bardziej kanciaste, zyskując pełniejszą formę i wyraźniej zaakcentowane linie.

Z przodu pojawiła się większa, bardziej kanciasta, chromowana atrapa chłodnicy, w której obrębie tym razem znalazły się reflektory. Tył ponownie zdobiły z kolei niewielkie, owalne lampy, a nadwozie mogło być opcjonalnie malowane w dwóch kolorach^[14].

Prezentując ostatniego Taunusa z mniejszej linii, niemiecki oddział Forda zdecydował się przywrócić do sprzedaży droższy model Taunus 15M. Podobnie jak protoplasta z lat 50. XX wieku, samochód wyróżniał się innym wyglądem zarówno przedniej, jak i tylnej części nadwozia. Reflektory zyskały kanciasty kształt, a tylne lampy były podłużnymi prostokątami^[15].

• V4 1,2 l
• V4 1,3 l
• V4 1,5 l
• V4 1,7 l

Ford Taunus 17/20/26M V

Ford Taunus 17/20/26M V przed liftingiem
Inne nazwy	Hyundai-Ford Taunus
Producent	Ford
Zaprezentowany	Październik 1967
Okres produkcji	1967 – 1971 (Europa) 1969 – 1973 (Korea)
Miejsce produkcji	Kolonia   Genk   Pusan
Poprzednik	Ford Taunus 17/20/26M IV
Następca	Ford Granada
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi 2-drzwiowy kabriolet 2-drzwiowe coupe
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna
Długość	4627-4735 mm
Szerokość	1756 mm
Wysokość	1464-1478 mm
Rozstaw osi	2705 mm
Masa własna	1050-1230 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Konkurencja	Opel Rekord
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

 

Ford Taunus 17/20/26M V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1967 roku.

Ostatnie wcielenie większej linii Taunusa zachowało kierunek zmian w stronę kanciastych proporcji. Przód został ścięty pod ostrym kątem, zyskując wyraźnie zaznaczone błotniki z umieszczonymi na nich kierunkowskami, a z przodu pojawiła się duża, chromowana atrapa chłodnicy. Osadzono na nich prostokątne, zaokrąglone reflektory, a także liczne chromowane ozdobniki znajdujące się m.in. na słupkach, dolnej krawędzi drzwi czy pasie tylnym^[16].

W 1968 roku Ford przeprowadził modernizację Taunusa większej linii, która obejmowała głównie wypełnienie atrapy chłodnicy. Pojawiły się chromowane, poziome poprzeczki, a także nowe obwódki reflektorów^[17].

W 1972 roku niemiecki oddział Forda zdecydował się wycofać z produkcji wyższej klasy, większego Taunusa serii 17/20/26M i zastąpić go nowym, oddzielnym modelem Granada.

W ramach partnerstwa, jakie południowokoreańskie przedsiębiorstwo Hyundai zawarło z Fordem w latach 60. XX wieku, w mieście Busan produkowany był licencyjny Taunus w wariancie 20M jako niszowa, luksusowa limuzyna będąca konkurencją dla innego licencyjnego pojazdu, Shinjin Crown budowanego na pozwoleniu Toyoty^[18].

Podczas trwającej między 1969 a 1973 rokiem produkcji Hyundai wyprodukował 2406 sztuk Taunusa w lokalnym wariancie^[18]. Niewielki wolumen wynikał m.in. z ograniczonego rynku zbytu, a także stosunkowo niewielkiego grona potencjalnych odbiorców w niezamożnej wówczas Korei Południowej.

• V4 1,5 l Taunus
• V4 1,7 l Taunus
• V6 1,8 l Cologne
• V6 2,0 l Cologne
• V6 2,3 l Cologne
• V6 2,5 l Cologne

Ford Taunus VI

Ford Taunus VI przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Styczeń 1970
Okres produkcji	1970 – 1976
Miejsce produkcji	Genk
Poprzednik	Ford Taunus 17/20/26M V
Następca	Ford Taunus VII
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi 2-drzwiowe coupe
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Długość	4340-4480 mm
Szerokość	1700-1712 mm
Wysokość	1363 mm
Rozstaw osi	2579 mm
Masa własna	1480-1600 kg
Liczba miejsc	5
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

Ford Taunus VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku.

W 1970 roku niemiecki oddział Ford zdecydował się uporządkować swoją ofertę, upraszczając linię modelową Taunus do jednej, średniej wielkości. Szósta generacja modelu powstała we współpracy z brytyjskim oddziałem Forda, będąc technicznie bliźniaczą konstrukcją oferowanego równolegle w krajach anglosaskich modelu Cortina^[19].

Taunus VI zyskał charakterystyczne, obłe proporcje nadwozia z wyraźnie zaznaczonymi tylnymi nadkolami i zaokrąglonymi przednimi błotnikami. Przód zdobiły okrągłe reflektory, a także duża, chromowana atrapa chłodnicy. Centralny punkt przedniego pasu zyskał duże wybrzuszenie biegnące od maski po atrapę chłodnicy^[20].

We wrześniu 1972 roku Ford zaprezentował gruntownie zmodernizowanego Taunusa szóstej generacji, który otrzymał nowy pas przedni. Okrągłe reflektory zmienione zostały na prostokątne, a atrapa chłodnicy zyskała inne wypełnienie^[19].

• L4 1,3 l Pinto
• L4 1,6 l Pinto
• L4 2,0 l Pinto (od 1973)
• V6 2,0 l Cologne
• V6 2,3 l Cologne

Ford Taunus VII

Ford Taunus VII przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Listopad 1975
Okres produkcji	1976 – 1982 (Europa) 1984 – 1994 (Turcja)
Miejsce produkcji	Genk   Buenos Aires   Gölcük
Poprzednik	Ford Taunus VI
Następca	Ford Sierra
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi 2-drzwiowe coupe
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Długość	4340-4480 mm
Szerokość	1700-1712 mm
Wysokość	1363 mm
Rozstaw osi	2579 mm
Masa własna	1480-1600 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Konkurencja	Peugeot 405
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

Ford Taunus VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1975 roku.

Siódma i ostatnia generacja Forda Taunusa była de facto gruntownie zmodernizowanym poprzednikiem, opracowanym w ramach nowego kierunku stylistycznego Forda tym razem obejmującego modele oferowane zarówno na rynku państw Europy Zachodniej, jak i na Wyspach Brytyjskich. W ten sposób, Taunus razem z bliźniaczym modelem Cortina zyskał duże, kanciaste reflektory i wąską, czarną atrapę chłodnicy w prostokątnym kształcie^[21].

Nadwozie zyskało bardziej kanciaste kształty, tylną część nadwozia zdobiły większe, wielokątne lampy umieszczone na narożnikach błotników. Z kolei na słupkach C pojawiły się duże atrapy imitujące wloty powietrza^[22].

W 1982 roku europejski oddział Forda podjął decyzję o zakończeniu produkcji linii modelowej Taunus po 43 latach rynkowej obecności, zastępując go zupełnie nowym modelem klasy średniej o nazwie Sierra^[23].

Niezależnie od rynku europejskiego, siódma generacja Forda Granady była produkowana przez lokalną spółkę Ford-Otosan od 1984 do 1994 roku. Podczas trwającej 10 lat produkcji samochód przeszedł dwie restylizacje, które w obu przypadkach obejmowały pas przedni^[24].

• L4 1,3 l Pinto
• L4 1,6 l Pinto
• L4 2,0 l Pinto
• V6 2,0 l Cologne
• V6 2,3 l Cologne